نوآوری فرایند

مفهوم و پدیدة نوآوری رسانه(Media innovation) توجهاتی را در میان جامعة دانشگاهی، محافل سیاسی و متصدیان حوزه نوآوری به خود جلب کرده است. با این حال، هنوز هم به این پدیده چندان پرداخته نشده و به خوبی شناخته شده نیست. این مقاله ابتدا چگونگی شکل گیری نوآوری رسانه ای را در ادبیات اقتصاد و مدیریت رسانه مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد، پس از آن مشخص می کند که این تحلیل استاندارد از نوآوری با توجه به دیدگاه سنّتی (کلاسیک) نوآوری از یک سو و شاخص های مشترک نوآوری از سوی دیگر تا چه اندازه می تواند در حوزة رسانه ها کاربرد داشته باشد. بر اساس این تحلیل، مقاله مفهوم جدیدی از نوآوری رسانه ای پیشنهاد می دهد. به علاوه، تجزیه و تحلیل شاخص های آماری برآمده از فعالیت های تحقیق و توسعه(R&D) ، سه فرضیه را در رابطه با نوآوری رسانه ای مطرح می کند: 1. صنایع رسانه و محتوا(Media and Content Industries (MCIS)) بسیار کمتر از صنایع فناوری اطلاعات و ارتباطات(Information and Communication Technology (ICT)) ، نوآورانه هستند؛ 2. شاخص های آماری برآمده از فعالیت های تحقیق و توسعه، به درستی نمی توانند نوآوری در صنایع رسانه و محتوا را اثبات کنند؛ 3. فعالیت های نوآورانه در رسانه ها و محتوا تا حد زیادی در بخش های دیگر، برای مثال در بخش فناوری اطلاعات و ارتباطات، اتفاق می افتند. در حالی که شاخص های آماری فرضیه دوم را تأیید می کنند، مصاحبه محدود و تخصصی با نمایندگان برخی از رسانه ها در منطقه فلاندرز، یکی از ناحیه های کشور بلژیک، نشان داد که شواهدی در تأیید فرضیه های نخست و سوم نیز وجود دارد. قبل از هر چیز نشان داده شده است که انواع نوآوری تعریف شده در گونه شناسی ما در حوزة رسانه نیز وجود دارند، اما اهمیت آنها یکسان نیست. به نظر می رسد مهم ترین نوع نوآوری از نقطه نظر صنایع رسانه، نوآوری مربوط به محصول به ویژه در رابطه با تولیدات اصلی و هسته ای، برای مثال ایجاد انواع جدیدی از برنامه های تلویزیونی، و نوآوری در مدل کسب و کار است. نوآوری در فناوری نیز در صنایع رسانه مطرح است، برای مثال بررسی در مورد راه های جدید دسترسی به محتوا و ایجاد محتوای تعاملی نوعی از نوآوری در فناوری است اما این نوآوری از بخش هایی خارج از بخش رسانه برای مثال تلویزیون های اچ دی(HD-TVs) ، موتورهای جست وجو، نشئت می گیرند و در بهترین حالت، صنعت رسانه سعی دارد با این زمینه از فناوری که به سرعت در حال تغییر است؛ منطبق شود

در دنیای پیچیده و متغیر کنونی با توسعه دانش و فناوری از یک سو و تغییر الگوهای نیاز بازار از سوی دیگر، وجود تکنولوژی های پیشرفته به منظور تولید محصولات باکیفیت برای رفع نیاز های مشتریان به شدت مورد نیاز است. در پاسخ به این نیازها شرکت ها با بهره گیری از علوم روز درصدد بهبود کیفیت تولیدات و جلب رضایت هرچه بیشتر مشتریانشان می باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر توانایی نوآوری بر عملکرد نوآوری با درنظر گرفتن نقش میانجی نوآوری فرایند و نوآوری محصول می باشد. جامعه آماری پژوهش را ۴۲۲ شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشکیل دادند که تعداد ۵۲ شرکت به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات، میدانی و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه می باشد که روایی محتوایی آن توسط خبرگان و روایی سازه و ساختار با روش تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار Smart-pls بررسی و تأیید شد و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد تأیید قرارگرفت. از تحلیل مسیر و مدل سازی معادلات ساختاری جهت برآورد الگو استفاده شد. نتایج نشان دادند که نوآوری فرایند میانجی خوبی جهت تأثیر توانایی نوآوری بر عملکرد نوآوری نمی باشد. همچنین نتایج نشان داد نوآوری محصول میانجی خوبی جهت تأثیر توانایی نوآوری بر عملکرد نوآوری می باشد.

