درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این مقاله تبیین میزان آمادگی هنرجویان و عملکرد آنان به منزله ورودی های رشته الکتروتکنیک برای کسب مهارتهای عملی و نظری و نگرش پیش بینی شده در برنامه درسی و مقایسه آن با هدف های قصد شده برنامه درسی است. مقاله با بهره گیری از بخشی از یافته های تحقیق انجام شده با عنوان ارزشیابی جامع از برنامه درسی رشته الکتروتکنیک با هدف کلی بررسی میزان هماهنگی وانطباق برنامه های درسی اجرا شده و کسب شده نوشته شده است. پرسش های اصلی آن عبارت اند از: 1) هنرجویان رشته الکتروتکنیک تا چه اندازه دارای شرایط و آمادگی لازم برای تحصیل در این رشته هستند؟ 2) میزان دانش،مهارت و نگرش کسب شده هنرجویان تا چه اندازه است؟این پژوهش از نظر هدف از نوع پژوهش های کاربردی و ارزشیابی و از نظر گردآوری داده ها از نوع توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری شامل همه مدیران،هنرآموزان دروس تخصصی،مربیان و هنرجویان شاغل در هنرستانهای دارای رشته الکتروتکنیک در شهر تهران و شهرستانهای تهران است. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. برای گردآوری داده ها و تجزیه و تحلیل آنها از رویکرد مثلثی کردن یا ترکیبی بهره گرفته شده است. ابزارهای مورد استفاده در گردآوری داده ها برای پاسخ به سؤالات این بخش پرسشنامه محقق ساخته،آزمون درسی و مصاحبه نیمه سازمان یافته بوده است.یافته ها نشان می دهند از نظر مدیران هنرستانها میزان «آمادگی و علاقه هنرجویان» نسبت به رشته الکتروتکنیک به طور کلی در حد متوسط است،در حالی که از نظر هنرآموزان در حد کمتر از متوسط است. با توجه به هدفهای پیش بینی شده برای درسهای تخصصی، هنرجویان «توانایی تحصیلی» مناسبی ندارند. به سخن دیگر،تواناییهای علمی هنرجویان متناسب با برنامه های پیش بینی شده برای این رشته نیست. در داوری کلی می توان گفت در اجرای این برنامه حداقل شاخصهای نگرشی برنامه مصوب،محقق شده است.

هدف: هدف این پژوهش بررسی ابعاد بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و شوخ طبعی در بیماران عروق کرونر قلب و افراد سالم بود. روش: این پژوهش از نوع علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری آن شامل دو گروه افراد مبتلا به عروق کرونر قلب و حاضر در بیمارستان ها و کیلنیک های تخصصی قلب شهر رشت و گروه افراد سالم که با گروه بیماران همگن بودند. نمونه مورد بررسی شامل 200 نفر(100بیمار عروق کرونر قلب و 100 فرد سالم) بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس و به طور مساوی از دو جنس انتخاب شدند. آزمودنی های دو گروه با استفاده از پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و شوخ طبعی مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها : تحلیل داده ها نشان داد که در ابعاد بهزیستی روانشناختی تنها در دو بعد پذیرش و رشد فردی بین دو گروه بیمار و عادی تفاوت معنی داری وجود دارد. در تاب آوری نیز بین دو گروه بیمار و عادی تفاوت معنی دار بود. در نمره کل شوخ طبعی نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه به دست آمد اما این تفاوت در ابعاد آن معنی دار نبود. مقایسه ابعاد شوخ طبعی در مردان بیمار و سالم حاکی از وجود تفاوت معنی دار در تمامی ابعاد آن بود درحالی که در زنان چنین تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: بیماران مبتلا به عروق کرونری قلب در ابعاد بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و شوخ طبعی میانگین کمتری نسبت به افراد سالم دارند.

