عباس زارعی هنزکی

اقتصاد مبتنی بر نوآوری تغییرات اساسی و فرصت های متنوعی را برای شهرها وکسب و کارها به همراه داشته است، به گونه ای که امروزه شهرها برای جذب نسل جدید فناوری مورد نیاز شرکت ها و صنایع شان به مدل نوآوری مبتنی بر نزدیکی و مجاورت روی آورده اند، جایی که استعدادهای موردنیاز آن نیز سبک زندگی و فعالیت در محیط های شهری را ترجیح می دهند و دانشگاه های کارآفرین، نوآور و دارای مسئولیت اجتماعی یکی از ابزارهای کلیدی جهت تحقق این اهداف خواهندبود. هدف پژوهش حاضر، ارائه الگوی ناحیه نوآوری دانشگاه تهران به منظور تحقق سیاست های دانشگاه کارآفرین است. این پژوهش با رویکرد کیفی و با روش تحلیل محتوا انجام شده و ابزار گردآوری داده ها بررسی متون و مصاحبه با خبرگان بوده است. به همین منظور پس از بررسی مطالعات پیشین، 10 نمونه مطرح جهانی در زمینه ایجاد ناحیه نوآوری بررسی شده سپس مصاحبه هایی با خبرگان حوزه نوآوری در کشور صورت گرفت. با کدگذاری داده های حاصل از بررسی متون و مصاحبه ها، الگوی ناحیه نوآوری برای دانشگاه تهران شامل 10 عنصر حاکمیتی، سیاست گذاری، مدیریتی و نظارتی در ناحیه نوآوری، کارکردهای ناحیه نوآوری، ویژگی های ناحیه نوآوری، موانع راه اندازی و توسعه ناحیه نوآوری، خوشه های ناحیه نوآوری، بازیگران ناحیه نوآوری، ارتباطات ناحیه نوآوری، تامین مالی ناحیه نوآوری  تجاری سازی ایده ها و تمایزهای ناحیه نوآوری دانشگاه تهران ارائه و در نهایت بر مبنای یافته ها، پیشنهادهایی به منظور ایجاد و توسعه ناحیه نوآوری دانشگاه تهران بیان شد.

هدف: امروزه ماهیت شرکت های دانش بنیان بر پایه خلاقیت و نوآوری است و این شرکت ها برای رشد اقتصادی بر پایه دانش و فناوری در کانون توجه قرار دارند، از این رو، عوامل مؤثر بر عملکرد بهتر و نوآوری این شرکت ها بسیار حائز اهمیت است. هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تأثیر قابلیت های شبکه سازی پارک علم وفناوری بر عملکرد شرکت های عضو با میانجیگری نوآوری است. روش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری داده ها، توصیفی و پیمایشی است. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه ای که بر مبنای پرسش نامه های استاندارد بود، استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، مدیران و کارکنان این شرکت ها بودند که بر اساس قاعده استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری، 379 نفر به عنوان نمونه، پرسش نامه را تکمیل کردند. تجزیه وتحلیل اطلاعات، هم برای مدل روابط مستقیم و هم برای مدل تعدیلگری، به کمک روش مدل سازی معادلات ساختاری صورت پذیرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که قابلیت شبکه سازی بر نوآوری شرکت های مستقر در پارک و نوآوری شرکت های مستقر در پارک بر عملکرد این شرکت ها تأثیر مثبت و معناداری دارد. نقش میانجی نوآوری در رابطه شبکه سازی و عملکرد به تأیید رسید؛ اما تأثیر مستقیم شبکه سازی بر عملکرد شرکت ها تأیید نشد. نتیجه گیری: مدل مفهومی ارائه شده در این پژوهش، کمک می کند که این نوع از مدل ها در راستای حمایت از عملکرد شرکت های مستقر در پارک های علم وفناوری توسعه یابند.