فضای رسانه ای

در مقاله حاضر رده بندی و مشخصه های محتوای ادبی مطبوعات معاصر کودک و نوجوان ایران و بلاروس مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. مجلات برگزیده شده جهت تحقیق، از لحاظ عملکرد تربیتی نسل کودک و نوجوان به منظور شکل گیری درک وشناخت آنها، از جایگاه خاصی در فضای رسانه ای کشور خود برخوردار هستند. در این تحقیق سعی شده است، خصوصیات کارکردی مجلات کودک و نوجوان معاصر ایران و بلاروس نشان داده شود و همچنین میزان انعکاس مؤلفه های ملی، فرهنگی و تاریخی در محتوای آنها مشخص شود. علاوه بر این، توازن لازم ما بین مطالب آموزشی و سرگرمی دراین نوع مجلات، از لحاظ جهت گیری اخلاقی و معنوی بخشی از مندرجات، وفاداری به سنن ملی و همچنین متدها و روشهای جدید برای دیالوگ بین روزنامه نگار و مخاطب، سنجش شده است. نتایج حاصله می توانند به منظور پیشرفت فعالیت های ژورنالیستی درحوزه کودک و نوجوان، بررسی مسائل عملکردی مطبوعات کودک و نوجوان درکشورهای ایران و بلاروس، مورد استفاده قرار گیرند.

در مقاله حاضر چهارچوبی نظری به نام اصل «سیاست-رسانه-سیاست» تشریح می شود. هدف این اصل، فراهم آوردن بنیادی مفهومی است که بر اساس آن، روشی جامع برای شرح نقش رسانه های خبری در فرآیندهای سیاسی دولت ها ایجاد شود. اصل سیاست-رسانه-سیاست بر اساس دو ادعای محوری بنا شده است. نخست اینکه، به خوبی می توان نقش رسانه ها را در فرآیندهای سیاسی، به صورت چرخه ای درک کرد که در آن، نوسانات در محیط سیاسی یک دولت به نوسانات در جریان رسانه ای منجر شده و این امر متعاقباً موجب نوسانات بیشتر در محیط سیاسی می شود. دوم، رسانه ها با توجه به توانایی شان برای تبدیل واقعیت های سیاسی به روایت های خبری (که برخی مواقع تأثیر به سزایی بر روی نتایج سیاسی دارند) می توانند نقشی مستقل در پروسه های سیاسی داشته باشند. این بحث به سه بخش عمده تقسیم می شود. در بخش نخست، برخی از نظریه های مهم ارتباطات سیاسی بررسی شده که درواقع اصول مبنایی اصل سیاست-رسانه-سیاست هستند. در بخش دوم، از یافته های محدوده متنوعی از مطالعات استفاده شده تا سودمندی این اصل را تشرح شود. در نهایت در بخش سوم این مقاله برخی استثنائات این اصل بیان شده است

یکی از مهم ترین روش هایی که بسیاری از کشورها آن را راهی مؤثر و کم هزینه در مبارزه با فساد می دانند و از آن حمایت می کنند، تاکتیک یا روش سوت زنی است. اگرچه در کشورهای گوناگون با توجه به عناصر فرهنگیِ آن ها اختلاف نظر درباریه شیویه اعمال این روش وجود دارد، اما تردیدی درخصوص نقش و جایگاه مؤثر این روش در مبارزه با فساد وجود ندارد. در ایران نیز مجلس شورای اسلامی طرح حمایت مالی از افشاگران فساد را در سال 1401 به تصویب رساند که می توان آن را قدمی مهم در راستای مبارزه با فساد تلقی کرد. اما این تنها نقطیه شروع کار است و لذا این روش نیازمند تجهیز به عناصر مهم تر دیگری برای رسیدن به هدف آن یعنی موفقیت در مبارزه با فساد است. این پژوهش به این سؤال می پردازد که سوت زنان فضای رسانه ای چگونه می توانند در مبارزه با فساد در ایران مؤثر واقع شوند؟ یافتیه پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای و مبتنی بر رویکرد توصیفی تحلیلی نشان می دهد که ضرورت سوت زنی در مبارزه با فساد نیازمند رفع موانع و راهکارهایی همانند حمایت قانونی، راهبرد رسانه ای، ناشناس ماندن، حمایت مالی و عدم توجه به انگیزیه افشاگر است.