ارتباطات سیاسی

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر ارتباطات سیاسی بر فرار مالیاتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انجام شد. تحقیق حاضر از نظر هدف، کاربردی، بر حسب نوع داده ها، یک تحقیق کمی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی و از نوع کتابخانه ای بود. برای نیل به هدف پژوهش ارتباطات سیاسی به وسیله دو شاخص مالکیت دولتی و نیمه دولتی و حضور صاحب منصبان دولتی در هیأت مدیره شرکت ها اندازه گیری شد و تأثیر این شاخص بر فرار مالیاتی اندازه گیری شد در قالب یک مدل رگرسیون پنل دیتا مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری کلیه شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بودند که با استفاده از روش حذف سیستماتیک و در نظر گرفتن شرایطی برای اعضاء نمونه پژوهش در نهایت تعداد 63 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شدند که داده های مربوط به آن ها در بازه سال های 1392 تا 1398 به روش کتابخانه ای و میدانی گردآوری گردید. نتایج نشان داد که دو شاخص مالکیت دولتی و نیمه دولتی و حضور صاحب منصبان دولتی در هیأت مدیره شرکت ها تأثیر معناداری در سطح 95% بر فرار مالیاتی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران دارند.

در پژوهش حاضر، اثر فرضیه سیاسی بر سیاست های تأمین مالی موردبررسی قرار گرفت. به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، داده های مربوط به 123 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390 الی 1398 موردبررسی قرار گرفت. متغیرهای ریسک، تراکم سرمایه گذاری، اندازه، نسبت تمرکز و تراکم کارکنان به عنوان متغیرهای معرف هزینه های سیاسی و متغیرهای نسبت جمع بدهی های جاری به جمع دارایی ها، نسبت جمع بدهی های غیرجاری به جمع دارایی ها و نسبت جمع حقوق صاحبان سهام به جمع دارایی ها به عنوان معیارهای سیاست های تأمین مالی و متغیرهای نسبت دارایی های قابل وثیقه گذاری، فرصت های رشد و سودآوری به عنوان متغیرهای کنترلی در نظر گرفته شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است با افزایش هزینه های سیاسی، تمایل شرکت ها به تأمین مالی از محل بدهی های کمتر شده و در مقابل، تأمین مالی از محل حقوق صاحبان سهام را ترجیح می دهند. در واقع یافته های پژوهش نشان داد بین هزینه های سیاسی و تأمین مالی از محل بدهی های جاری رابطه معنی داری وجود ندارد. همچنین، بین هزینه های سیاسی و تأمین مالی از محل بدهی های بلندمدت رابطه منفی و معنادار و بین هزینه های سیاسی و تأمین مالی از محل حقوق صاحبان سهام رابطه مستقیم و معنادار مشاهده گردید.

این تحقیق با هدف آزمون تجربی تاثیر ارتباطات سیاسی بر میزان سرمایه گذاری شرکت ها و کارایی آن در بازه سال های 1391 الی 1398 شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران انجام شده است. روش جمع آوری داده ها آرشیوی و رجوع به بانک های اطلاعاتی و روش تحلیل داده ها، الگوی رگرسیون چند متغیره با استفاده از الگوی داده های تابلویی و روش اثرات ثابت است. نتایج پژوهش نشان می دهد رابطه بین ارتباطات سیاسی بر میزان سرمایه گذاری و همچنین کارایی سرمایه گذاری مثبت و معنی دار است. این نتایج بیانگر آن است که شرکت های دارای ارتباطات سیاسی میزان سرمایه گذاری بیشتری نسبت به سایر شرکت ها دارند و کارایی سرمایه گذاری نیز در شرکت های دارای ارتباطات سیاسی بیشتر است. با توجه به یافته های پژوهش می توان دریافت که شرکت های دارای ارتباطات سیاسی به دلیل برخورداری از مزایا و امتیازات دولتی و همچنین سهولت در جذب منابع مالی، نسبت به سایر شرکت ها، بیشتر و کارآتر سرمایه گذاری می کنند.

