۱.
حجت‌الاسلام والمسلمین محمدباقر داوودی، از دوستان و یاران نزدیک شهید هاشمی‌نژاد بود که نزدیک به 22 سال با ایشان سابقه آشنایی داشت. او که در سابقه فعالیت‌های انقلابی خود نماینده امام در جهاد سازندگی خراسان، مسوول آموزش سازمان تبلیغات اسلامی خراسان، سرپرست بنیاد شهید خراسان و یک دوره نمایندگی مردم شهرستان کردکوی، بندرگز و بندر ترکمن در دوره دوم مجلس شورای اسلامی را دارد هنوز هم از دوران هم‌نشینی و هم‌سنگری خود با شهید هاشمی‌نژاد به نیکی یاد می‌کند. این سابقه طولانی ما را بر آن داشت که با او در مورد ویژگی‌های مبارزاتی و علمی و شخصیتی شهید هاشمی‌نژاد گفتگو کنیم.
۲.
8 سال دفاع مقدس، مهم‌ترین رویداد ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود. کشوری بعد از برقراری نظامی مردمی به جای حاکمیت سلطه و نه گفتن به قدرت‌های استکباری، مورد تجاوز نظامی همسایه خود قرار می‌گیرد، اما با وجود ضعف دفاعی در روزهای آغازین جنگ با رهبری مدبرانه بنیانگذار جمهوری اسلامی و حمایت و پشتیبانی همه جانبه مردم و پایداری رزمندگان خود، در 8سال، هجوم دشمن را دفع می‌کند.
۳.
از مهم‌ترین سرچشمه‌های حیات فکری در جامعه، وجود عالمان مجاهد و نستوه است که با خورشید فروزان خود به پرورش استعدادها می‌پردازند و جان‌ها و روان‌ها را سیراب و زنده می‌کنند.
۴.
در مهرماه سال 1384 جمعی از بازماندگان شهدای ترور دور هم گرد آمدند و با کمک و همفکری تعدادی از نخبگان و دیگر قربانیان تروریسم در ایران، کانون‌هابیلیان را پایه گذاری کردند.
۵.
شهید هاشمی‌نژاد در کنار تلاش برای نشر افکار و اندیشه‌های انقلابی و اسلامی، به مقوله دشمن‌شناسی و چگونگی مقابله با شیوه‌های نفوذ تبلیغی و رسانه‌ای دشمنان نهضت اسلامی مردم ایران توجه ویژه‌ای داشت. متنی که از خاطر مخاطبان گرامی می‌گذرد، سخنرانی منتشر نشده‌ای از ایشان است که کمی بعد از تسخیر لانه جاسوسی آمریکا تحت عنوان شناخت دشمن ایراد شده که در آن به تشریح علت شکست امپریالیسم از انقلاب اسلامی پرداخته است.
۶.
در این بخش برخی از اسناد ساواک در مورد شهید هاشمی‌نژاد و فعالیت‌های سیاسی و آثار فرهنگی او منتشر می‌شود. ساواک در این اسناد به درستی به تاثیر آثار قلمی این شهید بخصوص کتاب مناظره دکتر وپیر در میان نسل جوان اشاره می‌کند. بررسی اسناد نشان می‌دهد که سازمان اطلا‌عات و امنیت رژیم شاهنشاهی از افزایش موقعیت اجتماعی شهید هاشمی نژاد هراسان بود
۷.
آتش‌سوزی مسجد جامع کرمان، رویدادی است که طی آن در مهرماه سال 1357، عوامل حکومت پهلوی برای مقابله با فعالیت‌های انقلابی مردم شهر کرمان، مسجد جامع این شهر را به آتش کشیدند . این رخداد، تاثیر مستقیم و بارزی بر جریان مبارزات مردم کرمان و حتی استان‌های دیگر کشور داشت.روز اربعین شهدای 17 شهریور تهران و در اولین سالگرد شهادت آیت‌الله سیدمصطفی خمینی، در 24 مهر 1357، حدود 20 هزار نفر از مردم کرمان برای بزرگداشت آنها، به دعوت علما و روحانیون در مسجد جامع این شهر اجتماع کرده بودند. بازار و مغازه‌ها تعطیل شده بود، اما این اجتماع با حمله گروهی از کولی‌های اجیر شده اطراف شهر به مسجد جامع این شهر و آتش زدن آن به خاک و خون کشیده شد.
