هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاههای تهران بود. بر این اساس، تعداد 400 دانشجوی دختر و پسر بهصورت نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب و پرسشنامههای مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال) و نیمرخ های انگیزشی (پلیتر و همکاران) را تکمیل کردند. بهمنظور بررسی الگوهای انگیزشی مراحل تغییر رفتار، چهار خوشه انگیزشی (نیمرخ انگیزش خودتعیین، نیمرخ انگیزش متوسط، نیمرخ انگیزش غیرخودتعیین، نیمرخ بیانگیزشی) استخراج شد. بهمنظور تجزیه و تحلیل دادهها از ضریب همبستگی رتبهای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین خردهمقیاسهای نیمرخ انگیزشی (انگیزه درونیدانشی، انگیزه درونیاجرایی، انگیزه درونیبرانگیخته، نظمدهی درونفکنیشده، نظمدهی تشخیصی، انگیزه بیرونی و بیانگیزشی) و مراحل تغییر رفتار تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین خوشههای انگیزشی و مراحل تغییر رفتار و همچنین بررسی ارتباط بین جنسیت و مراحل تغییر رفتار از آزمون خی دو بهوسیله ایجاد جدولبندی متقاطع استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و نیمرخهای مختلف انگیزشی به استثنای بیانگیزشی، ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ارتباط بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و بیانگیزشی، منفی و معنادار بود. در خوشه اول (نیمرخ انگیزشی خودتعیین)، افراد بیشتر در مراحل سوم، چهارم و پنجم و افراد در خوشه چهارم، بیشتر در مراحل اول، دوم و سوم، طبقهبندی شدند. نتایج این پژوهش بهطور شفاف نشان میدهد که درونیشدن انگیزش رفتار تمرینی نقش بااهمیتی در حفظ رفتار تمرینی برای مدت طولانی بازی میکند.
