گردشگری صنعتی است که وابستگی های متقابل در آن بسیار بالاست و ایجاد روابط مبتنی بر همکاری مانند شبکه ها در آن، بیش از آن که امری دلخواه باشد، الزامی مدیریتی است. از آنجا که بهبود فرایند خط مشی گذاری در حوزة گردشگری یکی از عوامل مهم توسعة این صنعت است، این مقاله به دنبال طراحی و اعتبارسنجی مدل مناسب خط مشی گذاری شبکه ای در حوزة گردشگری است. برای رسیدن به این هدف تحقیق حاضر با هدف کاربردی و رویکرد آمیخته انجام گرفت. ابزار تحقیق در بخش کیفی، مصاحبه و در بخش کمی پرسشنامه بود. تحلیل داده ها در بخش کیفی از طریق تحلیل تم، و در بخش کمی از طریق مدل سازی معادلات ساختاری انجام گرفت. پس از ترسیم مدل اولیه، پرسشنامة تحقیق به همراه ابعاد مشخص شده بین 245 نفر از کارشناسان و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری توزیع شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش های محاسبه آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب (CR) تأیید شده، و روایی آن نیز با روش های روایی محتوا و روایی همگرا (AVE) تأیید شد. در نهایت، 54 مؤلفه در سه شاخة ساختاری، رفتاری و زمینه ای شناسایی شد.