زمینه و هدف:از آنجایی که خودکارآمدپنداری بر بسیاری از جنبه های زندگی افراد تأثیر بسزایی دارد، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودکارآمدپنداری بر اضطراب امتحان و فرسودگی تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. روش:روش پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر رشت در سال تحصیلی 95-1394 بودند که از بین آنها 30 نفر  به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایدهی شده اند. برای گروه آزمایشی، 8 جلسه برنامه خودکارآمدپنداری آموزش داده شد در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان اسپیلبرگر (1970) و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (1997) استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آزمون های مؤسسات آموزش آزاد علمی بر پیشرفت تحصیلی، اضطراب و عزت نفس دانش آموزان پسر چهارم دبیرستان رشته علوم تجربی در شهرستان خوی اجرا شد. این پژوهش با رویکرد توصیفی پیمایشی و روش تمام شماری بر روی نمونه ای به تعداد 360 نفر از دانش آموزان پسر پایه چهارم دبیرستان رشته علوم تجربی در شهرستان خوی انجام شد. از این تعداد 220 دانش آموز شرکت کننده و 140 دانش آموز غیرشرکت کننده در آزمون های مؤسسات آموزش آزاد علمی بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل نمرات زیست شناسی نیمسال اول دانش آموزان و پرسشنامه های سیاهه اضطراب امتحان ابوالقاسمی و همکاران و عزت نفس کوپر اسمیت بود. پایایی پرسشنامه ها با ضریب آلفای کرونباخ 94/0 و 83/0 محاسبه شد. در نهایت برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در این پژوهش از دو دسته آزمون های توصیفی و استنباطی استفاده شد، از آزمون tاستودنت (با واریانس های ادغام شده و یا مجزا به تناسب) برای مقایسه میانگین ها و نمودار جعبه (Box plot) استفاده شد که این تحلیل ها بااستفاده از نرم افزار spss صورت گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد پیشرفت تحصیلی و اضطراب امتحان با توجه به شرکت در آزمون تفاوت معنی دار دارند، اما عزت نفس دانش آموزان شرکت کننده و غیرشرکت کننده تفاوت ندارند. بنابراین می توان گفت که آزمون ها بر پیشرفت تحصیلی و اضطراب امتحان دانش آموزان تأثیرگذار هستند و بر عزت نفس دانش آموزان تأثیرگذار نیستند.

پژوهش حاضر با هدف تحلیل ساختاری روابط متغیرهای منابع اطلاعات خودکارآمدی، باورهای خودکارآمدی، هدف گذاری و خود تنظیمی با عملکرد ریاضی انجام شد. جامعه پژوهش کلیه دانش آموزان پایه نهم مقطع متوسطه اول شهرستان سنندج هستند که از این جامعه به شیوه تصادفی، نمونه ای به حجم 396 دانش آموز انتخاب گردید. ابزارپژوهش پرسشنامه های منابع اطلاعات خودکارآمدی در ریاضیات، پرسشنامه هدف گذاری، پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی و پرسشنامه خودتنظیمی ریاضی بود. نتایج حاصل از آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تائیدی مرتبه اول بیانگر پایایی و روایی مناسب ابزار پژوهش بود. داده ها با استفاده از تکنیک آماری مدل یابی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر تاییدی ) با نرم افزار LISREL 8/50 تحلیل شد، نتایج بیانگر آنند : • متغیر باورهای خودکارآمدی دارای اثر مستقیم، مثبت و معنادار در سطح 01/0 بر عملکرد ریاضی به مقدار (589/0) و فاقد اثر غیر مستقیم و اثرکل بر متغیر عملکرد ریاضی برابر با (589/0) می باشد. • متغیر هدف گذاری دارای اثر مثبت، مستقیم و معنادار در سطح 01/0 بر عملکرد ریاضی به مقدار (453/0)، اثر غیر مستقیم مثبت (211/0) و اثر کل (664/0) بر متغیر عملکرد ریاضی می باشد. • متغیرخود تنظیمی دارای اثر مثبت، مستقیم و معنادار در سطح 01/0 بر عملکرد ریاضی به مقدار (326/0)، اثر غیر مستقیم مثبت(190/0) و اثر کل (516/0) بر متغیر عملکرد ریاضی می باشد. • متغیر منابع اطلاعات خودکارآمدی دارای اثر مثبت، مستقیم و معنادار در سطح 01/0 بر عملکرد ریاضی به مقدار (113/0)، اثر غیر مستقیم مثبت (541/0) و اثر کل (654/0) بر متغیر عملکردریاضی می باشد.

