این مقاله با استفاده از منابع دست اول و با روش توصیفی تحلیلی به مقایسة آرای فضیل بن عیاض، صوفی سدة دوم اسلامی و یانگ چو، زاهد سده های نخستین تائویی، در باب زهد می پردازد. ضرورت این تحقیق بر شباهت های ابتدایی مکتب تائویسم و تصوف در باب زهد است؛ که به ظاهر موجب یکسان دانستن مفهوم زهد در این دو مکتب می شود؛ زیرا تصوف اسلامی با زهد آغاز شد و شروع مکتب تائویسم هم زهد است. در مجموع باید گفت که در ظاهر، اقوال فضیل و یانگ چو، در مواردی شبیه هستند؛ اما به رغم شباهت های ظاهری، نتیجه می شود که فضیل زاهدی عارف، عابد، اهل ایثار و طالب حق است؛ در حالی که یانگ چو، صرفاً زاهدی دنیاگریز، مادی گرا و متمایل به حفظ خویشتن از رنج های دنیوی است که فاقد ارزش های متعالی به نوع انسان است. در نتیجه، مفهوم زهد در آرای فضیل بن عیاض بر یانگ چو برتری دارد.
