درخت حوزه‌های تخصصی

با توجه به مطالعات بسیاری که تاثیر ورزش را بر هموستاز خون را بررسی کرده اند، نقش آمادگی جسمانی افراد در تغییرات ایجاد شده در سیستم انعقادی خون هنوز مورد بحث است . افراد شرکت کننده در این مطالعه 26 مرد جوان سالم بودند. که از لحاظ جسمانی به دو گروه فعال و غیرفعال تقسیم شدند. گروه فعال حداکثر از 2 ماه قبل به طور متوسط 3 بار در هفته به مدت نیم ساعت به ورزش هوازی با دوچرخه ثابت می پرداختند. به منظور تعیین اثر یک جلسه ورزش بر فاکتورهای انعقادی در افراد فعال و غیرفعال تست دوچرخه ثابت انجام شد. گروه فعال ورزش موجب افزایش معنی دار فعالیت فاکتورهای 8، 9، ون ویلبراند و فیبرینوژن و همزمان کاهش معنی دار فعالیت فاکتور 7 و مقدار aPTT و آنتی ژن ون ویلبراند شد. بنابراین هر گونه فعالیت بدنی به ویژه برنامه های ورزشی باید به دقت از نظر تاثیری که بر تعادل هموستاتیک دارند تحقیق شوند تا با کنترل این مارکرها بتوان خطر ناشی از ورزش حرفه ای حتی در افراد سالم را شناسایی کرد.

در این تحقیق تاثیر مصرف ویتامین های E وC و ترکیب این ویتامین ها بر شاخص های بیوانرژتیک (توان هوازی و توان بی هوازی ) در 36 دانشجوی مرد تربیت بدنی مورد مطالعه قرار گرفت . پس از تقسیم آزمودنی ها به چهار گروه ، هر یک از آزمودنی ها 21 روز تحت مصرف ویتامین قرار گرفتنـد. گروه اول روزانه 400 میلی گرم ویتامین E ، گروه دوم 1000 میلی گرم ویتامین C، گروه سوم 400 میلی گرم ویتامین E همراه با 1000 میلی گرم ویتامین C و گروه چهارم طی همین مدت ، ماده دارونما مصرف کردند. بعد از تجزیه و تحلیل آماری بر اساس تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) و آزمون فریدمن و آزمون تعقیبی توکی در سطح احتمال05 /0? P و با ضریب اطمینان 95 درصد، نتایج این مطالعه نشان داد مصرف روزانه میلی گرم ویتامینE ، 1000 میلی گرم ویتامین C و 400 میلی گرم ویتامین E همراه با 1000 میلی گرم ویتامینC به مدت سه هفته بر توان هوازی و بی هوازی دانشجویان تاثیر معنی داری دارد.

به نظر می رسد بین میزان فعالیت بدنی و آمادگی هوازی با عوامل خطرزای بیماری های قلبی عروقی ارتباط وجود دارد. از طرفی هزینه انرژی می تواند شاخص مناسبی برای تعیین میزان فعالیت بدنی باشد. بنابراین هدف تحقیق حاضر تعیین ارتباط بین هزینه انرژی و آمادگی هوازی با عوامل خطرزای کرونر قلب در دانشجویان 20 تا 33 سال بود ه است . بدین منظور 50 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه گیلان با میانگین سن 2/8 + 22/52 ، قد 7/12+ 175/3 ، وزن 10/21+71/90 ، هزینه انرژی 461 + 2676 و آمادگی هوازی 5/03 + 56/57 به صورت خوشه ای و تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند . آزمودنی ها پرسشنامه مربوط به سلامتی ، برگه رضایت نامه و پرسشنامه سه روز فعالیت بدنی بوچارد را تکمیل کردند . اندازه گیری ها در این تحقیق شامل تعیین توده بدن ، قد و درصد چربی بدن ، شاخص توده بدنی ، نسبت دور کمر به دور باسن ، توان هوازی و عوامل خطرزای کرونر قلب بوده است . تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از ضریب گشتاوری پیرسون نشان داد که بین EE با TC ، LDL-c ، TC/HDL-c ، DBP ، BW ، PBF و BMI رابطه معنا داری وجود دارد . همچنین بین آمادگی هوازی با TC ، LDL-c ، BW ، PWF و BMI رابطه معنی داری وجود داشت . در بررسی رابطه شاخص های ترکیب بدنی با عوامل خطرزای CHD بین PBF با TC ، LDL-c و بین BW با SBP و DBP رابطه معنی داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که وضعیت سلامت در دانشجویان بیشتر تحت تاثیر هزینه انرژی روزانه و آمادگی هوازی است . هرچند چربی بدن نیز عاملی مداخله گر به نظر می رسد . بنابراین افزایش EE و آمادگی هوازی می تواند از خطر CHD در دانشجویان پیشگیری کند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر دو جلسه تمرین در مقایسه با یک جلسه تمرین در روز بر غلظت ایمونوگلوبولین A و پروتئین تام بزاقی در دختران نخبه ژیمناست بوده است . به این منظور 11 ژیمناست دختر نخبه با میانگین سنی 2±11 سال ، قد 11±145 سانتی متر و وزن 8±34 کیلوگرم تمرینات منتخب ژیمناستیک را طی 2 مرحله اجرا کردند. مرحله اول شامل 1 جلسه تمرین در روز بود که در ساعت 8-6 عصر به اجرا درآمد. مرحله دوم شامل 2 جلسه تمرین در روز بود که جلسه اول در ساعت 5/10-5/8 صبح و جلسه دوم ساعت 8-6 عصر انجام شد. نمونه گیری های بزاقی طی 3 مرحله قبل ، بلافاصله و 2 ساعت پس از فعالیت انجام شد. ایمونوگلوبولین A به روش نفلومتری و پروتئین تام به روش برادفورد اندازه گیری شدند. غلظت ایمونوگلوبولین A پس از فعالیت تغییر معنی داری نداشت و لیکن غلظت پروتئین تام متعاقب 1 و 2 جلسه تمرین افزایش معنی داری یافت . نتایج تحقیق نشان داد که تغییرات در غلظت ایمونوگلوبولین A متاثر از حجم تمرین نیست ولی پروتئین تام تحت تاثیر حجم تمرین تغییر می کند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر برنامه هفته ای تمرینات هوازی بر کاهش لیپیدهای سرم خون بیماران پر فشار خون مرد است . به همین منظور 20 بیمار مبتلا به فشار خون بیش از 90/140 میلی متر جیوه با دامنه سنی 65 - 25 سال در تحقیق حاضر شرکت کردند. این بیماران به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی در تمرینات هفته ای شرکت کردند، اما گروه کنترل در هیچ مداخله ای شرکت نداشتند و فقط از مراقبت های رایج پزشکی استفاده کردند. از هر دو گروه تجربی و کنترل در قبل و بعد از شروع برنامه تمرینی ، پیش و پس آزمون به منظور اندازه گیری چربی های خون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و روش آماری یک متغیره (uni variate) استفاده شد. کلیه عملیات آماری در آلفای درصد و فاصله اطمینان درصد معنی دار است . نتایج تحقیق نشان داد که TG، TC، LDL پس از 8 هفته تمرین به طور معنی داری کاهش یافتند (05/0< P )، اما HDL نه تنها افزایش معنی داری نشان نداد، بلکه کاهش یافت (05/0 P> ). در گروه کنترل هیچ یک از متغیرهای مذکور تغییر معنی داری را نشان نداد (05/0 > P ).

هدف از این تحقیق، بررسی وضعیت انرژی دریافتی و مصرفی، دریافت ریزمغذیها و چگونگی توزیع روزانه انرژی در جودوکاران ایرانی شرکت کننده در اردوی آمادگی مسابقات المپیک 2004 بود. جامعه آماری را اعضای تیم ملی در رشته جودو (13 نفر) تشکیل دادند. داده ها با استفاده از روش توزین مواد غذایی با برداشت مساوی و همزمان در سه وعده غذایی اصلی، ثبت در فرمهای یادآمد 24 ساعته برای هفت روز (یادآمد هفت روزه) و تکمیل فرم های ثبت مواد غذایی (برای تعیین میان وعده ها) همراه با پرسشنامه بسامد مصرف خوراک، با حضور ورزشکاران در خوابگاه مجموعه ورزشی آزادی در طول هفت شب گرد آوری شدند. این اطلاعات با نرم افزار نوتریشنیست تخصصی آنالیز شدند و 36 شاخص مواد مغذی تعیین شد و با مقادیر توصیه شده استاندارد شامل دریافتهای مرجع غذایی DRI (مجموعه ی AI، RDA، EAR و UL)، برحسب مورد با استانداردهای AMDR، DRV، FNB و FAO.WHO مقایسه توصیفی صورت گرفت. توزیع انرژی دریافتی در هر وعده غذایی در مقایسه با مقادیر پیشنهادی نیز بررسی شد. نتایج نشان دادند: میانگین کل انرژی دریافتی بر حسب کیلوکالری (43.93±4850) در مقایسه با میانگین کل مقدار برآورد شده مصرف (56.89±5050) از وضعیت مناسبی برخوردار بود (3.9%-)، اما میانگین توزیع انرژی دریافتی در وعده های ناهار، شام و میان وعده ها در مقایسه با میانگین توزیع مقادیر برآورد شده مصرف آن وضعیت مطلوبی نداشت. درصد کربوهیدرات، پروتیین و چربی در برنامه غذایی روزانه (55.4، 15.3، 29.3 درصد) در دامنه مقادیر توصیه شده AMDR بود. دریافت تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، پیریدوکسین، کوبال آمین، فولاسین، اسیدپانتوتنیک، ویتامین آ، کلسیم، مس، آهن، منیزیوم، فسفر، سلنیم، روی، پتاسیم و سدیم بیشتر از مقادیر توصیه شده DRI بود و همچنین در مورد ویتامینهای ای و ث، کمتر از آن بود. درصد اسیدهای چرب اشباع در مقایسه با مقادیر توصیه شده کمیته مشترک FAO.WHO بیشتر و غیر اشباع با بیش از یک باند دوگانه مناسب و دریافت فیبر روزانه در مقایسه با توصیه های DRI و DRV کمتر بود. میزان دریافت کلسترول در مقایسه با DRV حدود سه برابر مقدار توصیه شده به دست آمد.

هدف این پژوهش مقایسه اثر دو شیوه تمرین بدنی و تصویر سازی ذهنی بر FEV1 بیماران آسمی جوان بوده است . بدین منظور 20 بیمار مبتلا به آسم در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند . متوسط مقادیر سن ، قد ، وزن ، ضربان قلب بیشینه و FEV1 گروه اول به ترتیب 2/01 + 15/2 سال ، 8/3 + 157/3 سانتی متر ، 9/2 + 50/6 کیلوگرم ، 2/1+ 205/7 تواتر قلبی و 0/62+ 2/53 میلی لیتر و متوسط این مقادیر در گروه دوم معادل 2/0 + 15/7 سانتی متر ، 9/15 + 51/2 کیلوگرم ، 1/2 + 203/6 تواتر قلبی و 0/81+ 2/78 میلی لیتر بود . پروتکل تمرینی شامل فعالیت هوازی 20 تا 30 دقیقه ای روی دوچرخه کارسنج با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه ، 5 روز در هفته به مدت 1 ماه بوده است . گروه اول آن را به صورت فیزیکی و گروه دوم پس از برنامه آموزشی تصویر سازی ذهنی ، پروتکل تمرینی گروه اول را با زمان های مشابه تصویر سازی کرده اند . تجزیه و تحلیل نشان داد اجرای پروتکل تمرین بدنی هوازی و تصویر سازی اثر معنی داری بر حجم بازدمی فشاری ثانیه اول بیماران آسمی نداشته است . در ضمن اثر دو شیوه مذکور بر FEV1 معنی دار نبوده است .

به منظور بررسی نقش آنتی اکسیدانتی تورین در پراکسیداسیون لیپیدی موش های ویستار پس از یک وهله فعالیت استقامتی، تعداد 28 موش ویستار سفید آزمایشگاهی در چهار گروه استراحت، استراحت تورین، استقامتی، استقامتی تورین تقسیم بندی شدند. پس از دریافت روزانه 500 میلی گرم تورین/ کیلوگرم وزن بدن/ روز به صورت محلول 5% به مدت 1 ماه، گروه های استقامتی و استقامتی تورین یک وهله فعالیت استقامتی با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی تا حد درماندگی روی نوارگردان انجام دادند. سپس تغییرات غلظت تورین پلاسما و مالوندیید آلدیید سرم (MDA) (شاخص پراکسیداسیون لیپیدی) بین گروه ها مقایسه شدند. نتایج این تحقیق نشان داد اگر چه غلظت تورین پلاسما پس از فعالیت تغییر معنی داری نداشت، مصرف مکمل تورین، غلظت تورین پلاسمایی را در حالت استراحت (84.86±416) و بعد فعالیت (87.22± 452.29) به طور معنی داری در مقایسه با حالت استراحت بدون مصرف مکمل (43.59±301.43) افزایش داد (0.01 >p). به علاوه، غلظت مالوندیید آلدیید سرم پس از انجام فعالیت در مقایسه با مقدار استراحتی، به طور معنی داری افزایش یافت (0.32±2.13 در مقابل 0.2±0.75) (0.01 >p). پاسخ افزایش یافته مالوندیید آلدیید سرم پس از فعالیت در گروه مصرف کننده تورین، در مقایسه با گروه فعالیت استقامتی به طور معنی داری کاهش یافت (0.3±1.02 در مقابل 0.32±2.13) (0.01 >p). نتیجه گیری می شود موشهای ویستاری که درگیر فعالیتهای دویدن استقامتی هستند در معرض خطر استرس اکسایشی قرار دارند و مصرف مکمل تورین می تواند از افزایش پاسخ استرس اکسایشی بعد از فعالیت بکاهد.

