نوجهانی شدن صلح جویانه(صلح سیاره ای): چارچوبی تئوریک از مفهوم صلح ایرانی در روابط بین الملل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در بستر مفهومی نظریه های هنجاری روابط بین الملل، یکی از مهم ترین دغدغه ها رسیدن به صلح در جامعه جهانی است. از نظریه های هنجاری تانظریه های انتقادی و لیبرالیسم وحتی برخی از گرایش های فکری نظریه واقع گرایی توجه به صلح وبسط گسترش آن همواره درمیان اندیشه ورزان روابط بین الملل حائزاهمیت بوده است. این پژوهش، با معرفی نظریه نوجهانی شدن، این اعتبار را قائل شده است که درک مفهومی از صلح می تواند دارای نگرشی خاص و ایرانی باشد. مقاله در نوجهانی شدن، فرض را بر این گذاشته است که توجه صرف انسان محور در محیط جهانی نمی تواند منعکس کننده و پدیدآورنده صلح در سیاره ای به نام زمین باشد و باید در این فضا توجه انسان محور در گستره ای وسیع تر و جهانی با تمامی وسعت و موجودات زنده آن ارزیابی شود تا بتوان به صلح پایدار و نه صلح مثبت، صلح مسلح و یا مفاهیم ما به ازای این چنین رسید؛ چرا که اگر بتوان با اهمیت یافتن موضوع زمین و حفظ و بقای آن درمیان انسان ها آن را نهادینه کرد، طبیعتاً به کل جامعه جهانی و در فضای روابط بین الملل میان دولت ها، نهادها و موسسات بین المللی نیز بسط خواهد یافت و صلح مفهومی پایدار را با اشکالی جدید و نوین که مقاله تحت عنوان نوجهانی شدن در نگرش تئوریک ایرانی معنا کرده ، به وجود خواهد آورد. این پژوهش با رویکردی تحلیلی-توصیفی و طرح این پرسش که محتوای علمی صلح ایرانی چیست، به امکان سنجی جنبه های نظری آن پرداخته و ضمن نقد و بررسی مفاهیم صلح در نظریه های روابط بین الملل و ارتباط آن با نگرش جهانی شدن به نوجهانی شدن صلح جویانه(صلح سیاره ای) تغییر عزیمت داده و انگاره ها و نشانه های صلح پایدار را با اتکا به مفهوم نوجهانی شدن با نگرشی ایرانی مورد مداقه قرار داده است.Neo-Globalization: A theoretical framework of the concept of Iranian peace in international relations
In the conceptual framework of normative theories concept of international relations, one ofthe most important concerns in the international community is to achieve peace. Normative and critical theories and even some of the intellectual tendencies of liberalism and realism regarding peace and its development have always been important among scholars of International Relations. In this study by introducing neo-globalization, we give credibility that understandingthe concept of peace can be specific approach and from Iranian point of view with ontological theory aspects. In neo-globalization we assume that the mere human centric attention to global environment can not reflect and create peace on a planet called Earth and in this sphere we should shift this human centric and focus on a wider globe, with all extent and range of organisms perhaps we can reach to a sustainable peace and not positive peace, the armed peace or similar such concepts ; as a result if we can institutionalize the importance of the Earth issue and keep its survivals among humans, then it will develop naturally the entire international community and international relations space among governments, institutions and international organizations too and so will create sustainable peace with new paradigms which is neo globalization in our Iranian theory approach.In this research we review and criticize concepts of peace in theories of international relations and its relationship with globalization, and then we shift to neo globalization at the same time. Our methodology is qualitative and with reliance to neo globalization concepts and in an ontological framework we scrutinize the ideas and signs of sustainable peace
تبلیغات
