«تحفة الملوک» و داستان شیخ صنعان
منبع:
معارف ۱۳۷۹ شماره ۴۹
فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲٬۸۸۱ تا ۲٬۹۰۰ مورد از کل ۳٬۷۸۹ مورد.
تصوف و تشیع
عرفان، علیه تساهل و اباحه گری
حوزه های تخصصی:
مقاله به تبیین ترفندی میپردازد که با ایجاد تقابل مصنوعی میان «عرفان» و «فقه»، از طرفی به تضعیف فقه و قوانین اسلامی و از سوی دیگر به تحریف «عرفان» و سوء تفسیر از آن میپردازد و میکوشد تحت پوشش نوعی عرفان قلا بی، «تساهل لیبرالی» و تکلیف گریزی و حکومت سکولار را ترویج کند.
میزگرد ادبیات عرفانى
حوزه های تخصصی:
جایگاه مکتب اصفهان در فلسفه اسلامی و تصوف
حوزه های تخصصی:
توقیفیت اسماء و صفات(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه های تخصصی:
غزالی و مآخذ صوفیانه او
منبع:
معارف ۱۳۷۹ شماره ۵۱
امام عارفان
پاسخ به نقد ترجمان الاشواق
حوزه های تخصصی:
شراب آسمانی: تأویل در نگاه مولوی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
تأویل، شیوه ای کهن در تفسیر متون مقدس است که سابقة آن به حماسة "ایلیاد و ادیسه" بر می گردد. در میان مسلمانان، این روش، نخست در تأویل حروف مقطعه رخ نمود و آنگاه فرقه های گوناگون مانند معتزله، باطنیه، اخوان الصفا، فلاسفه، حروفیه، عرفا و ... به تأویل «قرآن» و حدیث دست زدند. در عرفان، عروج از لفظ به معنا و سیر صعودی از عبارت به اشارت تأویل نام دارد که مبنای آن انسان است که با تحول و ارتقای وجودی به ادراک حقایق در هر مرتبه نائل می شود. مولانا در «مثنوی شریف» - که تفسیری عارفانه به شمار می رود- فراوان دست به تأویل می زند؛ روش او جمع بین ظاهر و باطن است. او الفاظ را به معنای حقیقی خود می گیرد که البته این جز با شهود باطنی و رؤیت درونی به دست نمی آید. او این معنا را با تمثیلهای متعدد و متنوع و دل انگیز به تصویر می کشد.
نسبت دین و عرفان
منبع:
هفت آسمان ۱۳۷۹ شماره ۶
انسان کامل از دیدگاه روان شناسى و صدرالمتألهین(رحمه الله)
منبع:
معرفت ۱۳۷۹ شماره ۳۸
حوزه های تخصصی: