فعالیت سیاسی، به طور ذاتی در همة تعاملات وجود دارد، بنابراین، به عنوان یکی از عناصر تشکیل دهندة سازمان ها محسوب می شود و توجه پژوهشگران مدیریت را به خود جلب کرده است. اگر چه رفتار سیاسی می تواند پیامدهای مثبت یا منفی داشته باشد، بخش عمدة پژوهش ها بر جنبة منفی آن تمرکز کرده است. این نوع رفتار محیط کاری تفرقه افکن و زیان باری ایجاد می کند که تهدیدی برای کارایی و اثربخشی کلی سازمانی است، و آثار منفی فزاینده ای برای کارکنان دارد. بنابراین، آگاهی از عوامل به وجودآورنده در پیشگیری و محدودکردن چنین رفتاری نقش مهمی ایفا می کند.
در همین راستا، پژوهش حاضر با هدف تبیین پیش بینی کننده های رفتار سیاسی با به کارگیری روش نمونه گیری قشری (سهمیه ای) انجام شد. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه های استاندارد به کار گرفته شد. روایی پرسشنامه ها به روش محتوایی و سازه ای، و قابلیت اعتماد آن با محاسبة ضریب آلفای کرونباخ برای هر یک از متغیرهای مورد مطالعه تأیید شد. برای تحلیل داده های پژوهش به وسیلة مدل یابی معادلات ساختاری و تحلیل مسیر نرم افزار Lisrel و SmartPLS به کار گرفته شد.
