آرشیو

آرشیو شماره ها:
۲۹

چکیده

زمینه و هدف : شواهد نشان می دهد که شرایط خاص دوران بارداری، اثرات پایداری بر جنین دارد. هدف از این مطالعه تاثیر یک دوره فعالیت بدنی داوطلبانه بر سطوح کورتیکوسترون و اضطراب موش ها در حین و دوره پس از بارداری بود. روش تحقیق : در این مطالعه تجربی، 40 سر موش ماده نژاد NMRI با سن تقریبی 80 تا 90 روز و وزن 25 تا 30 گرم، به چهار گروه 10 تایی شامل گروه کنترل - بارداری، تجربی - بارداری، کنترل - پس از زایمان، و تجربی - پس از زایمان تقسیم شدند. پس از دو هفته سازگاری با محیط و رویت پلاک واژینال، درون قفس موش های باردار، دو چرخ دوار قرار داده شد تا چهار هفته فعالیت بدنی داوطلبانه اعمال شود. جهت سنجش اضطراب موش ها، از آزمون محفظه تاریک - روشن استفاده گردید. در نهایت، حیوانات گروه های بارداری، در روز هجدهم بارداری و نمونه های گروه های پس از زایمان، در روز هفتم پس از زایمان؛ بیهوشی عمیق داده شدند و جهت سنجش کورتیکوسترون، خون گیری به صورت مستقیم از بافت قلب انجام شد. سپس داده های حاصل با آزمون t مستقل در سطح معنی داری 0/05>p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : سطوح سرمی کورتیکوسترون در گروه های تجربی - بارداری (0/002=p) و تجربی - پس از زایمان (0/006=p) به طور معنی داری کاهش یافت. با این حال، سطح اضطراب موش ها فقط در گروه تجربی - پس از زایمان، بطور معنی داری کاهش پیدا کرد (0/007=p). نتیجه گیری : استفاده از فعالیت های بدنی داوطلبانه در دوران بارداری در موش ها، به عنوان یک راهبرد درمانی احتمالی در کاهش کورتیزول و اختلالات روانشناختی از جمله اضطراب، حائز اهمیت می باشد. 

The effect of a voluntary physical activity on corticosterone and anxiety levels during and after pregnancy in mice

Background and Aim : Evidence shows that certain conditions during pregnancy will have lasting effects on the fetus. The aim of this study was to investigate the effect of a period of voluntary physical activity on corticosterone and anxiety levels in mice during and after pregnancy.   Materials and Methods : In this experimental study, 40 female NMRI mice aged with an approximate age of 80 to 90 days and a weight of 25 to 30 grams were divided into four groups of 10 including the control-pregnancy, experimental-pregnancy, control-postpartum and experimental-postpartum groups. After two weeks of adaptation to the environment and seeing the vaginal plaque, two rotating wheels were placed inside the cage of each pregnant mice to apply voluntary physical activity for four weeks. The dark-light box test was used to measure the anxiety of mice. Finally, the animals of the pregnancy groups, on the 18th day of pregnancy and the samples of the postpartum groups, on the 7th day after delivery; were given deep anesthesia and to measure corticosterone, blood was taken directly from the heart tissue. For statistical analysis, the independent sample t-test was used at a significance level of p<0.05. Results : The serum corticosterone levels decreased significantly in the experimental groups during pregnancy (p=0.002) and during the postpartum periods (p=0.006). However, the anxiety level of the mice was significantly reduced only in the experimental postpartum group (p=0.007). Conclusion : The use of voluntary physical activities during pregnancy in mice is probably important as an effective therapeutic strategy in reducing cortisol and psychological disorders including anxiety.

تبلیغات