به سبب رشد پرشتاب جمعیت، مشکلاتی مانند کمبود و عدم توزیع فضایی مناسب خدمات شهری به وجود آمده است. ازاین رو در این تحقیق هدف ارزیابی دسترسی در شهر بجنورد با درنظر گرفتن کاربری های کلیدی و با حالات سفر مختلف است. در این راستا در این تحقیق شش کاربری کلیدی شناسایی شده و دسترسی به سه حالت سفر پیاده، اتوبوس و تاکسی برای هریک از کاربری ها با استفاده از روش حوزه نفوذ شناور دومرحله ای به دست آمده است. همچنین براساس میزان استفاده از هرکدام از حالت سفر، وزن نسبی آن ها و دسترسی تلفیق یافته برای هر کاربری براساس سه حالت سفر به دست آمده است. همچنین با استفاده از روش دنپ، وزن هرکدام از کاربری ها و نقشه دسترسی تلفیق یافته با استفاده از روش ترکیب خطی وزن دار، به دست آمده است. براساس نتایج وزن دهی، کاربری های فضای سبز و آموزشی بیشترین اهمیت را داشته اند. براساس دسترسی نهایی قسمت مرکزی و جنوب شهر و شهرک واقع در شرق شهر دسترسی مطلوب و سایر مناطق شهر، دسترسی نامطلوب داشته اند. براساس نتایج این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد عدالت فضایی عمودی در شهر بجنورد رعایت نشده است، زیرا محلاتی که از سطح اجتماعی و اقتصادی مناسبی برخوردار نیستند، از سطح دسترسی مطلوبی نیز برخوردار نیستند.