عملکرد تحصیلی

درک عوامل انگیزشی کارکنان و به تبع آن بهبود عملکرد آنان همواره از مهم ترین دغدغه های مدیران منابع انسانی بوده است. به منظور قرارگرفتن در مسیردستیابی به قله های پیشرفت و تعالی در جوامع و سازمانها وجود سرمایه های فکری و اجتماعی به عنوان الزامات اساسی برای پیمودن این راه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پژوهش به روش توصیفی و کتابخانه ای و با بررسی اسناد و مدارک موجود به بررسی نقش سرمایه فکری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می پردازد. .در بعد معلمان لازم است در جهت توانمندسازی معلمان و تغییر نگرش آنها از نگاه سنتی به آموزش به سمت آموزش نوین گام هایی برداشته و اقداماتی صورت گیرد. همچنین آنها باید شیوه های تدریس را، خود انتخاب و مدیران امکان ریسک پذیری و حمایت از آنها حتی به صورت برگزاری دوره ای آزمایشی جهت برآورد دوره و تاثیر آن برعملکرد دانش آموزان مورد بررسی قرار دهند. در بعد دانش آموزان مدیران و معلمان مداراس ضمن فراهم نمودن محیطی آرام، شاد، صمیمی و جوی حمایتی از دانش آموزان، زمینه بروز خلاقیت و ایده ها را برای دانش اموزان فراهم و امکان برقراری ارتباط مدارس با مراکز پارک های فناوری برای تحقق ایده ها را میسر نمایند.

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی- عاطفی به روش YCDI (You Can Do It ) بر اختلالات رفتاری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. روش شناسی: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را 40 نفر از دانش آموزان دختر منطقه 1 تهران که در سال تحصیلی 97-1396 در پایه هشتم تشکیل دادند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس برای انجام تحقیق انتخاب شد. سپس، به روش تصادفی ساده دو مدرسه از بین مدارس این منطقه انتخاب و 40 نفر از دانش آموزان پایه هشتم که با استفاده از آزمون های غربالگری سیاهه مهارت اجتماعی ایندربیتزن و فوستر ( 1992)، فرم سیاهه رفتاری کودک (CBCL در آزمون آخنباخ و پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) شناسایی شده بودند به تصادف در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به گروه آزمایشی در یازده جلسه مهارت های اجتماعی- عاطفی با روش YCDI آموزش داده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس در سطح معناداری 05/0 و با استفاده از نرم افزار spss21 انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که مداخله آموزشی YCDI منجر به کاهش اختلالات رفتاری و افزایش عملکرد تحصیلی شد (001/0>P). همچنین از بین مؤلفه های عملکرد تحصیلی، آموزش مهارت های اجتماعی - عاطفی بر روی انگیزش بیشترین اثر و بر روی اثر هیجانی و فقدان کنترل پیامد کمترین اثر را داشت. نتیجه گیری : معلمان در کنار تدریس مهارت های شناختی به دانش آموزان به آموزش مهارت های عاطفی-اجتماعی نیز اقدام نمایند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین تفاوت های جنسیتی در استفاده از شبکه های اجتماعی و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی در میان دانش آموزان مقطع دبیرستان منطقه 5 تهران در سال تحصیلی 95-94 می باشد. روش: این پژوهش به روش توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه دانش آموزان مقطع دبیرستان منطقه 5 تهران در سال تحصیلی 95-1394 می باشد. نمونه آماری، شامل 372 نفر از دانش آموزان هستند که (172 پسر و 200 دختر) به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند. همچنین به منظور جمع آوری داده ها، از پرسش نامه محقق ساخته که دارای ویژگی های فنی (روایی محتوایی و پایایی، 86/0) مناسبی بوده برای اندازه گیری میزان استفاده دانش آموزان از شبکه های اجتماعی استفاده گردیده و از نمرات پایان ترم دوم تحصیلی 95-1394 برای عملکرد تحصیلی دانش آموزان استفاده شد، سپس از طریق نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان استفاده از شبکه های اجتماعی در بین دانش آموزان زیاد بوده و این مسئله سبب افت تحصیلی دانش آموزان شده است. تفاوت معناداری بین دختران و پسران در میزان استفاده و انگیزه استفاده از این گونه شبکه ها وجود داشت. همچنین، شبکه اجتماعی تلگرام بیشترین محبوبیت را در بین دانش آموزان داشته است.