از آنجایی که کمیته حسابرسی هم با حسابرسان داخلی و هم با حسابرسان مستقل در ارتباط است، بنابراین افزایش کیفیت حسابرسی داخلی و حسابرسی خارجی، منجر به بالا رفتن اثربخشی کمیته حسابرسی خواهد شد و در نتیجه کمیته حسابرسی می تواند تاثیر بسزایی در کاهش ریسک های شرکت داشته باشد. هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر تعدیلی ارتباطات سیاسی بر رابطه بین اثربخشی کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای آزمون فرضیه های تحقیق از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردیده است. برای اندازه گیری اثربخشی کمیته حسابرسی از سه ویژگی اندازه کمیته حسابرسی، استقلال کمیته حسابرسی و تخصص مالی کمیته حسابرسی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق پس از اعمال برخی محدودیت های موجود در پژوهش، شامل 140 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1392 تا 1398 می باشد. شواهد پژوهش نشان داد که بین اندازه کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان داد که بین استقلال کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. یافته های پژوهش نشان داد که بین تخصص مالی کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. علاوه بر این، نتایج پژوهش نشان داد که ارتباطات سیاسی اثر منفی و معناداری بر رابطه بین اندازه کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی دارد. همچنین، یافته های این پژوهش نشان داد که ارتباطات سیاسی اثر منفی و معناداری بر رابطه بین استقلال کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی دارد. به علاوه، نتایج این پژوهش نشان می دهد که ارتباطات سیاسی اثر منفی و معناداری بر رابطه بین تخصص مالی کمیته حسابرسی و مدیریت ریسک سازمانی دارد. این نتایج مبین اثربخشی کمیته حسابرسی در بهبود مدیریت ریسک سازمان است که در این بین، ارتباطات سیاسی می تواند میزان اثربخشی کمیته حسابرسی بر مدیریت ریسک سازمانی را کاهش دهد.

این پژوهش رابطه بین مالکیت دولتی، ارتباطات سیاسی و معامله با اشخاص وابسته با تامین مالی برون سازمانی و سرمایه گذاری را بررسی می کند. با روش نمونه گیری حذف نظامند از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، 102 شرکت طی سال های 1393-1399 انتخاب شده اند. فرضیه ها با استفاده از الگوی رگرسیون چندگانه با اثرات ثابت بررسی شده اند. نتایج نشان می دهد مالکیت دولتی و ارتباطات سیاسی با تامین مالی برون سازمانی رابطه منفی و معن ی دار دارد و معامله با اشخاص وابسته با تامین مالی برون سازمانی رابطه مثبت و معنی دار دارد. اما مالکیت دولتی، ارتباطات سیاسی و معامله با اشخاص وابسته با سرمایه گذاری رابطه ندارد. بنابراین، شرکت های دولتی از منابع مالی دولتی بجای تامین مالی برون سازمانی استفاده می کنند. معاملات با اشخاص وابسته می تواند با هدف تخصیص بهینه منابع داخلی، کاهش هزینه های معاملاتی و بهبود بازده دارایی در بین شرکت های گروه انجام شوند. مالکیت دولتی ابزاری برای اجرای اهداف دولت است . با تغیر شرایط اقتصادی در سرمایه گذاری نیز تجدیدنظر می شود. ارتباطات سیاسی می تواند منجر به تحریف و یا القاء تصمیمات سرمایه گذاری نامناسب شود. نبود رابطه بین معامله با اشخاص وابسته و سرمایه گذاری مؤید تضاد منافع و تصاحب منابع شرکت به وسیله آنها است.

در تمام کشورهای دنیا از جمله ایران، موضوع توسعه صادرات در رأس اولویت ها و سیاست گذاری های اقتصادی دولت قرار دارد. دولت به عنوان اصلی ترین حامی اقتصاد هر کشور، می تواند نقش مهمی در حمایت شرکت ها به منظور تسهیل صادرات محصولات ایفا نماید. به همین دلیل، شرکت ها به ارتباطات سیاسی به عنوان یک مزیت رقابتی نگاه کرده و تمایل زیادی به برقرای ارتباطات سیاسی با دولت دارند تا از طریق این ارتباطات، بتوانند درآمد صادراتی خود را افزایش دهند. از این رو، پژوهش حاضر، با هدف بررسی تأثیر ارتباطات سیاسی بر درآمد حاصل از صادرات شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، انجام شده است. نمونه مورد مطالعه پژوهش، شامل 150 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار ایران طی سال های 1394 تا 1400 می باشد. برای آزمون فرضیه های تحقیق، از مدل رگرسیون چند متغیره با داده های تابلویی و به روش اثرات ثابت، استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های پژوهش، نشان می دهد که در بورس اوراق بهادار تهران، " ارتباطات سیاسی اندازه گیری شده به وسیله مالکیت نهادی دولت " و " ارتباطات سیاسی اندازه گیری شده به وسیله سهامدار عمده وابسته به دولت "، تأثیر مثبت و معناداری بر درآمد حاصل از صادرات شرکت ها دارند. این بدان معنا است که شرکت های دارای ارتباطات سیاسی، نسبت به سایر شرکت ها، در صادرات محصولات، موفق تر بوده و چنین شرکت هایی، درآمد صادراتی بیشتری دارند.

