به منظور جلوگیری از بدرفتاریِ هواداران فوتبال، سازمان های ملی و بین المللی قوانین مشخصی را به وجود آورده اند که باشگاه ها را مستقیما مسئول رفتار هوادارانشان می نماید. اختیارات انضباطی سازمان های ملی و بین المللی به آنها اجازه می دهد که مجازات ها را در صورت تخطی تماشاگران به باشگاه های فوتبال که دارای شخصیت حقوقی مستقّل هستند اعمال کنند. در ایران نیز مقنن در همین زمینه بستری فراهم نمود تا در صورت احراز شرایطی، کیفر ناشی از رفتار تماشاگران را به باشگاه های فوتبال تسری دهد. با عنایت به نیازهای روز و یافته های جدید جرم شناسی از جمله نظریه «جرایم یقه سفیدی« و همچنین با استعانت از آموزه های فقهی از جمله قاعده "من له الغنم وعلیه الغرم"مقنن ذیل بخش چهارم و فصل اول قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 را به این موضوع(مسئولیت کیفری ناشی از فعل غیر)اختصاص داده است. اجرایی کردن چنین قاعده ای باعث بحث های فراوانی در نظام های مختلف با محوریت ِمشروعیت و قانونی بودن چنین قواعدی از حیث شخصی بودن مسئولیت کیفری شد. در تحقیق حاضر ما با روش تحلیلی-توصیفی قائل بر این هستیم که برای ایجاد توازن در منافع فرد و باشگاه ها بایستی کفه ترازو را این بار نه درخدمت انقیاد در آوردن منافع فرد بلکه بایستی در به انقیاد در آوردن منافع و قدرت باشگاه ها برهم زد که بارزترین جلوه آن را امروزه می توان در مسئولیت کیفری باشگاه های ورزشی ملاحظه کرد
