دیپلماسی اقتصادی ترکیه در آفریقا؛ اهداف، راهبردها و نتایج (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
تحولات ترکیه از سال 2001 تا 2018 باعث شده است تا مقامات و سیاست گذاران این کشور خود را در دوران متلاطمی از بحران های اقتصادی، رکود و انباشت تورم می دیدند، سعی در بازبینی اصول کمالیست در ترکیه داشته باشند. بر همین اساس پایه های اصلی دیپلماسی ترکیه از یک راهبرد غرب گرایانه به یک راهبرد دیپلماسی سیال بر پایه اقتصاد تغییر یافت و آفریقا به عنوان بخش لاینفکی از سیاست دیپلماسی اقتصادی این کشور بدل شد. اکنون دیپلماسی اقتصادی ترکیه در آفریقا را می توان به عنوان یک ابزار و یا یک هدف در سیاست خارجی این کشور مورد توجه قرار داد. سؤال اصلی این مقاله این است که اهداف، راهبرد و نتایج اولویت یافتن دیپلماسی اقتصادی در سیاست خارجی ترکیه در آفریقا چیست ؟ در پاسخ به این سؤال فرضیه اصلی نوشتار حاضر این است که ترکیه برای افزایش عمق راهبردی خود، احتیاج به سیاست خارجی عملگرایانه در حوزه تمدنی عثمانی-آفریقایی دارد. لذا نگاه عملگرایانه به سیاست خارجی باعث می شود تا این کشور، آفریقا را به عنوان پایگاه اصلی سیاست پراگماتیسم خود به حساب آورد. این مقاله به دنبال آن است که عملکرد اقتصادی ترکیه در آفریقا در دوران پس از روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه به رهبری اردوغان مورد ارزیابی قرار گیرد. روش پژوهش این مقاله با توجه به ماهیت آن، تبیینی است.Turkey's Economic Diplomacy in Africa: Goals, Strategies and Outcomes
Turkey's developments from 2001 to 2018 have led officials and policymakers who found themselves in turbulent condition of economic crises, recession and accumulation of inflation in Turkey to see themselves trying to rethink principles. Accordingly, the main foundations of Turkish diplomacy changed from a Westernist strategy to a fluid diplomacy strategy based on the economy, and Africa became an integral part of the country's economic diplomacy policy. Turkey's economic diplomacy in Africa can now be regarded as a tool or a goal in the country's foreign policy. The main question of this article is "what are the goals, strategies and results of prioritizing economic diplomacy in Turkey's foreign policy in Africa?" In response to this question, the main hypothesis of this article is that Turkey needs a pragmatic foreign policy in the Ottoman-African civilization to increase its strategic depth. Therefore, a pragmatic view of foreign policy makes Africa the main base of its pragmatism policy. This article seeks to assess Turkey's economic performance in Africa in the post-Akp era led by Erdogan. The research method of this paper is descriptive-analytical considering its nature.
تبلیغات
