ابوالفضل امیدی

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر ورزش بر سرمایه اجتماعی کارگران کارخانجات منتخب تبریز به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، کارگران این کارخانه ها به تعداد 960 نفر و بر اساس فرمول کوکران 274 نفر که به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده اند. برای جمع آوری داده ها در مورد متغیر سرمایه اجتماعی و میزان فعالیت بدنی از پرسشنامه محقق ساخته با ضریب پایائی 81/0 در قالب لیکرتی 5 گزینه ای استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده گردید. برای توصیف متغیر های کیفی به محاسبه درصد و توزیع فراوانی و برای توصیف متغیرهای کمی به محاسبه شاخص های مرکزی و پراکندگی اقدام شده است. در ارتباط با آمار استنباطی و آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و رگرسیون چندگانه استفاده شده است.نتایج تحقیق نشان داد میانگین سرمایه اجتماعی کارگران در حد پایینی است و همچنین همبستگی معنادار، مثبت و مستقیمی بین اعتماد اجتماعی، حمایت اجتماعی و در کل سرمایه اجتماعی با میزان فعالیت های ورزشی وجود دارد. یعنی افرادی که برنامه زمانی منظمی برای ورزش اختصاص می دهند، از سرمایه اجتماعی بالایی برخوردارند.