حسابرسی صورت های مالی، ابزاری برای کاهش مخاطره سرمایه گذاری ها و بهبود کیفیت تصمیم گیری درون سازمانی و برون سازمانی است. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر برخی سازوکار های حاکمیت شرکتی بر محتوای گزارش حسابرس است. دوره زمانی پژوهش سال های 1386 تا 1391 در نظر گرفته شده است و جامعه تعدیل شده آن را 81 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران شکل می دهد. نتایج پژوهش نشان داد، احتمال دریافت گزارش مقبول در شرکت های با درصد مالکان نهادی زیاد و حسابرس بزرگ تر، بیشتر است. همچنین با تفکیک وظایف مدیرعامل از رئیس هیئت مدیره، احتمال دریافت گزارش مقبول کاهش می یابد. مالکان نهادی و مرجع حسابرسی نیز موجب کاهش تعداد بندهای قبل از بند اظهارنظر شده است. علاوه بر این، یافته ها نشان می دهد تفکیک وظایف مدیرعامل از رئیس هیئت مدیره و مرجع حسابرسی نیز، تعداد بندهای بعد از بند اظهارنظر را کاهش می دهد. از سوی دیگر، مالکان نهادی و مرجع حسابرسی تعداد بندهای عدم توافق را کاهش داده و استقلال هیئت مدیره نیز به افزایش تعداد بندهای عدم توافق منجر شده است.