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه علّی قدردانی با عملکرد تحصیلی و رضایت از زندگی با میانجیگری ابعاد حمایت اجتماعی (اساتید، والدین و همکلاسی ها) در دانشجویان دانشگاه پیام نور بود. روش: جامعه آماری این تحقیق شامل تمام دانشجویان دختر و پسر دانشگاه پیام نور اهواز در سال تحصیلی 1396 می باشد. از این جامعه تعداد 312 نفر به روش نمونه گیری تصادفی در دسترس اتتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های محقق ساخته قدردانی سواری (1396)، حمایت اجتماعی والدین، اساتید و همکلاسی ها سواری (1396)، رضایت از زندگی داینر، امون، لارسن و گریفین (1985) و معدل تحصیلی استفاده شد. تحلیل داده ها به روش تحلیل مسیر انجام شد.  نتایج: نتایج نشان داد، قدردانی بر عملکرد تحصیلی، رضایت از زندگی، حمایت اجتماعی والدین، اساتید، همکلاسی ها و حمایت اجتماعی همکلاسی ها بر عملکرد تحصیلی و حمایت اجتماعی والدین و اساتید بر رضایت از زندگی معنی دار است. از دو فرضیه غیر مستقیم چندگانه، فرضیه رابطه غیر مستقیم قدردانی با عملکرد تحصیلی با میانجیگری حمایت اجتماعی والدین و اساتید معنی دار شد.  نتیجه گیری: از این پژوهش می توان نتیجه گرفت، برای تقویت عملکرد تحصیلی، رضایت از زندگی، جلب حمایت اجتماعی والدین، اساتید و همکلاسی ها بایستی مسأله قدردانی از دیگران را جدّی گرفت و برای تحقق آن نزد دیگران تلاش کرد. از طرفی و با توجه به اینکه حمایت اجتماعی همکلاسی ها در عملکرد تحصیلی اثر گذار بوده، لذا برای تحقق رضایت از زندگی توجه به حمایت اجتماعی والدین و اساتید بسیار ضروری است.  

پژوهش مورد نظر با هدف بررسی رابطه هیجان تحصیلی و اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام گرفت. جامعه مورد مطالعه،کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان اصفهان می باشند. نمونه مورد مطالعه شامل 340 نفراز دانش آموزان (182نفردختر، 158نفر پسر) که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده اند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه هیجان تحصیلی پکران و همکاران (2005) و پرسشنامه اهداف پیشرفت الیوت و مک گریگور (2001) می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد مولفه های هیجان تحصیلی و اهداف پیشرفت عملکرد تحصیلی را پیش بینی می کنند همچنین بین اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری مشاهده شد ولی بین اهداف پسران و دختران تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

مقدمه: پایه اش وضعیت تحصیلی دانشجویان یکی از مأموریت های آموزشی دانشگاه هاست توانایی های شناختی مغز نقش محوری در یادگیری و موفقیت تحصیلی ایفا می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای هیجانات تحصیلی و توانایی شناختی در ارتباط بین شناخت اجتماعی و عملکرد تحصیلی بود مواد و روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات توصیفی و طرح همبستگی بود. جامعه آماری را تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شهید بهشتی در سال تحصیلی 1397-1398 تشکیل دادند که 380 دانشجو به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی، پرسشنامه هیجان تحصیلی، پرسشنامه توانایی شناختی و پرسشنامه شناخت اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ها: نتایج جدول ماتریس همبستگی نشان داد که بین عملکرد تحصیلی و همچنین توانایی شناختی با متغیر شناختی اجتماعی و ابعاد شناخت خود، ذهن خوانی و درک محیط آموزشی رابطه معناداری دارد همچنین هیجان تحصیلی با توانایی شناختی و شناخت اجتماعی و هر 4 بعد آن رابطه معناداری داشت. همچنین نتایج تحلیل مسیر حاکی از معناداری نقش واسطه ای هیجانات تحصیلی و توانایی شناختی در ارتباط بین شناخت اجتماعی با عملکرد تحصیلی بود. نتیجه گیری: به طور کلی می توان نتیجه گرفت که شناخت اجتماعی با واسطه گری هیجانات تحصیلی و توانایی شناختی از عوامل اساسی برای بررسی رضایت و عملکرد تحصیلی دانشجویان است.

