پارک علم وفناوری

درپژوهش پیش رو، به سنجش و رتبه بندی پیشران های موفقیت شرکت های دانش بنیان مستقر در پارک علم و فناوری فارس پرداخته شده است. این پژوهش از نظر هدف، جزو تحقیقات توصیفی، پیمایشی و همبستگی است و به لحاظ تقسیم بندی بر مبنای نتیجه و کاربرد، پژوهشی کاربردی به شمار می آید. جامعه آماری پژوهش برای پرسشنامه شماره 1، شامل تمامی خبرگان و مدیران شرکت های دانش بنیان در پارک علم وفناوری فارس به تعداد 135 نفر می باشد. همچنین به منظور اولویت بندی ابعاد، مؤلفه ها و شاخص های پیشران های موفقیت شرکت های دانش بنیان، پرسشنامه شماره 2 طراحی شد که برای استفاده از تحلیل سلسله مراتبی، مدیران عالی شرکت های دانش بنیان به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از تحلیل عاملی تأییدی و الگوسازی معادلات ساختاری با نرم افزار SMART PLS، نسخه 2 و به منظور اولویت بندی ابعاد و مؤلفه ها، از روش تحلیل سلسله مراتبی با استفاده از نرم افزار Expert choice استفاده شده است. نتایج نشان می دهد تمامی شاخص های شناسایی شده بر موفقیت شرکت های دانش بنیان پارک علم وفناوری فارس تأثیرگذار است و بعد سازمانی به عنوان مهم ترین بعد شناخته شده است و ابعاد محیطی و فردی به ترتیب در رتبه های دوم و سوم قرار دارند. از میان 7 مؤلفه پیشران های موفقیت شرکت های دانش بنیان، فرهنگ سازمانی به عنوان مهم ترین مؤلفه شناخته شده است و پس ازآن به ترتیب مؤلفه های توانمندی سازمانی، سازوکارهای حمایتی، خط مشی سازمانی، ویژگی های شخصیتی، زیرساخت های محیطی و ویژگی های جمعیت شناختی در اولویت های بعدی قرارگرفته اند. زیرساخت های مرتبط با فناوری اطلاعات (نرم افزار، سخت افزار، شبکه و مغزافزار)، ثبت اختراع و مالکیت فکری، سیاست های پشتیبان دولت در بین شاخص های مدل رتبه های اول تا سوم را دارا می باشند.

هدف: امروزه ماهیت شرکت های دانش بنیان بر پایه خلاقیت و نوآوری است و این شرکت ها برای رشد اقتصادی بر پایه دانش و فناوری در کانون توجه قرار دارند، از این رو، عوامل مؤثر بر عملکرد بهتر و نوآوری این شرکت ها بسیار حائز اهمیت است. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر قابلیت های شبکه سازی پارک علم وفناوری بر عملکرد شرکت های عضو با میانجیگری نوآوری است. روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی و پیمایشی است. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ای که بر مبنای پرسش نامه های استاندارد بود، استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، مدیران و کارکنان این شرکت ها بودند که بر اساس قاعده استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری، 379 نفر به عنوان نمونه، پرسش نامه را تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل اطلاعات، هم برای مدل روابط مستقیم و هم برای مدل تعدیلگری، به کمک روش مدل سازی معادلات ساختاری صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که قابلیت شبکه سازی بر نوآوری شرکت های مستقر در پارک و نوآوری شرکت های مستقر در پارک بر عملکرد این شرکت ها تأثیر مثبت و معناداری دارد. نقش میانجی نوآوری در رابطه شبکه سازی و عملکرد به تأیید رسید؛ اما تأثیر مستقیم شبکه سازی بر عملکرد شرکت ها تأیید نشد. نتیجه گیری: مدل مفهومی ارائه شده در این پژوهش، کمک می کند که این نوع از مدل ها در راستای حمایت از عملکرد شرکت های مستقر در پارک های علم وفناوری توسعه یابند.

امروزه با پیچیده تر شدن فناوری ها، شرکت ها دیگر قادر نیستند به تنهایی به توسعه محصولات و خدمات نوآورانه بپردازند. از این رو، همکاری میان آنها در جهت نوآوری در محصول و فناوری به امری مهم تبدیل شده است. در این راستا، شبکه سازی با هدف نوآوری به عنوان یکی از روش های همکاری مورد توجه سازمان ها و شرکت ها قرارگرفته است. اما برای تحقق این نوع از شبکه ها باید به عواملی که بسترساز شکل گیری این مدل همکاری هستند، توجه کرد. در این راستا مقاله حاضر به شناسایی عوامل مؤثر بر شکل گیری شبکه های نوآوری در شرکت های دانش بنیان از نظر تاثیرگذاری هر یک از مؤلفه ها می پردازد. روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش، روش میدانی و از نوع همبستگی بوده و تحلیل نتایج با استفاده از نرم افزار spss و بهره گیری از روش تحلیل عاملی اکتشافی صورت گرفته است. این پژوهش مجموعه عوامل مؤثر بر شکل گیری شبکه های نوآوری را در چهار دسته ارتباطات، توسعه همکاری، توانمندی های داخلی و تسهیل کنندگان دسته بندی می کند. نتایج همچنین نشان می دهد که متغیرهایی مانند وجود متخصصان، قوانین و اجرای مناسب، آشنایی شرکت ها با نوع فعالیت های یکدیگر، وجود پایگاه دانش و اعتماد از اهمیت بالایی برخوردارند.