تحلیل گفتمان ضد امنیتی گروهک تروریستی جیش العدل (جیش الظلم) در سیستان و بلوچستان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تروریسم یکی از اصلی ترین متغیرهای تأثیرگذار بر امنیت کشورهای جهان و به خصوص غرب آسیا است. جمهوری اسلامی ایران و به ویژه جنوب شرق کشور نیز از این قاعده مستثنی نیست و امنیت این منطقه تحت تأثیر مفهوم تروریسم است. گروه های تروریستی در این مناطق، گفتمان و عملکرد خاص خود را پیگیری نموده و بر حسب آن گفتمان، یارگیری و بسیج منابع را عملی ساخته اند. یکی از این گروه های تروریستی که روندی گفتمانی را در کنار عملکرد نظامی و مستقیم پیگیری می کند، جیش العدل[1] نام دارد. این نگاشته بنا بر ضرورت تبیین علمی و دقیق ناامنی های شکل گرفته در مناطق شرقی جمهوری اسلامی ایران، تبیین گفتمان و عملکرد گروهک تروریستی جیش العدل را با استفاده از الگوی فرکلاف (2001) در دستور کار دارد و مطالعه منابع تولیدشده و در اختیار گروهک را انجام خواهد داد. عملیات های ناامن ساز و تروریستی این گروهک علاوه بر بسترهای عملیاتی، منشعب از گفتمان آن است و ترسیم الگوی مطلوب امنیت پایدار در این مناطق، مرحله بعد از شناسایی دقیق گفتمان ضد امنیتی این گروهک است. شیوه گردآوری داده ها در این نگاشته بر مبنای داده های دسته اول گروهک و منابع کتابخانه ای است و روش تحقیق نیز بر مبنای الگوی گفتمان انتقادی فرکلاف است. نگاشته بر این فرض مبتنی است که امر اجتماعی و ایدئولوژیک گروهک جیش العدل (جیش الظلم) در سطح ملی و محلی، تحت تأثیر ارزش های واژگانی گرامری و ارزش گفتمانی آن است و عملکرد ضد امنیتی این گروهک منشعب از عناصر و ارزش های خاص گفتمانی آن است که در ادامه شاخص های آن معرفی می شود. این گروهک تروریستی در جامعه جهانی و امت اسلامی به دلیل مجموعه اقدامات ضد انسانی و دینی، تحت عنوان «جیش الظلم» شناخته می شود.An Analysis of the Anti-Security Discourse of Jaish al-Adl (Jaish al-Zulm) Terrorist Group in Sistan and Baloochestan Province
Terrorism is one of the main variables affecting the security of the countries of the world, especially in the Middle East. The Islamic Republic of Iran, especially the southeast region of the country, is no exception to this rule, the security of which is highly affected by terrorism. Terrorist groups have pursued their own discourse and actions, based on which they have been able to draw their followers and acquire resources in these areas. One of these terrorist groups pursuing the technique of dialogue along with direct military action is the Jaish al-Adl[1]. Because of the need for a scientific and precise explanation of the insecurities formed in the eastern regions of the Islamic Republic of Iran, this research is aimed at investigating the discourse and actions of this terrorist group by employing the Fairclough (2001) model. In this investigation, the sources produced by this terrorist group will be studied. Besides the operational context, the operations of this group against security are based on their discourse. Insuring an efficient model of sustainable security in these areas is possible only when this group's anti-security discourse is identified accurately. The data is collected from the firsthand sources of the group and library resources. The research follows Fairclough’s critical discourse model. The research is based on the assumption that the social and ideological issues of Jaish-al-Adl group at the national and local levels are influenced by its lexical-grammatical and discourse values, and its anti-security performance is derived from its specific discourse elements and values whose indicators will be followed in the paper. . This terrorist group is referred to as “Jaish al-Zulm” in the world community due to its antihuman and anti-religion practice.
تبلیغات
