رفتار حرکتی

هدف تحقیق بررسی بازنمایی عمل در اجرای واقعی و مشاهده پرتاب آزاد بسکتبال در افراد ماهر و مبتدی بود. در این تحقیق شاخص های کینماتیک حرکتی در حین اجرا و الگوی حرکات چشم در دو حالت اجرای واقعی و مشاهده بررسی شد. 20 نفر شرکت کننده شامل 10 بازیکن بسکتبال ماهر و 10 نفر مبتدی در تحقیق حضور داشتند. طرح تحقیق در دو جلسه انجام شد. در جلسه اول افراد 10 پرتاب آزاد انجام داده و حرکات آن ها توسط سیستم آنالیز حرکت، حرکات چشم آن ها توسط دستگاه ردیاب بینایی پیوپیل و کل حرکت برای نمایش بعدی توسط دوربین قرار داده شده بر روی سر و دوربین بیرونی ثبت شد. در جلسه دوم افراد پس از نصب سیستم ردیابی بینایی فیلم ویرایش شده اجرای خود را از زاویه اول شخص و سوم شخص مشاهده کردند و ثبت حرکات چشم صورت گرفت. پس از ثبت داده ها مقادیر دقت پرتاب، تغییرپذیری هماهنگی درون عضوی، سرعت مچ در لحظه پرتاب، جرک مچ دست، مدت زمان چشم ساکن، مدت زمان تثبیت ها و تعداد تثبیت ها محاسبه و با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر (3×2) و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 21 انجام شد و سطح معنی داری p≤0/05 درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تغییرپذیری هماهنگی در افراد ماهر کمتر است و الگوی حرکات چشم نیز نه تنها در افراد ماهر و مبتدی متفاوت است بلکه در شرایط اجرای واقعی و مشاهده نیز متفاوت است.

ادراک کودک از شایستگی حرکتی خود می تواند نقش واسطه ای مهمی بین شایستگی حرکتی واقعی و فعالیت بدنی باشد. هدف این مطالعه، ترجمه فارسی و ارزیابی روایی و پایایی مقیاس تصویری شایستگی ادراک شده ی مهارتهای حرکتی در کودکان هفت تا 10 سال اهواز بود. راهبرد تحقیق توصیفی-هنجاری و طرح تحقیق مقطعی بود. تعداد 256 کودک هفت تا 10 سال به صورت نمونه گیری خوشه ای از مناطق مختلف اهواز انتخاب و ارزیابی شدند. یک هفته بعد یک زیرمجموعه (98 نفر) به منظور تعیین روایی صوری و یک زیرمجموعه دیگر (87 نفر) برای تعیین پایایی آزمون-بازآزمون بصورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق آزمون مقیاس تصویری شایستگی ادراک شده ی مهارتهای حرکتی بود. از روشهای آماری توصیفی و تحلیل عاملی تاییدی، ضریب همبستگی درون طبقه ای و آلفای کرونباخ استفاده شد. روایی صوری برای مهارتهای کنترل شی بهتر بود. یافته های آلفای کرونباخ در هر دو خرده آزمون و کل آزمون قابل قبول بود(0/74تا 0/94). همبستگی درون طبقه ای در خرده-آزمون جابجایی(0/90)، خرده آزمون کنترل شی(0/91) و کل آزمون(0/94) بالا بود. مدل دو عاملی فرض شده مورد آزمون و تایید شد. شاخصهای برازش دارای مقادیر قابل قبولی بود. با توجه به تایید روایی و پایایی مقیاس تصویری شایستگی ادراک شده ی مهارتهای حرکتی، می توان آن را با اطمینان برای ارزیابی شایستگی ادراک شده ی مهارتهای حرکتی کودکان اهواز اسفاده کرد. از آنجا که نمونه ها فقط از کودکان شهر اهواز بودند، احتمال دارد نتایج برای تمام کودکان ایران قابلیت تعمیم دهی نداشته نباشد. بایستی مطالعات آینده بر اساس تنوع فرهنگی مناطق دیگر، ویژگیهای این آزمون را ارزیابی کنند.

هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر تمرین های ایروکامبت و تکنیک های کاتا بر بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود. در این مطالعه تعداد 54 کودک مبتلا به اوتیسم با دامنه سنی بین 6 تا 10 سال در سه گروه شامل گروه های ایروکامبت (18 نفر)، کاتا (18 نفر) و کنترل (18 نفر) قرار گرفتند. شرکت کنندگان به مدت 14 هفته، به صورت سه روز در هفته، تمرینات طراحی شده خاص گروه خود را انجام دادند. اندازه گیری تعاملات اجتماعی اوتیسم با استفاده از مقیاس تشخیصی اوتیسم گیلیام- ویرایش دوم (گارز-2) صورت پذیرفت. ارزیابی ها قبل از اعمال مداخله (پیش آزمون)، دو روز بعد از مداخله (پس آزمون) و سی روز بعد از اتمام مداخله (پیگیری) انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه های تکراری، تحلیل واریانس و t همبسته استفاده شد. یافته ها نشان داد تکنیک های کاتا و تمرینات ایروکامبت، هر دو به طور معنی داری تعاملات اجتماعی را به صورت پایدار در شرکت کنندگان بهبود بخشید. در تمایز بین تکنیک های کاتا و تمرینات ایروکامبت مشخص شد که تمرینات ایروکامبت نقش بسیار برجسته تر و ممتازتری در بهبود تعاملات اجتماعی داشت. با توجه به یافته ها، نتیجه می گیریم که استفاده از تمرینات ایروکامبت و کاتا می تواند به عنوان یک راهکار مناسب به منظور بهبود نشانگان اوتیسم در نظر گرفته شود و نقش ایروکامبت در تعدیل و بهبود تعاملات اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم به صورت قابل ملاحظه ای بیشتر از تمرینات کاتا می باشد.

توض یح مبتنی بر ویژگ ی عمل برای ادراک ادعا می کند که ادراک فضایی بر مبنای قابلیت های ادراک کننده برای انجام عمل تنظیم می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی آثار سطح مهارت و دشواری تکلیف بر ادراک فاصله توسط سنگ نوردان بود. از سنگ نوردان ماهر (تعداد = ۱۵، میانگین سن = ۷۰/۲ ± ۸۰/۲۳سال، تجربه سنگ نوردی = ۷۴/۱ ± ۸۰/۳ سال) و تازه کار (تعداد = ۱۵، میانگین سن = ۱۴/۳ ± ۷۳/۲۲ سال، تجربه سنگ نوردی کمتر از دو ماه) درخواست شد فاصله شان را تا گیره های هدف روی دیواره سنگ نوردی به صورت کلامی برآورد کنند. دشواری صعود با الزام شرکت کنندگان به استفاده از یک کوله پشتی سنگین یا شرایط بدون کوله پشتی هنگام قضاوت در مورد فاصله تا گیره های هدف روی دیواره دست کاری شد. فواصل برآورد شده با استفاده از یک طرح تحلیل واریانس مخلوط (کرت های تقسیم شده) با فاصله تا هدف و دشواری تکلیف به عنوان عوامل درون آزمودنی ها و سطح مهارت به عنوان عامل بین آزمودنی ها تحلیل شد. نتایج نشان داد تازه کار ها فواصل هدف را در مقایسه با ماهرها بیشتر تخمین زدند. افزون براین، شرکت کنندگان در شرایط بدون کوله پشتی در مقایسه با شرایط حمل کوله پشتی، دسترسی به گیره های هدف را آسان تر ادراک کردند. برای هر دو گروه سنگ نوردان ماهر و تازه کار، فواصل در وضعیت حمل کوله پشتی دورتر از شرایط بدون کوله پشتی به نظر می رسید. نتایج به طورکلی مؤید آن است که اشخاص محیط را بر مبنای توانایی خود در انجام اعمال ادراک می کنند و اینکه ادراک ویژه عمل در زمینه های مختلف، ازجمله سنگ نوردی داخل سالن عمومیت دارد.

هدف از اجرای این تحقیق تدوین بسته تمرینی جسمانی حرکتی مختص افراد با اختلال طیف اتیسم و بررسی تاثیر این بسته بر ویژگی های اتیستیک این افراد بود. در این تحقیق تجربی، در ابتدا بسته آموزشی تمرینی ویژه افراد با اختلال طیف اوتیسم تدوین شد. سپس برای ارزیابی اثر بخشی آن 28 دانش آموز پسر دارای این اختلال در دامنه سنی 8-20 سال به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (14 نفر) تقسیم و گروه تجربی تحقیق 12 هفته و هر هفته 2 جلسه برنامه تمرینی مشخص شده در بسته آموزشی تمرینی را اجرا نموده و از هر دو گروه قبل و بعد از اجرای برنامه تمرینی علائم و ویژگی های رفتاری و شخصیتی اتیسم با استفاده از پرسشنامه سنجش ضریب اتیسم یا AQ سنجیده شد. نتایج این تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس تحلیل شد و پس از مشخص شدن نقاط ضعف برنامه تمرینی، پکیج تمرینی اصلاح و نسخه نهایی جهت ارائه به جامعه تدوین شد. نتایج این تحقیق نشان داد این تمرینات نتوانسته است تاثیر معناداری بر وزن و شاخص توده بدنی بگذارد. ولی ضریب اتیسم به شکل معناداری در اعضاء گروه تجربی تحقیق کاهش داشت (P=0.001). این نتایج نشان داد در صورت ارائه برنامه تمرینی تدوین شده در این تحقیق و با رعایت اصول و مبانی ارائه شده در این بسته آموزشی تمرینی می توان تغییرات معناداری در کاهش علائم اتیسم (بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباطات) افراد با این طیف را شاهد بود.

