بررسی صوری و محتوایی دیوان لامعی گرگانی

چکیده

لامعی گ رگ انی از شعرای دربار سلجوقی در قرن پنجم هجری است که در شعرش غالب اختصاصات سبک خراسانی قابل مشاهده است. در مقاله حاضر به بخش عمده ای از این خصیصه ها در بُعد صورت و محتوا اشاره شده است. سؤال اصلی این پژوهش این است که مهم ترین ویژگی های صوری و محتوایی شعر لامعی کدام اند و برجسته ترین تفاوت ها و تشابه های شعر این شاعر در مقایسه با شعر اقران خود کدام است. برای پاسخ به این پ رس ش در بخ ش مرب وط ب ه وی ژگ ی ه ای ص وری، خصیصه های دستوری، نوشتاری و واژگانی شعر لامعی به همراه نحوه به کارگیری فنّ تشبیه در شعر این شاعر با ذکر شواهد مربوط بیان شده است و در ادامه در بخش دوم، به مهم ترین ویژگی های محتوایی شعر لامعی از قبیل تلمیح و اقسام آن (تلمیحات قرآنی و غیرقرآنی)، نحوه نگ رش شاع ر ب ه آیی ن زردشت و پیروان آن، بازتاب سخن ان حکیم ان ه و نمون ه های ی از تصویرآفرینی های معنایی بدی ع و خ اص شاعر اشاره شده است. بررسی نحوه تقلید و تتبع از شعر شاعران عرب و نیز اقتباس و اخذ مضمون از شعرای پیشین زبان فارسی توسط لامعی، از دیگر مباحث این بخش است. کلیدواژه ها: لامعی گرگانی، شعر سبک خراسانی، شعر دوره سلجوقی، بررسی صوری و محتوایی.