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی عملکرد تحصیلی براساس مؤلفه های سرمایه روانشناختی و سخت-رویی روانشناختی دانش آموزان دختر دوره متوسطه دوم بود. روش پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم متوسطه مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 97-1396در شهر قم به تعداد 4588 نفر بود که از این تعداد بر اساس جدول مورگان، 357 نفر به روش نمونه-گیری خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های سرمایه روانشناختی لوتانز (PCQ)، سخت رویی روانشناختی کوباسا (HS) پاسخ دادند و معدل آنان به عنوان ملاکی جهت برآورد عملکرد تحصیلی مورد بررسی واقع گردید. روایی و پایایی این دو پرسشنامه در پژوهش های پیشین مورد بررسی و تایید قرار گرفته است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل با استفاده از نرم افزار SPSS شدند. نتایج ضریب همبستگی حاکی از وجود رابطه مستقیم و معنادار بین عملکرد تحصیلی با سرمایه روانشناختی و مؤلفه های (خودکارآمدی، خوش بینی و امیدواریواری) بود در حالی که بین عملکرد تحصیلی با تاب آوری رابطه معنادار مشاهده نشد. از طرف دیگر بین عملکرد تحصیلی با سخت رویی روانشناختی رابطه معکوس و غیرمعنادار مشاهده شد. همچنین بین مؤلفه های سخت رویی (تعهد، چالش و کنترل) با عملکرد تحصیلی رابطه معنادار مشاهده نشد. بر اساس ضرایب رگرسیون می توان گفت، تنها سرمایه روانشناختی قابلیت پیش بینی کننده ی معنادار عملکرد تحصیلی را دارد. همچنین از بین مؤلفه های سرمایه روانشناختی امیدواریواری سهم یگانه ی قوی تری در پیش بینی عملکرد تحصیلی دارد. بدین ترتیب به منظور بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان، لازم است برنامه هایی در جهت ارتقاء سرمایه روانشناختی تنظیم شود.

زمینه و هدف: از آنجا که دانش آموزان به عنوان هسته اصلی نظام آموزشی هستند، باید متغیرها و مؤلفه های مربوط به سلامت روانی آنان با حساسیت و توجه بیشتری مورد توجه قرار گیرد. خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان به عنوان شاخص های مهم مرتبط با سطح اضطراب در مطالعات مختلف شناسایی شده اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شده است. روش: در این پژوهش از روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه گواه و دو گروه آزمایش استفاده شده است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهرستان ساری بود که در سال ۱۳۹۶ مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه شامل 40 دانش آموز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شده و به صورت تصادفی، ۲۰ نفر در گروه های آزمایش (۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان بالا و ۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان پایین) و ۲۰ نفر در گروه های گواه (۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان بالا و ۱۰ نفر گروه با اضطراب امتحان پایین) جایدهی شده اند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خودمهارگری تانجنی (2004)، عملکرد تحصیلی فام و تیلور (1999) و اضطراب امتحان اسپیلبرگر (2010) بود. مداخله درمانی شامل هشت جلسه 45 دقیقه ای آموزش ذهن آگاهی به گروه های آزمایش بود و گروه های گواه، مداخله ای را دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره دوراهه استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر خودمهارگری تحصیلی دانش آموزان با اضطراب بالا، مؤثر بوده (۰۷/۴۱=F و ۰01/۰>P) ولی در دانش آموزان با اضطراب پایین، تأثیری نداشته است (۸۰/۰<P و۰۶/۰=F). همچنین این مداخله بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان با اضطراب بالا مؤثر بوده (64/28=F و ۰01/۰>P) ولی در دانش آموزان با اضطراب پایین، تأثیری نداشته است (68/۰<P و3/۰=F). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه نتیجه گیری می شود که اضطراب امتحان به عنوان متغیر تعدیل کننده در آموزش ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی مؤثر بوده است. در نتیجه توجه به میزان اضطراب امتحان به عنوان عاملی که در میزان اثربخشی ذهن آگاهی بر خودمهارگری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان مؤثر است، باید مورد تأکید قرار گیرد.

 هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر خودکارآمدی، تاب آوری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. پژوهش از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهر کرمانشاه بود. به منظور انتخاب آزمودنی ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای نمونه ای به حجم 40 نفر(20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) انتخاب شدند. گروه آزمایش در طول هشت جلسه و هرجلسه به مدت دو ساعت تحت آموزش مثبت اندیشی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استفاده گردید که عبارتند از: الف: خودکارآمدی شرر و ب: تاب آوری کانر و دیویدسون. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی(کوواریانس چند متغیره و یک متغیره) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مثبت اندیشی بر افزایش خودکارآمدی، تاب آوری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبت دارد. در مجموع مثبت اندیشی موجب خودکارآمدی، تاب آوری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان شده است.

این مطالعه با هدف پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس سرزندگی تحصیلی، انگیزش پیشرفت و خوش بینی تحصیلی در دانش آموزان انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر بندرعباس در سال تحصیلی 98-1397 بودند. نمونه پژوهش 600 دانش آموز (300 دختر و 300 پسر) بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی (صالحی، 1392)، سرزندگی تحصیلی (دهقانی زاده و حسین چاری، 1391)، انگیزش پیشرفت (هرمانز، 1970) و خوش بینی تحصیلی (بیرد و همکاران، 2010) استفاده شد. داده ها در نرم افزار SPSS-19 با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. نتایج تحلیل ها نشان داد که سرزندگی تحصیلی، انگیزش پیشرفت و خوش بینی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین، متغیرهای سرزندگی تحصیلی، انگیزش پیشرفت و خوش بینی تحصیلی به طور معناداری توانستند 23 درصد از تغییرات عملکرد تحصیلی دانش آموزان را تبیین نمایند (01/0p < ). بنابراین، برای بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان توصیه می گردد که از طریق کارگاه های آموزشی میزان سرزندگی تحصیلی، انگیزش پیشرفت و خوش بینی تحصیلی آنان افزایش یابد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مشاوره ی انطباق پذیری شغلی بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی انجام شد. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان پسر متوسطه ی دوره ی اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 97-1396 تشکیل می دادند. به منظور انتخاب آزمودنی ها 50 دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (25 نفر) و گروه کنترل (25 نفر) قرار گرفتند. برای هر دو گروه، پیش آزمون اجرا شد. گروه آزمایش مدت 7 جلسه ی 75 دقیقه ای مشاوره ی گروهی انطباق پذیری شغلی اقتباس شده از روش مشاوره ی شغلی ساویکاس (هارتونگ و ویس، 2016) را دریافت کردند. در پایان دوره ی مشاوره، پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. سپس یک ماه بعد، آزمون پیگیری از هر دو گروه آزمایش گرفته شد. برای سنجش اشتیاق تحصیلی، از پرسشنامه ی اشتیاق تحصیلی آرشامبالت و همکاران (2009) استفاده شد. همچنین میانگین نمرات پایانی ترم اول و مستمر ترم دوم به عنوان پس آزمون و نمرات پایانی ترم دوم، به منظور پیگیری عملکرد تحصیلی دانش آموزان در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که روش مشاوره ی انطباق پذیری شغلی بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی تأثیر داشته است و همچنین آزمون مقایسه های زوجی در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری نشان داد که میانگین ها در پس آزمون افزایش یافته (۰۱/۰> p ) و تا پیگیری ثبات داشته است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر بیانگر این است که مشاوره ی انطباق پذیری شغلی بر اشتیاق تحصیلی و عملکرد تحصیلی تأثیر گذار است.