زمینه و هدف:خودپنداشت ریاضی و تنیدگی تحصیلی نقش مهمی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش خودآموزی کلامی بر تنیدگی تحصیلی و خودپنداشت ریاضی دانش آموزان انجام گرفت. روش:روش پژوهش آزمایشی و از نوع طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه گواه است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه مدارس شهر ایلخچی (استان آذربایجان شرقی) در سال تحصیلی 96-1395 بود. نمونه شامل 40 دانش آموز بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) وگروه گواه (20 نفر) جایدهی شده اند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه تنیدگی تحصیلی موریس (2002) و خودپنداشت ریاضی مارش (1990) بود که آزمودنی ها در مراحل پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تکمیل کردند. برنامه آموزش خودآموزی کلامی برای گروه آزمایش در هفت جلسه اجرا شد در حالی که گروه کنترل چنین برنامه ای را دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بود. برای انجام پژوهش، 50 نفر از دانش آموزان هنرستان های دخترانه تبریز پس از غربالگری بر اساس نمره پیشرفت تحصیلی انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (MSLQ) برای هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون اجرا شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که از نظر پیشرفت تحصیلی تفاوت معنی داری بین گروه های آموزش و کنترل وجود داشت (001/0p<) و نمره تعدیل شده پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش، پس از آموزش خودتنظیمی بالاتر از گروه کنترل بود. براساس نتایج می توان گفت آموزش خودتنظیمی، پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را افزایش می دهد.

محیط چند بعدی و پرچالش امروز، شرایط پویا و پیچیده ای را برای بسیاری از سازمان ها به وجود آورده است . بنابراین، پرورش و توسعه بسیاری از مهارت ها و توانایی های دانشگران، به منظور نیل به مزیت رقابتی و پیشرفت مستمر در تمام عرصه های تحصیلی، شغلی و غیره، ضروری به نظر می رسد. یکی از مهارت های کلیدی افراد برای موفقیت در زندگی، تحصیل و طول مسیر شغلی، مدیریت دانش فردی است. مدیریت دانش، تنها محدود به نگاه و رویکرد سازمانی نیست، بلکه مدیریت صحیح دانش فردی سرچشمه نوآوری های فردی، گروهی، سازمانی، اجتماعی و حتی فرامرزی است. بنابر تأیید صاحب نظران، اکثر مطالعات مرتبط، تنها منوط به رویکرد سازمانی و فناورانه است. بنابراین، جایگاه مبنایی مدیریت دانش فردی در توسعه فرا سیستمی ظرفیت های دانشگران، نیازمند تأمل و تعمق فزاینده تری است. مقاله حاضر، به دنبال معرفی مفهوم و مهارت های مدیریت دانش فردی است. همچنین وضعیت برخورداری مدیران دانشگاه شیراز از مهارت های مدیریت دانش فردی ارزیابی شده است. با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی به بررسی 97 نفر از مدیران دانشگاه شیراز پرداخته شده است. شرکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روایی و پایایی مقیاس محقق ساخته مدیریت دانش فردی نیز مورد سنجش و تأیید قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدیران دانشگاه دارای سطح متوسطی از مهارت های مدیریت دانش فردی هستند. همچنین، در مقایسه میان مدیران دانشکده ای مختلف، تفاوت معناداری مشاهده نشد.

