هدف این تحقیق، بررسی رابطه بین سبک مربیگری مربیان بر مبنای سبک آمرانه و آزادمنشانه با رضایت مندی ورزشکاران آن هاست. جامعه آماری این پژوهش بازیکنان لیگ برتر والیبال مردان به تعداد 192 نفر بود، که 93 نفر از آن ها از طریق جدول حجم و نمونه مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از دو پرسشنامه رضایت-مندی ورزشکاران ریمر و چلادورای (1998) با 14 سؤال و همچنین پرسشنامه سبک مربیگری محقق ساخته با 12 سؤال استفاده شد. 9 نفر از افراد صاحب نظر روایی صوری و محتوایی پرسشنامه محقق ساخته سبک رهبری را بررسی کردند و در مطالعه راهنما، پایایی پرسشنامه های رضایت-مندی ورزشکاران و سبک مربیگری به ترتیب 89/0 و 75/0 به دست آمد. به منظور توصیف داده ها از روش های آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل استنباطی داده های تحقیق از ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSSو در سطح معنی داری 05/0≥P استفاده شد. یافته ها نشان می دهد بین سبک مربیگری آمرانه و رضایت از نحوه آموزش و تمرین مربی (001/0=P، 41/0r=)، عملکرد تیمی (018/0=P، 25/0r=) و عملکرد فردی (008/0=P، 28/0r=) رابطه معنی-داری وجود دارد، اما بین سبک مربیگری آمرانه و رضایت از رفتار مربی رابطه معنی داری وجود ندارد. بین سبک مربیگری آزادمنشانه و رضایت از نحوه آموزش و تمرین مربی، عملکرد تیمی و عملکرد فردی نیز رابطه معنی داری وجود ندارد، اما بین سبک مربیگری آزادمنشانه و رضایت از رفتار مربی (001/0=P، 46/0r=) رابطه معنی داری وجود دارد.
