مقدمه و هدف : این پژوهش به هدف طراحی الگوی هویت سازی برندهای پوشاک برای بانوان انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش این مطالعه، از منظر هدف؛ کاربردی، از نظر ماهیت؛ اکتشافی-تحلیلی، از منظر روش شناسی گردآوری اطلاعات نیز شیوه کیفی با استفاده از رویکرد تحلیل محتوای کیفی از نوع قراردادی و فن مصاحبه عمیق (بدون طرح پرسش های تعقیبی) بود که در سال 1399 بین تعداد 8 نفر مشارکت کننده؛ با حداکثر تنوع حرفه (4 حرفه مرتبط با صنعت پوشاک)، در قالب نمونه گیری هدفمند، با رضایت آگاهانه و تا رسیدن به مرز اشباع داده های نظری انجام شد. مدت زمان مصاحبه ها بین 40 تا 60 دقیقه بود و جهت تحلیل داده ها از نرم افزارAtlas.ti نسخه 7 و جهت ارزیابی و صحت داده ها (پایایی)؛ از چهار معیار مقبولیت، قابلیت اطمینان، قابلیت انتقال و قابلیت تائیدی پیشنهادیGuba بهره گرفته شد. یافته ها: پس از پیاده سازی مصاحبه ها، 248 کد اولیه تعیین شد و با استفاده از فرایند بازبینی مقوله ها و زیر مقوله ها، همچنین تغییرات مکرر در عنوان مقولات و ارتباط مقوله ها با زیرمجموعه مقوله ها، مضامین محتوایی شناسایی شدند. 4 مقوله، به همراه 8 زیر مجموعه مرتبط، شامل معرفی فرهنگ بومی ،حمایت های دولتی از تولید پوشاک متناسب با فرهنگ ایرانی، توجه به ارزش های پوششی در تبلیغات و طراحی برگرفته از البسه قومیت های ایرانی، به عنوان مضامین محتوایی در امر طراحی یک الگوی مناسب هویت سازی برندهای پوشاک برای بانوان تدوین شدند. بحث و نتیجه گیری : نتایج مشخص کرد که بها دادن به سنت های اصیل بومی ایرانی و حمایتی دولتی از تولیدکنندگان از طریق اعطای مشوق های مالی به تولیدکنندگان پوشاک اصیل ملی و بومی ایرانی که با ارزش های مذهبی و ملی ایرانی سازگار است، می تواند مسیر موفقی در راستای شکل گیری هویت برندهای پوشاک برای بانوان ایجاد نماید.
