تعادل عملکردی

صدمه به مغز در حال رشد افراد فلج مغزی، منجر به نقص در تعادل و قدرت عضلانی می شود و مشکلاتی را در انجام فعالیت های زندگی روزمره و راه رفتن به وجود می آورد و سبب افتادن می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی کودکان فلج مغزی اسپاستیک می باشد. بدین منظور، 54 کودک فلج مغزی پسر 6 تا 12 ساله که طبق کلاس بندی عملکرد حرکتی درشت در کلاس های یک تا سه قرار داشتند، انتخاب شدند. نتایج نشان می دهد که بین قدرت عضلات اندام تحتانی و تعادل عملکردی، رابطه معناداری وجود ندارد؛ بنابراین، این دو عامل مستقل از یکدیگر هستند و تمرینات می بایست به صورت مکمل و در جهت بهبود کارایی در انجام فعالیت های روزمره و جلوگیری از افتادن مورد استفاده قرار گیرند.

هدف این پژوهش بررسی تأثیر تمرینات پیلاتس و آزادسازی مایوفاشیال بر تعادل، استقامت عضلات تنه و انعطاف پذیری افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. 24 فرد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با شدت بیماری صفر تا سه و دامنه سنی 20 تا 50 سال به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل با تعداد مساوی تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات را طی 24 جلسه انجام دادند. ثبات مرکزی با آزمون مک گیل، تعادل با آزمون برخاستن و راه رفتن زمان دار و انعطاف پذیری همسترینگ با آزمون نشستن و رساندن دست ها در پیش و پس آزمون ارزیابی شد . تحلیل آماری داده ها با آزمون تی وابسته و تحلیل کوواریانس و با نرم افزار اس پی اس اس نسخه 26 انجام شد. اجرای هشت هفته تمرینات پیلاتس و آزادسازی مایوفاشیال تفاوت معناداری در تعادل عملکردی گروه تجربی و کنترل ایجاد کرد (01/0 > P ) . با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که این برنامه تمرینی در بهبود تعادل بیماران مبتلا به ام اس مؤثر خواهد بود و از این رو، برای این دسته از بیماران توصیه می شود.

تحقیقات زیادی تأثیر فعالیت بدنی مختلف را بر تعادل سالمندان بررسی کرده اند. هدف اصلی از پژوهش حاضر ، بررسی تأثیر تمرینات مختلف بر تعادل سالمندان به صورت یک مرور نظام مند و فراتحلیل بر مطالعات داخل ایران بود. برای انجام پژوهش حاضر، پایگاه های اطلاعاتی SID, ISC، Magiran و Google Scholar از سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹9، همراه با کلمات کلیدی جستجو شد. بعد از غربالگری اولیه، متن کامل مقالات ارزیابی گردید و مقالاتی که معیار ورود به پژوهش داشتند آنالیز شدند. تعداد 191 مقاله مورد بررسی اولیه قرار گرفتند و از این میان ۱۷ مقاله معیار برای تعادل عملکردی، ۳۳ مقاله معیار ورود برای تعادل پویا و ۱۱ مقاله معیار ورود برای تعادل ایستا ورود به مرور سیستماتیک و فراتحلیل را کسب کردند. بر این اساس ۲۴۷۲ نفر فرد سالمند که به دو گروه کنترل و گروه تجربی به ترتیب تعداد ۱۲۲۴ و ۱۲۳۶ نفر تقسیم می شدند که ۱۲۱۷ (زن) و ۱۱۷۱ (مرد) بودند. میانگین سنی آزمودنی ها در پژوهش حاضر ۶۶ سال بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که تمرینات مختلف ورزشی موجب بهبود تعادل عملکردی، تعادل پویا و تعادل ایستا در سالمندان می گردند. نتایج متاآنالیز نشان داد، تمرینات مختلف، اثر بالا و معنی داری بر تعادل عملکردی (0=ES، 46/45=z، 001/0=p) و زمان برخاستن و رفتن (0=ES، 96/11=z، 001/0=p) و اثر معنی داری بر تعادل ایستا (0=ES، 77/6=z، 001/0=p) داشتند. نتایج این تحقیق نشان داد که تمرینات مختلف ورزشی، در بهبود تعادل عملکردی، پویا و ایستا در سالمندان تأثیرگذار است.