برخی از مدیران این انگیزه را دارند تا در شرایط خاص با استفاده از گزارشگری مالی به نفع خود سو ءاستفاده نمایند. برای مثال مدیران در چارچوب اصول پذیرفته شده حسابداری اقدام به متورم ساختن سود در دوره های تشدید احساسات سرمایه گذاران می نمایند تا بدین ابزار به نفع خود و اشخاص وابسته منفعت کسب نمایند، در این شرایط امکان ایجاد تفاوت چشم گیری در کیفیت اطلاعات صورت های مالی در دوره های بالا بودن احساسات سرمایه گذاران وجود خواهد داشت. از سوی دیگر وجود ارتباطات سیاسی وموجب به وجود امدن نوعی پشت گرمی برای شرکت های دارای روابط سیاسی می شود که انتظار می رود در این نوع شرکت ها این رابطه قوی تر باشد. از این رو هدف این پژوهش بررسی ارتباط احساسات سرمایه گذاران و گزارشگری متقلبانه و همچنین بررسی این رابطه در شرکت های دارای روابط سیاسی می باشد. برای دستیابی به هدف پژوهش طی سال های 1393 تا 1397 نمونه آماری شامل 135شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردیده است. این تحقیق بر اساس اهداف، از نوع تحقیقات کاربردی و در فرضیات در حیطه تحقیقات همبستگی می باشد. به منظور طبقه بندی داده از نرم افزار Excel و برای آزمون فرضیه از مدل لاجیت در نرم افزار EViews10 استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد بین احساسات سرمایه گذاران و گزارشگری متقلبانه رابطه معناداری وجود ندارد، اما در بین شرکت های دارای روابط سیاسی از آنجایی که این نوع روابط موجب پشت گرمی شرکت ها می شود بین احساسات سرمایه گذاران و گزارشگری متقلبانه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. که بیانگر این واقعیت است که تصمیم گیرندگان در شرکت های دارای روابط سیاسی احساسات سرمایه گذاران را به عنوان فرصتی برای ارائه گزارشگری متقلبانه در جهت رفتار فرصت طلبانه و سواستفاده به نفع خود و اشخاص وابسته به خود می دانند.

هدف: از این مطالعه بررسی رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی و بحران مالی واحدهای اقتصادی با تاکید بر نقش تعدیل کننده ارتباطات سیاسی است. روش شناسی:این مطالعه از نوع مطالعات، کاربردی و پس رویدادی است. جهت اندازه گیری مسئولیت اجتماعی شرکت ها از مقیاس مران جوری و همکاران (1393) و برای اندازه گیری ارتباطات سیاسی از چهار معیارمختلف استفاده شد .همچنین به منظور اندازه گیری بحران مالی واحدهای اقتصادی، از معیار بومی سازی شده کردستانی و تاتلی(1393) بهره گرفته شد. جامعه و نمونه: جامعه آماری در بر گیرنده شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1398-1394 است که داده های 103 شرکت مورد بررسی قرار گرفت. جهت تحلیل فرضیه های پژوهش از الگوی رگرسیون تابلویی اثرات ثابت بهره گرفته شد. یافته های پژوهش: حاکی از وجود رابطه منفی و معنادار بین مسئولیت پذیری اجتماعی و بحران مالی بود. بدین معنا که با افزایش سطح مسئولیت پذیری اجتماعی، احتمال بحران های مالی در واحدهای اقتصادی کاهش می یابد. دیگر نتایج نشان داد که ارتباطات سیاسی عمدتا رابطه بین مسئولیت پذیری اجتماعی و بحران های مالی را تعدیل می کند.