هدف از این پژوهش ، بررسی اثر مدت زمان استراحت در بین تمرینات اینتروال و مصرف مکمل ویتامین ث بر روی مقادیر آنزیم های LDH و CPK سرم خون است . به این منظور سه گروه شامل گروه اول با 1 دقیقه استراحت در بین دو وهله دو 400 متر، گروه دوم با 3 دقیقه استراحت در بین دو وهله دو 400 متر و گروه سوم با 3 دقیقه استراحت بین دو وهله دو 400 متر به همراه مصرف مکمل ویتامین ث در این پژوهش شرکت داشتند. این تحقیق از نوع نیمه تجربی ، درون گروهی و بین گروهی است و از پیش و پس آزمون برای مقایسه تغییرات و بررسی نتایج استفاده شده است . آزمون آماری به کار گرفته شده t-test و ANOVA بود و داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss.10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از آمار توصیفی با سطح معنی داری 05/0 و همچنین آمار استنباطی برای آزمون فرضیه های تحقیق استفاده شد. جامعه آماری تحقیق را 27 دانشجوی ورزشکار تشکیل می دادند که در 3 گروه 9 نفره مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که فعالیت بدنی موجب افزایش معنی داری در میزان آنزیم های LDH و CPK سرم خون می گردد (05/0 > P ). همچنین مدت زمان استراحت بر روی میزان LDH سرم خون تاثیر معنی داری نداشته ولی مدت زمان استراحت بر روی میزانCPK سرم خون تاثیر معنی داری داشته است ، به گونه ای که در گروه با استراحت بیشتر، میزان آنزیم مذکور کمتر بوده است (05/0 > P). مصرف ویتامین ث سبب افزایش معنی داری در میزان LDH و کاهش معنی داری در میزان CPK سرم خون شده است (05/0 > P ).

هدف تحقیق حاضر بررسی سازگاری های احتمالی عصبی حرکتی و زمان وقوع این سازگاری ها به دنبال شرکت در تمرینات قدرتی با وزنه است. بدین منظور 7 نفر از اندام پروران زبده شهرستان سنندج که حداقل 2 سال سابقه تمرینات منظم با وزنه را داشتند ، از طریق پرسشنامه انتخاب شدند و به مدت 6 ماه تحت تمرینات با وزنه قرار گرفتند . . 7 غیر ورزشکار داوطلب نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند . به منظور بررسی سازگاری های عصبی ، پارامترهای الکترومیوگرافی شامل EMG انتگرال به منظور ثبت میزان فعال سازی واحدهای حرکتی در عضله دوسر بازویی ، حین انقباض ایزومتریک با 50 درصد حداکثر انقباض دارای ( 50 درصد MVC ) و به روش اکترومیوگرافی سطحی اندازه گیری شد. همچنین پارامترهای الکترونوروگرافی شامل سرعت هدایت عصبی ( NCV ) ، زمان تغییر سیگنال و دامنه موج M از طریق تحریک الکتریکی عصب موسکولوکوتانئوس در عضله دو سر بازویی تعیین شد. برای اطمینان از همسانی دو گروه در متغیرهایی مانند سن ، قد و وزن که ممکن بود بر برخی پارامترها تاثیر داشته باشد ، از آزمون t نشان داد 6 ماه تمرین با وزنه موجب ایجاد تغییر در سیتم عصب حرکتی اندام پروران زبده نشده و مقادیر EMG انتگرال ، سرعت هدایت عصبی ، زمان تاخیر سیگنال و دامنه موج تغییر معنی داری نیافته است.