تفکر تأملی معلمان و دانش آموزان از طریق برنامه درسی تعاملی

چکیده

پژوهش حاضر با هدف مطالعه و بررسی تفکر تأملی معلمان و دانش آموزان از طریق برنامه درسی تعاملی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه، همراه با پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 30 نفر از این پسران در گروه آزمایش (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایابی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه تفکر تأملی (RTQ) کیمبر و همکاران (2000) استفاده شد. دانش آموزان گروه آزمایش تحت برنامه درسی تعاملی قرار گرفتند و در پایان جلسات و نیز پس از گذشت دو ماه در مرحله پیگیری، مجدداً هر دو گروه به پرسشنامه پاسخ دادند. گروه گواه در طی این مدت هیچ گونه مداخله ای از برنامه درسی تعاملی دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. تجزیه وتحلیل اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که برنامه درسی تعاملی باعث افزایش تفکر تأملی دانش آموزان گروه آزمایش شده و این تأثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار مانده است. نتایج به دست آمده از تحقیق نشان داد برنامه درسی تعاملی در افزایش تفکر تأملی دانش آموزان در طول زمان مؤثر بود؛ بنابراین می تواند جزء روش های تدریس مدارس در نظر گرفته شود.