تحقیقات زیادی تأثیر فعالیت بدنی مختلف را بر تعادل سالمندان بررسی کرده اند. هدف اصلی از پژوهش حاضر ، بررسی تأثیر تمرینات مختلف بر تعادل سالمندان به صورت یک مرور نظام مند و فراتحلیل بر مطالعات داخل ایران بود. برای انجام پژوهش حاضر، پایگاه های اطلاعاتی SID, ISC، Magiran و Google Scholar از سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹9، همراه با کلمات کلیدی جستجو شد. بعد از غربالگری اولیه، متن کامل مقالات ارزیابی گردید و مقالاتی که معیار ورود به پژوهش داشتند آنالیز شدند. تعداد 191 مقاله مورد بررسی اولیه قرار گرفتند و از این میان ۱۷ مقاله معیار برای تعادل عملکردی، ۳۳ مقاله معیار ورود برای تعادل پویا و ۱۱ مقاله معیار ورود برای تعادل ایستا ورود به مرور سیستماتیک و فراتحلیل را کسب کردند. بر این اساس ۲۴۷۲ نفر فرد سالمند که به دو گروه کنترل و گروه تجربی به ترتیب تعداد ۱۲۲۴ و ۱۲۳۶ نفر تقسیم می شدند که ۱۲۱۷ (زن) و ۱۱۷۱ (مرد) بودند. میانگین سنی آزمودنی ها در پژوهش حاضر ۶۶ سال بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که تمرینات مختلف ورزشی موجب بهبود تعادل عملکردی، تعادل پویا و تعادل ایستا در سالمندان می گردند. نتایج متاآنالیز نشان داد، تمرینات مختلف، اثر بالا و معنی داری بر تعادل عملکردی (0=ES، 46/45=z، 001/0=p) و زمان برخاستن و رفتن (0=ES، 96/11=z، 001/0=p) و اثر معنی داری بر تعادل ایستا (0=ES، 77/6=z، 001/0=p) داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات مختلف ورزشی، در بهبود تعادل عملکردی، پویا و ایستا در سالمندان تأثیرگذار است.

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تولیدات علمی در زمینه فعالیت جسمانی دانش آموزان در مدارس ابتدایی، با بهرهگیری از روش علم سنجی، توصیفی و تکنیک هم رخدادی واژگان کلیدی، به بررسی منابع پایگاه های اطلاعاتی اسکوپوس و پاب مد، با استفاده از نرمافزارهای «وی.او.اس.ویوئر» و «اس.پی.اس.اس» پرداخته است. یافته های حاصل، درمجموع 10 خوشه را در این زمینه شناسایی نمود که واژگان «چاقی»، «ارتقاء سلامت» و «مداخله» بیش ترین رخداد و حوزههای «تغذیه و بهداشت»، «تربیتبدنی» و «پزشکی» در دسته فراوانترین و «معماری و عوامل کالبدی» در زمره حوزه هایی بود که کمتر به آن پرداخته شده بود. رشد تولیدات علمی سیر صعودی را نشان می داد که این روند از سال 2011 به بعد شتاب بیشتری به خود گرفته است. سهم کشورهای آمریکا، استرالیا و کانادا در تعداد انتشار، بیش ترین بود. تحلیل تولیدات علمی ایران بیانگر بالاترین میزان همکاری با کشورهای مالزی، آمریکا و نیوزلند بود که 15/46% این پژوهش ها بر روی حوزه پزشکی، 07/23% تغذیه، 38/15% توان بخشی و 69/7% بر روی حوزه رفتاری و ارگونومی تمرکز کرده بودند. همچنین اکثر این مطالعات به مدارس ابتدایی شهر تهران پرداخته بودند که سازمان منتشرکننده بیش تر از 85% این مطالعات، از میان دانشکده های علوم پزشکی و تنها 15% تولیدات، دستاورد دانشکده های معماری و مدیریت بودند. یافته های این پژوهش علاوه بر تأکید بر لزوم توجه به جایگاه رفتار حرکتی در ایران با توجه به روند پایین انتشار، به پژوهشگران آتی کمک می نماید تا با شناخت هرچه بیش تر از خلأ های پیش رو همچون کمبود تولیدات علمی در حوزه های غیرپزشکی، با صرفه جویی در زمان با نپرداختن به موضوع های تکراری، همسو با پرکردن این شکاف های تحقیقاتی گام بردارند.