مقاله حاضر از نوع مقالات مروری کتابخانه ای است که با توجه به نظرات صاحبنظران این حوزه نگاشته شده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی احساس تنهایی دانش آموزان و افزایش افق دید مربیان است. نتیجه این مقاله نشان می دهد که احساس تنهایی بر روابط بین فردی دانش آموزان تاثیر می گذارد و همچنین بر عملکرد تحصیلی آنان تاثیر مستقیم و مثبتی دارد.

هدف از مطالعه حاضر نگاهی به موانع حس توانایی و عزت نفس در دانش آموزان شهرستان بندرعباس با رویکردی بر هنر (مطالعه موردی؛ دانش آموزان کلاس چهارم دبستان پسرانه سما بندرعباس) بود. پژوهش از نظر نوع توصیفی-همبستگی و از نظر هدف پژوهش کاربردی و از نظر روش جمع آوری داده ها میدانی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر برابر با تمامی دانش آموزان پایه چهارم دبستان پسرانه سما شهرستان بندرعباس خواهد بود. که با استفاده از جدول مورگان و نمونه گیری خوشه ای، تعدادی دانش آموز به عنوان نمونه انتخاب گردید. جهت گردآوری اطلاعات مرتبط با عزت نفس از پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (SEI) استفاده شد. جهت گردآوری اطلاعات مرتبط با ناسازگاری و عدم عزت نفس از پرسشنامه سنجش میزان تفاهم در زندگی جاودان (1390) استفاده شد و اطلاعات مرتبط با افت تحصیلی نیز با استفاده از پرسشنامه ای استرلینگ (2003) گردآوری شد. روایی ابزارهای استفاده در مطالعه حاضر، با توجه به استاندارد بودن آنها مورد تایید می باشد. جهت تعیین پایایی در مطالعه حاضر از روش آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد. پس از توزیع و گردآوری داده ها، جهت تعیین طبیعی بودن توزیع داده ها از آزمون کولموگراف-اسمینوف، و جهت آزمون فرضیات تحقیق از آزمون t و ضریب همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه منفی و معنی داری بین ناسازگاری و مولفه های آن (برآورده شدن انتظارات قبل از ازدواج، مسائل عقیدتی، ویژگی های شخصیتی) با کاهش عزت نفس، دانش آموزان دبستان پسرانه سما شهرستان بندرعباس وجود دارد. همچنین رابطه مثبت و معنی داری بین ناسازگاری و مولفه های آن (برآورده شدن انتضارات قبل از ازدواج، مسائل عقیدتی، ویژگی های شخصیتی) با کاهش عملکرد تحصیلی، دانش آموزان وجود دارد و بین متغیرهای مرتبط با عزت نفس و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ارتباط معناداری وجود دارد.

از آنجایی که مهارتهای زندگی، بر بسیاری از جنبه های زندگی افراد تاثیر دارد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سلامت روان و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان شهر تهران انجام گرفته است. روش پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و گروه گواه بود. برای انجام این پژوهش از بین کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دبستانهای شهر تهران، تعداد 50 نفر به شیوه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه (هرجلسه 45 دقیقه)، طی یک دوره سه ماهه، تحت مداخله آموزش مهارتهای زندگی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و معدل کل نمره های درسی امتحانات ماهانه دانش آموزان استفاده گردید. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS به روش تحلیل کوواریانس چندگانه و آزمون ویلکاکسون و یومن-ویتنی، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج یافته ها نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی توانسته است سلامت روان و عملکرد تحصیلی دانش آموزان را بهبود بخشد و افراد مورد مطالعه شرکت کننده در آزمایش در پس آزمون به طور معناداری، سلامت روان مطلوبتر و عملکرد تحصیلی بهتری را نشان دادند (05/0 p<). به نظر می رسد آموزش مهارتهای زندگی می تواند موجب ارتقای سطح سلامت روان کودکان و بهبود عملکرد تحصیلی ایشان گردد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه چنین آموزش هایی به دانش آموزان، اهمیت ویژه ای دارد.

