شناسایی نیازهای آموزشی دانشجویان بر اساس سرمایه اجتماعی و نقش آن در ادراک آنان از جوّ آموزشی با تاکید بر برنامه ریزی آموزشی (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

هدف کلی از انجام پژوهش حاضر، ارزیابی درونی نیازهای آموزشی دانشجویان بر اساس سرمایه اجتماعی و نقش آن در ادراک آنان از جوّ آموزشی: مطالعه موردی: دانشگاه شیراز بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای پس از انتخاب دانشکده های علوم تربیتی و روانشناسی و فنی و مهندسی به عنوان نمونه ی پژوهش، کلیه ی دانشجویان کارشناسی دانشکده های مذکور به پرسشنامه ها پاسخ کامل دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی سرمایه ی اجتماعی (ترک زاده و محترم، 1391) و ادراک دانشجویان از جوّ آموزشی (راف و همکاران، 1997) بود که بعد از محاسبه روایی و پایایی توزیع و گردآوری شد. داده های به دست آمده با استفاده از روش های آماری تی تست تک نمونه ای، همبستگی پیرسون و مدل معادله ساختاری با استفاده از رگرسیون چندمتغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد، از نظر دانشجویان میانگین سرمایه ی اجتماعی و مطلوبیت جوّ آموزشی و هر یک از ابعاد آنها از میانگین معیار (Q3) کمتر می باشد؛ ادراک دانشجویان از جوّ آموزشی از طریق سرمایه ی اجتماعی پیش بینی می شود (01/0≥ P و 58/0 = β). بدین ترتیب که رابطه ی مثبت و معناداری بین ادراک دانشجویان از سرمایه ی اجتماعی و جوّ آموزشی وجود دارد