در این پژوهش اثرات هم افزایی محصول، فرآیند، بازاریابی و نوآوری سازمانی با در نظر گرفتن سطوح نوآوری و دسته بندی صنعتی مورد بررسی قرار می گیرد. این مطالعه همچنین تأثیر جهت گیری های استراتژیک، اکتشاف و بهره برداری، در فعالیت های نوآوری یک شرکت را بررسی می کند. به همین منظور با استفاده از پرسشنامه ای که تهیه شد داده ها در دو دسته از شرکت های با فناوری بالا و فناوری پایین جمع آوری و با نرم افزار pls تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که جهت گیری های اکتشاف و بهره برداری تاثیر مثبت بر نوآوری فرآیند دارند، همچنین تاثیر جهت گیری های اکتشافی و بهره بردارانه بر نوآوری رادیکال و افزایشی محصول در شرکت های با فناوری بالا مثبت است اما در شرکت های با فناوری پایین این اثرات بیشتر به صورت منفی خود را نشان می دهد. نوآوری در فرآیند، نوآوری رادیکال و افزایشی محصول را تشویق می کند.تاثیر نوآوری فرایند بر عملکرد شرکت های با فناوری بالا مثبت است و در شرکت های با فناوری پایین منفی است.نوآوری های بازار یابی و سازمانی اثرات مثبت بر عملکرد شرکت دارند. این پژوهش با در نظر گرفتن متغیرهای متعدد و دسته بندی شرکت ها در دو سطح فناوری بالا و پایین در نوع خود جدید است. یافته ها نشان می دهد که اثرات هم افزایی نوآوری وجود دارد و می تواند بسته به سطح نوآوری و دسته بندی صنعتی تغییر یابد.

هدف: امروزه ماهیت شرکت های دانش بنیان بر پایه خلاقیت و نوآوری است و این شرکت ها برای رشد اقتصادی بر پایه دانش و فناوری در کانون توجه قرار دارند، از این رو، عوامل مؤثر بر عملکرد بهتر و نوآوری این شرکت ها بسیار حائز اهمیت است. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر قابلیت های شبکه سازی پارک علم وفناوری بر عملکرد شرکت های عضو با میانجیگری نوآوری است. روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی و پیمایشی است. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ای که بر مبنای پرسش نامه های استاندارد بود، استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، مدیران و کارکنان این شرکت ها بودند که بر اساس قاعده استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری، 379 نفر به عنوان نمونه، پرسش نامه را تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل اطلاعات، هم برای مدل روابط مستقیم و هم برای مدل تعدیلگری، به کمک روش مدل سازی معادلات ساختاری صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که قابلیت شبکه سازی بر نوآوری شرکت های مستقر در پارک و نوآوری شرکت های مستقر در پارک بر عملکرد این شرکت ها تأثیر مثبت و معناداری دارد. نقش میانجی نوآوری در رابطه شبکه سازی و عملکرد به تأیید رسید؛ اما تأثیر مستقیم شبکه سازی بر عملکرد شرکت ها تأیید نشد. نتیجه گیری: مدل مفهومی ارائه شده در این پژوهش، کمک می کند که این نوع از مدل ها در راستای حمایت از عملکرد شرکت های مستقر در پارک های علم وفناوری توسعه یابند.