عمده پژوهش های انجام شده برای شناسائی تاثیر منابع نامشهود، حاصل تحلیل سازمان های خاص و مطالعات موردی است. برای وسعت بخشیدن به اعتبار تعمیم پذیری این تحقیقات انجام مطالعاتی با نمونه های بزرگ لازم است تا معلوم شود که عناصر سازمانی چگونه به صورت مستقل، تکمیلی و تعاملی با عملکرد سازمان رابطه دارند. علاوه بر این، تاکنون به این موضوع در دانشگاه ها توجه اندکی شده است. پژوهش حاضر با بررسی تأثیر «مجموعه ای از منابع سازمانی مستقل و نامشهود، و تعاملات میان آنان»، بر عملکرد سازمانی در نمونه ای متشکل از دانشگاههای بزرگ دولتی، درصدد است تا شکاف موجود را پر نماید. در این پژوهش برای آزمون فرضیه های تحقیق از مدل معادلات ساختاری استفاده شده است و جامعه آماری این تحقیق، دانشگاه های بزرگ دولتی کشور ایران بوده و روش نمونه گیری به صورت هدفمند می باشد. نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان می دهد عملکرد سازمان را می توان با پنج عنصر نامشهود (قابلیت های مدیریتی، سرمایه سازمانی، نظام ارزیابی، روابط کارکنان و فرهنگ سازمانی) و تعاملات میان آنان تشریح کرد.