ارزیابی عملکرد آموزشی از طریق شناسایی و تحلیل داده های حاصل از فعالیت های یادگیرندگان، می تواند به بهبود مؤثر عملکرد آموزشی منجر گردد. در پژوهش حاضر، داده های مربوط به دانش پذیران بین المللی، بر اساس روش تحقیق علم طراحی و با استفاده از روش های داده کاوی مورد بررسی قرار گرفته است. در این راستا تحقیقات انجام گرفته داخلی و بین المللی در دهه گذشته بررسی و مرور شده است و داده های تحصیلی و غیر تحصیلی یادگیرندگان در سه دسته خانوادگی، حمایتی و رفتار تحصیلی با استفاده از داده کاوی، خوشه بندی شده است. پس از اعتبارسنجی خروجی الگوریتم ها توسط شاخص های مرتبط و تعیین تعداد خوشه بهینه در هر بخش، خوشه ها نام گذاری و تحلیل شدند. تحلیل خوشه های شناسایی شده، نشان دهنده تجربه موفقیت یا شکست تحصیلی دانش پذیران و ریشه های عملکرد مؤثر در هر بخش است و روش نام گذاری ارائه شده، روشی نوین و قابل استفاده در اغلب مراکز آموزشی جهت تفکیک و تبیین عملکرد آموزشی است.      

هدف پژوهش حاضر، مدل ساختاری عملکرد تحصیلی براساس خودکارآمدی تحصیلی و انگیزش تحصیلی با میانجیگری راهبردهای شناختی است. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع پژوهش های همبستگی به روش مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری کلیه دانش آموزان بودند که از آن میان با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، 470 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت از، پرسشنامه اهداف پیشرفت میگلی و همکاران (1998)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی موریس (2001) و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی برای یادگیری پینتریچ و همکاران (1991)بودند. داده های پژوهش با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان داد تمام مدلهای متغیرهای پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بودند، درمدل مفروض اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی با میانجی گری راهبردهای شناختی دارای اثرکامل و اثر مستقیم و اثر غیر مستقیم غیر معنادار بود. اثر خود کارآمدی تحصیلی با عملکرد تحصیلی با میانجی گری راهبردهای شناختی دارای اثر کامل و اثر مستقیم معنادار بود، اما اثر غیر مستقیم غیرمعنادار است. اثر خود کارآمدی تحصیلی، با عملکرد تحصیلی در سطح 5 درصد معنادار بود. نتایج نشان داد، متغیر خود کارآمدی تحصیلی اثر معناداری بر عملکرد تحصیلی دارد و می تواند 37 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی را تبیین کند.از متغیر خودکارآمدی تحصیلی معلمان و مشاوران و والدین می توانند برای تقویت عملکرد تحصیلی دانش آموزان بهره ببرند.

هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثربخشی بسته ی آموزشی کارکردهای اجرایی سرد بر عملکرد تحصیلی علوم و ریاضی در دانش آموزان عادی بود. روش پژوهش، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 98-1397 بودند. 60 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش 15 جلسه ی آموزش کارکردهای اجرایی سرد را گذراندند. برای گردآوری داده ها از آزمون محقق ساخته عملکرد تحصیلی ریاضی و علوم استفاده شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که بسته آموزشی کارکردهای اجرایی سرد باعث افزایش معنادار نمرات علوم و ریاضی دانش آموزان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (001/0> p ). با توجه به نتایج پژوهش، می توان از بسته آموزشی کارکردهای اجرایی سرد برای بهبود عملکرد تحصیلی ریاضی و علوم در دانش آموزان عادی استفاده کرد.

