هدف از پژوهش حاضر پیش بینی اعتیاد، اضطراب و تکانش گری بر مبنای تجربیات ناگوار کودکی، افسردگی، ناامیدی و سلامت والدینی در دختران نوجوان بوده است. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دختری می شد که در موسسات آموزش زبان در شهر اردبیل مشغول به گذراندن کلاس های فوق العاده برای یادگیری زبان در سال 1397 بودند که از بین آنها تعداد 165 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته سوءمصرف مواد، الکل، سیگار و داروهای روان گردان، پرسشنامه تجربیات ناگوار کودکی، پرسشنامه سلامت بیمار-2، مقیاس ناامیدی، مقیاس تکانشگری-پرخاشگری، پرسشنامه توجه خانوادگی و پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر بود. یافته ها نشان داد که تجربیات ناگوار کودکی با اعتیاد، اضطراب و تکانشگری رابطه مثبت معنی دار دارد. توجه والدینی نیز با اعتیاد، اضطراب و تکانشگری همبستگی منفی معنی داری داشته است و افسردگی و ناامیدی نیز با تکانشگری و اضطراب همبستگی داشته اند. افسردگی در پیش بینی تکانشگری و اضطراب بیشترین سهم را داشته است، اما در پیش بینی اعتیاد، تجربیات ناگوار کودکی بیشترین سهم را داشته است. از این یافته ها نتیجه گرفته می شود که روابط درون خانواده و سال های اولیه رشدی نقشی کلیدی در پیش بینی اختلالات در زندگی آتی فرد دارند.