هدف این مقاله، بررسی رابطه ترکیب هیئت مدیره با اهرم مالی در شرکت های دارای ارتباطات سیاسی است. برای این منظور از الگوی چند معیاره به روش تاپسیس و وزن دهی به روش شاخص آنتروپی برای اندازه گیری سیاسی بودن شرکت ها استفاده شده است. جهت آزمون فرضیه های پژوهش از مدل رگرسیونی و برای برآورد های الگوها از نرم افزار  استفاده شده است. در این پژوهش در مجموع 120 شرکت به عنوان نمونه در نظر گرفته شده، که کلیه این اطلاعات با استفاده از داده های بورس اوراق بهادار تهران در یک دوره 11 ساله (1380-1390) تهیه گردیده است. یافته های حاصل از این پژوهش نشان دهنده آن است که در شرکت هایی که دارای ارتباطات سیاسی زیاد یا کمی هستند بین اهرم مالی و ترکیب هیئت مدیره رابطه ای وجود ندارد. بنابراین آن دسته از شرکت هایی که تبعیت بیشتری از قوانین و مقررات دولت می نمایند (ارتباطات سیاسی زیاد) و یا تبعیت کمتری می نمایند (ارتباطات سیاسی کم) به عنوان عامل تعیین کننده ریسک مالی قلمداد نمی گردد.

گزارشگری زیست محیطی نشان دهنده وسیله ای برای تهیه اطلاعات زیست محیطی برای سرمایه گذاران و منعکس نمودن عملکرد زیست محیطی و موضوعات شرکتی مرتبط با محیط زیست می باشد. هزینه های تحقیق و توسعه به لحاظ اینکه موجب نوآوری در زمینه تولید محصول و خدمات دارد به سرعت در حال گسترش و افزایش می باشند و یکی از عواملی که هزینه های تحقیق و توسعه را تحت تاثیر قرار می دهد روابط سیاسی است. این پژوهش به بررسی رابطه بین افشای اطلاعات زیست محیطی و هزینه های تحقیق و توسعه با تاکید بر نقش ارتباطات سیاسی در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی سال های 1393 الی 1399 و با استفاده از داده های صورت های مالی 110 شرکت می باشد. در این پژوهش برای آزمون فرضیه ها از مدل های رگرسیونی و به روش حداقل مربعات تعمیم یافته انجام شد. نتایج نشان داد که بین افشای اطلاعات زیست محیطی و هزینه های تحقیق و توسعه شرکت ها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بر اساس نتایج این فرضیه پژوهش، شرکت هایی که توجه بیشتر به افشای اطلاعات زیست محیطی دارند، با افزایش هزینه های تحقیق و توسعه تمایل بیشتری تولید محصولات جدید با حداقل آلایندگی دارند. در عین حال در شرکت هایی که ارتباطات سیاسی قوی تری دارند میزان هزینه های تحقیق و توسعه شرکت کاهش یافته و ارتباطات سیاسی شدت رابطه مثبت بین افشای اطلاعات زیست محیطی و هزینه های تحقیق و توسعه شرکت ها را تعدیل می کند. در واقع حمایت سیاسی دولت در قالب ارتباطات سیاسی موجب کاهش فشار بر شرکت ها در صورت عدم رعایت الزامات زیست محیطی می شود، انگیزه شرکت ها برای انجام مخارج تحقیق و توسعه در جهت کاهش آلایندگی کاهش پیدا می کند.

واحدهای تجاری به جهت اینکه تحت حمایت های دولت قرار گیرند، تمایل زیادی دارند تا با دولت ارتباط نزدیک برقرار نمایند. ارتباط ذکر شده منافعی از جمله تخفیفات مالیاتی و دسترسی راحت تر به اعتبارات را بدنبال خواهد داشت؛ بنابراین می توان عنوان کرد در نظام اقتصادی مبتنی بر روابط سیاسی، رابطه های سیاسی منبع مهم ارزش برای شرکتهای دارای روابط به شمار می آید. هدف تحقیق حاضربررسی تاثیر ارتباطات سیاسی بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران است. به این منظور تعداد 110 شرکت در طی دوره زمانی 1399- 1392 از طریق روش سیستماتیک بعنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب گردید. روش تحقیق، توصیفی-همبستگی است. برای تخمین مدل رگرسیونی با داده های تابلویی و برای تجزیه و تحلیل از رگرسیون چندگانه به روش پانل-دیتا استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از نرم افزار 10 Eviews استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که ارتباطات سیاسی بر عملکرد شرکت تاثیر مثبت و معناداری دارد