زمینه و هدف: عملکرد تحصیلی به عنوان یکی از شاخص های ارزیابی یادگیری دانش آموزان و کیفیت آموزش طی سال های متمادی به طور گسترده مورد توجه متخصصان قرارگرفته است. دانش آموزان در زندگی با انواع کشاکش ها، موانع و فشارهای ویژه دوران تحصیل روبه رو می شوند که تهدیدی برای عملکرد تحصیلی و شادابی آنها است. بدین ترتیب مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودمهارگری هیجانی بر سرزندگی تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و مرحله پیگیری بود. از جامعه آماری که شامل تمامی دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول شهر بیرجند در سال تحصیلی 1399-1398 بودند، تعداد 40 دانش آموز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 20 نفر) جایدهی شدند. گروه آزمایش در 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت آموزش خودمهارگری هیجانی قرار گرفتند، اما افراد گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزارهای جمع آوری این پژوهش شامل پرسش نامه سرزندگی تحصیلی دهقان زاده و چاری (1391)، عملکرد تحصیلی درتاج (1383) و خودمهارگری تانجنی و همکاران (2004) بودند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی در سطح معنا داری 0/05= α انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد که آموزش خودمهارگری هیجانی بر سرزندگی تحصیلی (0/01 p< )، عملکرد تحصیلی و مؤلفه های آن (خودکارآمدی، تأثیرات هیجانی، برنامه ریزی، فقدان مهار پیامد، و انگیزش)، مؤثر بود (01/0 p< ) و این نتایج به دست آمده در دوره پیگیری نیز تداوم داشت ( 0/01 p< ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که آموزش خودمهارگری هیجانی به دانش آموزان باعث بهبود مهارت های مربوط به تاب آوری و سازش یافتگی و پیشگیری از بروز هیجان نامناسب شده و در نتیجه سرزندگی و عملکرد تحصیلی آنها، افزایش پیدا خواهد کرد.

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی پرداخته اند. اما پیرامون بررسی رابطه بین هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده پزشکی تبریز به تعداد 380 نفر در سال 1397 بودند. 191 نفر از دانشجویان (149 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد و 42 نفر دانشجوی دکتری) با روش نمونه گیری طبقه ای نسبتی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی شرینگ (1996) و معدل بعنوان عملکرد تحصیلی بود. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها: مقدار همبستگی چندگانه بین هوش هیجانی و مؤلفه های آن با عملکرد تحصیلی 0/74 می باشد و ضریب تعیین 54/0 به دست آمد که نشان می دهد 54 درصد از تغییرات عملکرد تحصیلی توسط هوش هیجانی و مؤلفه های آن قابل تبیین است. نتیجه گیری: بین هوش هیجانی و عملکرد تحصیلی دانشجویان و بین مؤلفه های هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی رابطه مستقیم وجود داشت.

این پژوهش باهدف تعیین رابطه خوش بینی تحصیلی با عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم با میانجی-گری انعطاف پذیری کنشی انجام شد. در این تحقیق از روش توصیفی همبستگی استفاده شده است. تعداد نمونه آماری با استفاده از فرمول سرانگشتی به روش مدل سازی معادلات ساختاری 138 مشخص شد. داده های موردنظر با استفاده از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی دانش آموزان فام و تیلور (1999)، خوش بینی تحصیلی اسچنن-موران و همکاران (2013) و انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2003) گردآوری و با تکنیک تحلیل مسیر و توسط نرم افزارهای SPSS و AMOS ویرایش 21 تحلیل شد. نتایج حاصل نشان داد خوش بینی تحصیلی و انعطاف پذیری کنشی به صورت مثبت و معناداری با عملکرد تحصیلی رابطه دارند. همچنین خوش بینی تحصیلی نیز به صورت مثبت و معناداری با عملکرد تحصیلی، بین خوش بینی تحصیلی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم با میانجی گری انعطاف پذیری کنشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.