پذیرش فناوری، خصوصاً در بانکها که فناوری محور بهشمار میروند و فناوری نقش مهمی در رقابتپذیری آنها دارد، عموماً، یکی از مهمترین اجزای موفقیت و جهتگیری بانکها به شمار میرود.. از سوی دیگر در صورت عدماعتماد در سازمان و همچنین عدماعتماد مشتریان به سازمان، پذیرش فناوری باروندی کند صورت میپذیرد. لذا پژوهشگران به ارتباط میان پذیرش فناوری و اعتماد سازمانی و اثری که این ارتباط بر عملکرد سازمانها میگذارد توجه نمودهاند. در این مقاله براساس دادههای پیمایشی و در چارچوب نظریه پذیرش فناوری راجرز و نظریه اعتماد سازمانی مایر به بررسی ارتباط میان این دو عامل و تأثیر آنها بر عملکرد پذیرش بانکداری همراه از سوی مشتریان پرداختهشده است. برای بررسی رابطه بین متغیرهای مدل از رگرسیون استفاده شده است، که در این راستا از مدل معادلات ساختاری و به طور مشخص از مدلهای ساختاری تحلیلمسیر استفاده شده است. لازم به ذکر است برای تأیید یا رد فرضیهها علاوه بر آماره آزمون و p-value متناظر با آن، از ضریب استاندارد استفاده و همچنین برای کلیه مسیرها ضریب اطمینان 95درصد و سطح خطای 5درصد میباشد. نتایج حاصل نشان داده است که خصوصاً در مورد پذیرش خدمات بانکداری همراه، اعتماد از نقش بسیار مهمی برخوردار است که اگر این اعتماد براساس آگاهی نباشد، پذیرش بانکداری سیار بهکندی صورت میپذیرد.