رشد و گسترش فناوریهای نوین و بهره گیری از آنها در کلاس درس سبب تغییر و تحول در تولید بسته آموزشی و چگونگی کاربرد آنها در کلاس درس شده است. اگرچه بسیاری از کشورها در این راستا گامهایی سازنده برداشته اند، اما هنوز برخی از کشورها در بهره مندی از آنها با چالش رو به رو هستند. ایران از جمله کشورهایی است که نظام آموزشی آن با توجه به تغییر و تحول فناوریهای آموزشی در راه چگونگی بهره گیری از بسته آموزشی با رویکردهای نوین آموزشی قرار دارد. در این زمینه پژوهشی با هدف تعیین اثر بسته آموزشی بر جو روانی-عاطفی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر پایه سوم متوسطه رشته علوم انسانی منطقه 5 شهر تهران و نمونه پژوهش شامل 267 دانش آموز پایه سوم رشته علوم انسانی بوده که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه جو روانی-عاطفی و آزمون پیشرفت بود. داده های به دست آمده با روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t گروه های مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که جو روانی- عاطفی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزانی که با بسته آموزشی آموزش دیده اند به طور معنادار بالاتر از جو روانی- عاطفی دانش آموزانی است که این آموزشها را دریافت نکرده اند.

هدف این پژوهش، تدوین الگوی معادلة ساختاری نقش فشارآورهای تحصیلی بر تاب آوری، انگیزش و فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دختر کنکوری شهر اصفهان است. جامعة آماری شامل تمام دانش آموزان دختر کنکوری شهر اصفهان بوده است؛ دویست نفر از این افراد به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای برای نمونه انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های محیط کلاس و مدرسه(روویا،2002)، اضطراب امتحان ساراسون (1980)،کمال گرایی فراست(1990)، تاب آوری (کلاهنن 1996)، انگیزش تحصیلی (والراند،1992) و فرسودگی تحصیلی (برسو،2007) استفاده شده است.برای ارزیابی الگوی پیشنهادی از تحلیل عامل تأییدی (CFA) و برای بررسی معادلة ساختاری مورد نظر از نرم افزار AMOS-1 استفاده شده است. باتوجه به برازش مناسب الگوی نهایی، این الگو تأیید و پذیرش می شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که فشارآورهای تحصیلی بر متغیرهای  فرسودگی تحصیلی، انگیزش تحصیلی و متغیر تاب آوری اثرگذار است. همچنین تاب آوری در نقش متغیر میانجی، فشارآورهای تحصیلی را به ناکارآمدی درسی می رساند.بنابراین می توان نتیجه گرفت کهبا افزیش فشارآورهای تحصیلی، انگیزش تحصیلی مخصوصاً انگیزه های درونی و تاب آوری کاهش می یابد و درنتیجه ناکارآمدی درسی بیشتر می شود. این فشارها فرسودگی تحصیلی را پیش بینی می کنند.

اهداف: اضطراب امتحان از رایج ترین پدیده ها و نگرانی های عمده نظام های آموزشی دنیا می باشد که عملکرد تحصیلی فراگیران را متأثر می سازد. این مطالعه به بررسی ارتباط اضطراب امتحان و عملکرد تحصیلی دانشجویان پرستاری و فوریت پزشکی دانشکده پرستاری و مامایی پرداخته است. روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی و به صورت توصیفی- تحلیلی بود که بر روی 98 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری و کاردانی فوریت پزشکی در نیمسال اول سال 1392-1391 انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس اضطراب امتحان ساراسون 25 سؤالی بود. توزیع و جمع آوری پرسشنامه ها در یک روز (قبل از امتحان) انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل، خی دو، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار Spss صورت گرفت.

زمینه و هدف:خودکارآمدپنداری تحت تأثیر برخی عوامل فردی، خانوادگی، و اجتماعی شکل می گیرد. هدف از انجام پژوهش حاضر، ارائه مدل پیش بینی خودکارآمدپنداری تحصیلی بر اساس ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با نقش میانجی گری ویژگی های شخصیتی دانش آموزان بود. روش: روش پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی -همبستگی بود که از مدل تحلیل مسیر استفاده شد. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پایه اول دوره دوم متوسطه شهرستان محمودآباد در سال تحصیلی 94-1393 بود و نمونه شامل 284 دانش آموز که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، انتخاب شده اند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه تجدیدنظر شده الگوهای ارتباطی خانواده (2002)، پرسش نامه شخصیتی هگزاکو (2004) و پرسش نامه خودکارآمدپنداری تحصیلی (مورگان و جینکز، 1999) بود.

