دکترین بلر برای بوش در جنگ عراق(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۳۰۱ تا ۳۲۰ مورد از کل ۷۹۴ مورد.
شکل گیری همکاری بین المللی در مواجهه با تروریسم : فرصت ها ، چالش ها و راهکارها
حوزه های تخصصی:
در این نوشتار بر ایده همکاری جهانی برای مواجهه با پدیده تروریسم بین المللی تأکید و ناکامی در نیل به اجماع در تعریف تروریسم از موانع عمده برای تعامل با این پدیده در سطح بین المللی محسوب می شود. این مقاله درباره نقش موثرتر سازمان ملل متحد و حقوق بین الملل برای مواجهه با تروریسم بحث می کند سازمان ملل متحد باید با فقر، حاکمیت های کارآمد وتوسعه نیافتگی به مبارزه بپردازد چه این موضوعات با پدیده تروریسم مرتبط یا نامرتبط باشند. هدف سازمان ملل در مقابله با تروریسم باید این باشد که تا حد ممکن اقدام به ارتکاب اعمال تروریستی را برای افراد بیشتری نامطلوب جلوه دهد تا انگیزه هر چه کمتری برای ارتکاب چنین اعمالی وجود داشته باشد. به عبارت دیگر سؤال اصلی مقاله این است که راهکارهای اصلی جامعه جهانی برای مقابله با تروریسم بین الملل چیست؟ ایده مقاله حاضر این است که دو راهکار حقوقی و سیاسی می توانند تکمیل کننده یکدیگر باشند و راه را برای همکاری های بین المللی هرچه بیشتری بگشایند.
چالش ها و ابهام ها تطبیق تعریف تروریسم در دیدگاه پاره ای بازیگران مؤثر بین المللی
منبع:
راهبرد ۱۳۸۵ شماره ۳۹
یوراسیا: دستور کار جدید صلح
حوزه های تخصصی:
از جنگ های مقدس تا شور و شعور
حوزه های تخصصی:
جنگ با تروریسم : ترفندی علیه بشریت(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
نویسنده در مقاله حاضر سعی دارد تا با بررسی موضوع جنگ با تروریسم به تجزیه و تحلیل معنا و مفهوم اصلی آن با تاکید بر گمراه کننده بودن این اصطلاح بپردازد . نویسنده با درک ویژگیهای جنگ با تروریسم به وجود مختصات ترور در این فرآیند معتقد است . وی بر این باور است که در واقع با به کارگیری ترور عملا یک برنامه جهانی تهدید به حمله ، بدون توجه به عامل زمان و مکان تعقیب می‌شود و به همین علت با ارعاب مردم به وجود یک پدیده نامعلوم و نامشخص ، رضایت ضمنی آنها در نظارت بیشتر بر زندگی آنها ، اتخاذ تدابیر امنیتی و برقراری محدودیت بر آزادیهایشان از قبل جلب می‌گردد ...
نظم نوین جهانی
بررسی مشروعیت حمله نظامی آمریکا به عراق و افغانستان
حوزه های تخصصی:
به رغم گذشت زمان قابل توجهی از حمله نظامی آمریکا و متحدین آن به افغانستان و عراق که منجر به تغییر رژیمهای حاکم بر این دو کشور گردید موضوع مشروعیت این حملات از لحاظ حقوق بین‌الملل همچنان در محافل سیاسی ـ دیپلماتیک و در بین صاحب‌نظران حقوق و روابط بین‌الملل مطرح و مورد بحث و مجادله است. از یک‌سو بیشتر صاحب‌نظران حقوقی به ویژه حقوقدانان کشورهای در حال توسعه حمله نظامی «ائتلاف ضد تروریسم به رهبری آمریکا» علیه افغانستان و به خصوص علیه عراق را نقض اصل بنیادین «منع توسل به زور در روابط بین‌المللی دولت‌ها» و مغایر با بند 2 ماده 4 منشور ملل متحد می‌دانند. از سوی دیگر شمار قابل توجهی از تئوری‌پردازان غربی هم‌صدا با محافل نومحافظه‌کار آمریکایی و دولتمردان انگلیسی و دیگر اعضای ائتلاف، حمله نظامی به افغانستان را اقدامی قانونی برای دفاع از خود دانسته و حمله به عراق را نیز به عنوان نوعی دفاع مشروع پیشگیرانه در برابر خطر دستیابی رژیم دیکتاتور حاکم بر این کشور به سلاح‌های کشتار جمعی و امکان استفاده از آنها در جنگ‌های احتمالی توجیه می‌کنند. مقامات آمریکایی و انگلیسی در توجیه دلایل قانونی حمله به افغانستان و ـ به ویژه ـ عراق به مفاهیم دیگری نیز متوسل شده‌اند که چکیده همه آنها نظریه کهن «جنگ عادلانه» است. این امر خود به نوعی اذعان به دشوار بودن توجیه حملات نظامی ائتلاف با استناد به حقوق منشور است. با این وجود، مشکل بتوان از نظریه‌ای منسوخ که مبنای اخلاقی دارد برای جبران سست بودن مبنای حقوقی ـ بین‌المللی توسل به زور در عصر حاکمیت رژیم حقوقی مبتنی بر منشور ملل متحد بهره‌برداری کرد.