مداخله دولت و حضور اشخاص سیاسی در هیات مدیره، می تواند تصمیم گیری شرکت و مسیر کسب و کار را متاثر سازد. بازار سهام باید کارایی اطلاعاتی را نمایان کند، بنابراین بایستی هر گونه ارزش ارتباطات سیاسی را در صورت وجود، بازتاب دهد بنابراین هدف این تحقیق، بررسی تأثیر ارتباطات سیاسی شرکت ها بر رابطه بین استقلال هیئت مدیره و سیاست تمرکز بر مشتریان عمده شرکت می باشد. بدین منظور، از اطلاعات 116 شرکت مورد پذیرش در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی بین 1392 سال های تا 1400 مورد بررسی قرار گرفته شده است. برای بررسی فرضیه ها از از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین استقلال هیئت مدیره و تمرکز بر مشتریان عمده شرکت رابطه معناداری مستقیم وجود دارد همچنین بین استقلال هیئت مدیره و تمرکز بر مشتریان عمده شرکت با تأکید بر ارتباطات سیاسی نیز رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد.

باتوجه به مزایای روابط سیاسی برای شرکت ها و نیاز کمتر شرکت های با ارتباطات سیاسی گسترده برای پاسخگویی به فشارهای بازار برای افزایش کیفیت اطلاعات انتظار می رود چنین شرکت هایی اطلاعات حسابداری با کیفیت پایین تری ارائه کنند. از آنجا که دولت در اقتصاد ایران نقش های گسترده ای دارد، در این تحقیق به بررسی رابطه بین توانایی مدیریت و مدیریت سود با تاکید بر نقش تعدیلی ارتباطات سیاسی مدیران شرکت پرداخت شد. برای دستیابی به هدف پژوهش، 128 شرکت (مشتمل بر 1152 مشاهده) از تمام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی سالهای 1392 تا 1400 انتخاب شد و همچنین با استفاده داده های تابلویی (روش اثرات ثابت)، فرضیه های پژوهش آزمون شدند. نتایج نشان داد که بین توانایی مدیریت و مدیریت سود رابطه مستقیم وجود دارد و همچینین ارتباطات سیاسی سبب افزایش شدت رابطه فوق می گردد.

مالیات یکی از منابع مهم درآمدی دولت است که علاوه بر تأمین منابع مالی که دولت به آن نیاز دارد، به توزیع بهتر درآمد و ثروت کمک می کند. ترکیب درآمدهای مالیاتی و نیز سهم مالیات از کل درآمدهای عمومی به دلیل شرایط اقتصادی، فرهنگی و تاریخی در یک کشور نسبت به کشور دیگر متفاوت است. اجتناب از مالیات باعث می شود درآمدهای مالیاتی کشورها همواره از آنچه برآورد شده است، کمتر باشد؛ بنابراین عوامل مؤثر بر آن حائز اهمیت است. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر ارتباطات سیاسی بر رابطه بین مدیریت سود و اجتناب مالیاتی می پردازد. به منظور دستیابی به هدف فوق، اقدام به تدوین دو فرضیه شد. بر این اساس به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، نمونه ای متشکل از 140 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1394 الی 1400 انتخاب شد. جهت آزمون فرضیه های پژوهش نیز از مدل رگرسیون چندمتغیره مبتنی بر داده های ترکیبی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد مدیریت سود بر اجتناب مالیاتی تأثیر مثبت و معناداری دارد، یعنی افزایش مدیریت سود، افزایش اجتناب مالیاتی به دنبال دارد؛ علاوه بر این، نتایج بیانگر این است که ارتباطات سیاسی رابطه بین مدیریت سود و اجتناب مالیاتی را تقویت می کند.