زمینه و اهداف: تلاش برای شناسایی موانع موجود در لایه های برنامه ریزی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت در جامعه به عنوان یک ضرورت مطرح است . لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی موانع و راهکارهای  موجود در لایه های برنامه ریزی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت باتجربه متخصصین تعلیم و تربیت و آموزش بهداشت است . روش بررسی: مطالعه کیفی حاضر با رویکرد پدیدارشناسی در تابستان 1395 بر روی 15 متخصص تعلیم و تربیت و آموزش بهداشت به روش نمونه گیری هدفمند و تا اشباع داده ها ، با رعایت محرمانه بودن اطلاعات و امکان ترک مطالعه در هر زمان که مایل بودند ، ادامه یافت . روش جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه عمیق باز و نیمه ساختاریافته انجام گرفت . یافته ها: با تحلیل و ادغام مؤلفه های اصلی ، 3 مؤلفه اصلی شناسایی و با تحلیل مؤلفه های اصلی ، 20 مؤلفه فرعی استخراج گردید . مؤلفه اصلی موانع در لایه برنامه ریزی شامل  مفاهیم بهداشتی در کتاب های درسی، زمان کم آموزش اطلاعات و...  قرارگرفته اند . مؤلفه اصلی موانع در لایه اجرا شامل عدم معلم متخصص، زمان کم ، عدم استفاده از فعالان بهداشتی و... بود. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد که  از میان مؤلفه های فرعی  به دست آمده  از تحلیل پاسخ های متخصصین تعلیم و تربیت و آموزش بهداشت ، مهم ترین مانع  موجود در لایه های برنامه ریزی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت ، عدم وجود معلمان متخصص  و علاقه مند  می باشد.

محیط چند بعدی و پرچالش امروز، شرایط پویا و پیچیده ای را برای بسیاری از سازمان ها به وجود آورده است . بنابراین، پرورش و توسعه بسیاری از مهارت ها و توانایی های دانشگران، به منظور نیل به مزیت رقابتی و پیشرفت مستمر در تمام عرصه های تحصیلی، شغلی و غیره، ضروری به نظر می رسد. یکی از مهارت های کلیدی افراد برای موفقیت در زندگی، تحصیل و طول مسیر شغلی، مدیریت دانش فردی است. مدیریت دانش، تنها محدود به نگاه و رویکرد سازمانی نیست، بلکه مدیریت صحیح دانش فردی سرچشمه نوآوری های فردی، گروهی، سازمانی، اجتماعی و حتی فرامرزی است. بنابر تأیید صاحب نظران، اکثر مطالعات مرتبط، تنها منوط به رویکرد سازمانی و فناورانه است. بنابراین، جایگاه مبنایی مدیریت دانش فردی در توسعه فرا سیستمی ظرفیت های دانشگران، نیازمند تأمل و تعمق فزاینده تری است. مقاله حاضر، به دنبال معرفی مفهوم و مهارت های مدیریت دانش فردی است. همچنین وضعیت برخورداری مدیران دانشگاه شیراز از مهارت های مدیریت دانش فردی ارزیابی شده است. با استفاده از روش توصیفی- پیمایشی به بررسی 97 نفر از مدیران دانشگاه شیراز پرداخته شده است. شرکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روایی و پایایی مقیاس محقق ساخته مدیریت دانش فردی نیز مورد سنجش و تأیید قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدیران دانشگاه دارای سطح متوسطی از مهارت های مدیریت دانش فردی هستند. همچنین، در مقایسه میان مدیران دانشکده ای مختلف، تفاوت معناداری مشاهده نشد.