نتایج پـژوهش های انجام شده مؤید این واقعیت است که ساعات درس تـربیت بدنی به تنهایی نمی تواند برای دستیابی به اهداف عالیه تـربیت بدنی و ورزش مدارس مؤثر واقع شود. ازاین رو مسئولان باید از راهکارهای دیگری برای تحقق این امر استفاده کنند. یکی از این روش ها، تقویت و توسعه کانون های ورزشی است، ازاین رو هدف این پژوهش، تبیین جامع وضعیت کانـون های ورزشی دانش آموزی ایران از نظر اهداف، ساختار و فرایند فعـالیت ها و مقایسه آن با برخی کشورهای منتخب است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و زمینه یابی است و به شکل میدانی انجام گرفته و برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های محقق ساخته ویژه مدیران، مربیان و دانـش آموزان عضو کانون استفاده شده است. برای توزیع پرسشنامه ها به صورت تصادفی خـوشه ای از کل کشور، 9 استان انتخاب شدند. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران (2258 نفر) و مربیان (12542 نفر) زن و مرد و دانـش آموزان دختر و پسر عضو کانـون های سراسر کشور (411855 نفر) در سال تحصیلی 84-1383 است. نتایج این پژوهش نشان داد، آگاهی مدیران کانـون های ورزشی از دانش عمومی و اصول مدیریت، تناسب حق الزحمه مربیان کانون ها با فعالیت های آنان، مناسب بودن فضای ورزشی مدارس برای انجام فعالیت کانـون های ورزشی ویژه مدارس در حد متوسط است. بین نظرهای مدیران و مربیان در خصوص وسایل لازم برای آموزش رشته های ورزشی در کانون، استفاده مربیان از طرح درس مدون برای آموزش رشته ورزشی، نظارت مدیران بر نحوه فعالیت آموزشی مربیان، همکاری مسئولان تـربیت بدنی برای تهیه وسایل و تجهیزات ورزشی، وجود وسایل و تجهیزات مورد نیاز برای انجام فعالیت کانـون های ورزشی ویژه مدارس تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 < ?).
