این نوشتار به پنج اثر مهم در حوزه تئوری های دستوری حسابداری پرداخته است: مک نیل (1939)، پیتون و لیتلتون (1940)، لیتلتون (1953)، چمبرز (1966) و ایجیری (1975). در این بررسی، خواهیم دید که بین این تئوری پردازان توافقی از باب مفروضات اساسی و نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان وجود نداشته و این عدم توافق، به توصیه های متفاوتی در مورد شناخت و اندازه گیری انجامیده است. همچنین خواهیم دید بسیاری از ایده هایی که امروزه محال و دست نیافتنی به نظر می رسند، توسط این تئوری پردازان ارائه شده اند. مقاله حاضر در پایان به بررسی سیمای امروزین حسابداری در سایه این تئوری ها می پردازد.