در مقاله حاضر چهارچوبی نظری به نام اصل «سیاست-رسانه-سیاست» تشریح می شود. هدف این اصل، فراهم آوردن بنیادی مفهومی است که بر اساس آن، روشی جامع برای شرح نقش رسانه های خبری در فرآیندهای سیاسی دولت ها ایجاد شود. اصل سیاست-رسانه-سیاست بر اساس دو ادعای محوری بنا شده است. نخست اینکه، به خوبی می توان نقش رسانه ها را در فرآیندهای سیاسی، به صورت چرخه ای درک کرد که در آن، نوسانات در محیط سیاسی یک دولت به نوسانات در جریان رسانه ای منجر شده و این امر متعاقباً موجب نوسانات بیشتر در محیط سیاسی می شود. دوم، رسانه ها با توجه به توانایی شان برای تبدیل واقعیت های سیاسی به روایت های خبری (که برخی مواقع تأثیر به سزایی بر روی نتایج سیاسی دارند) می توانند نقشی مستقل در پروسه های سیاسی داشته باشند. این بحث به سه بخش عمده تقسیم می شود. در بخش نخست، برخی از نظریه های مهم ارتباطات سیاسی بررسی شده که درواقع اصول مبنایی اصل سیاست-رسانه-سیاست هستند. در بخش دوم، از یافته های محدوده متنوعی از مطالعات استفاده شده تا سودمندی این اصل را تشرح شود. در نهایت در بخش سوم این مقاله برخی استثنائات این اصل بیان شده است

هدف اصلی در این پژوهش طراحی الگوی تمکین مالیاتی شرکت ها با توجه به نقش دولت و نقش میانجی شرایط اقتصادی، میباشد که به این منظور از روش داده بنیاد و تلفیقی کیفی – کمی بهره جسته شد. در این پژوهش جامعه آماری در بخش کیفی شرکت های بورسی منتخب بر اساس در دسترس بودن گزارش های آماری در طی سالهای 1391 الی 1397 میباشد و در بخش کمی کلیه ممیزان و سرممیزان اداره کل امور مالیاتی مودیان بزرگ می باشند. بنابراین با توجه به جامعه 4830 نفری طبق فرمول کوکران، تعداد 356 نفر تصادفی انتخاب و پرسش نامه دریافت نموده اند . تجزیه و تحلیل اماری صورت گرفته توسط نرم افزارهای SPSS و PLS در نهایت تاکید داشتند که دولت از طریق سازمان امور مالیاتی کشور به عنوان نهاد نظارت کننده، می تواند تمکین مالیات شرکت ها را با توجه به شرایط اقتصادی بهبود بخشد. در نهایت در برازش مدل رگرسیونی مشخص شد که شاخص های ارتباطات سیاسی شرکت ها، افراد دولتی در هیئت مدیره، شرایط اقتصادی و مالکیت دولتی بر تمکین مالیاتی تاثیر گذار میباشد می توان اظهار داشت در شرکت هایی که دولت سهامدار عمده است، تمکین مالیات شرکت ها بالا است. علاوه بر این در شرکت های که یکی از افراد دولتی در هیئت مدیره حضور دارد، تمکین مالیات شرکت ها بالا است.

شرکت های دارای روابط سیاسی، از مزایای اقتصادی متعددی بهره مند می شوند بنابراین احتمال کمتری دارد تا حسابرسان با کیفیت بالا را انتخاب کنند تا مدیریت سود و رفتارهای فرصت طلبانه را مخفی نمایند. و از طرفی مدیران، با هدف کسب مزیت هایی برای بنگاه تحت مدیریت خود، معمولاً به برقراری و حفظ ارتباط با دولت می پردازند، اما در بازارهای با چارچوب های نظارتی ضعیف این رابطه می تواند منجر به مساله نمایندگی و هزینه های مرتبط با آن شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر ارتباطات سیاسی بر کیفیت موسسات حسابرسی با در نظر گرفتن نقش تعدیلگری هزینه های نمایندگیدر شرکت های پذیرفته شده در بورس و اوراق بهادار تهران است.با استفاده از تحلیل رگرسیونی، رابطه بین متغیرهای مزبور در 178 شرکت پذیرفته شده در بورس تهران برای دوره 1396 الی1400مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد رابطه مثبت و معناداری بینارتباطات سیاسی شرکت با انتخاب موسسات حسابرسی با کیفیت وجود دارد و همچنین هزینه های نمایندگی رابطه مستقیم بینارتباطات سیاسی شرکت و انتخاب موسسات حسابرسی با کیفیت را تشدید می کند.