نویسندگان: سید حسن میرفخرایی

کلید واژه ها: ایران روسیه سیاست خارجی مدویدف ناتو نشست لیسبون

حوزه های تخصصی:
شماره صفحات: ۱۸۳ - ۲۰۲
دریافت مقاله   تعداد دانلود  :  ۸۶

آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۰

چکیده

طی دو دهه اخیر، روسیه بر مبنای راهبردهای سیاست خارجی خود، همواره گسترش ناتو به شرق را به سبب تحکیم حوزه نفوذ ناتو و غرب در منطقه، علیه منافع امنیت ملی خود تلقی کرده است. این در حالی است که مسکو در سال های اخیر، با وجود مخالفت با گسترش ناتو تلاش کرده منافع ملی خود را بر اساس برنامه های آتی این سازمان تطبیق دهد؛ به طوری که در دوره مدویدف و به ویژه پس از نشست لیسبون در نوامبر 2010، شاهد گسترش چشمگیر همکاری های کرملین با ناتو هستیم. تداوم این اوضواع، با توجه به همکاری های تکنولوژیک و نظامی جمهوری اسلامی ایران با روسیه، در روابط مسکو تهران حائز اهمیت است

Transformation of Russia-NATO Relations During Medvedev Presidency and its Impact on Bilateral Relations with Iran

In the last two decades, Russia has regarded NATO's expansion to the East as a threat against its national security interests. Meanwhile, Moscow has attempted to match its national interests with future plans of the military bloc. Under President Medvedev and following the Lisbon meeting in November 2010, Kremlin's cooperation with NATO has increased. This is significant to Tehran-Moscow ties considering their technological and military ties

تبلیغات