درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این تحقیق، تعیین تاثیر تمرین تناوبی شدید بر VO2 max ( حداکثر اکسیژن مصرفی )،vVO2max (حداقل سرعت در VO2 max)، Tmax ( مدت زمان فعالیت با شدت vVO2 max) و زمان اجرای دوی 3000 متر دوندگان تمرن کرده بود. متغیرها نیز سه روز جداگانه، قبل و پس از اعمال متغییر مستقل روی 16 آزمودنی اندازه گیری شدند. مقادیر VO2 max و vVO2 max با گاز آنالیزر تعیین شدند. آزمودنیها بر اساس زمان اجرای دوی 3000 متر به صورت تصادفی جفت شدند و در دو گروه کنترل ( سن 20.5 ±1.55 سال ) و تجربی ( سن 19.2 ±1.85 سال ) قرار گرفتند. آزمودنیها هر دو گروه به مدت 10 هفته هر هفته دو جلسه در تمرینها شرکت کردند. تمرینهای تناوبی گروه تجربی در هر جلسه عبارت بود از: پنج تا هشت تکرار با شدت vVO2 max D50 و مدت 50-60 Tmax درصد و زمان بازگشت به حالت اولیه1:2 . گروه کنترل به تمرینهای متداول تدامی با شدت 75 درصد VO2 max ، vVO2 max، Tmax و مدت 55 تا 65 دقیقه در هر جلسه ادامه دادند. از روش آماری t استودنت همبسته برای مقایسه میانگینهای پیش آزمون – پس آزمون در هر گروه و از GLM اندازه گیریهای مکرر به منظور مقایسه تفاوت میانگینها بین دو گروه استفاده شد. پس از دوره تمرینی، بهبود معناداری در مقادیر VO2 max ( 8.4 درصد) ، vVO2 max ( شش درصد ) ، Tmax (35.4 درصد) و زمان اجرای دوی 3000 متر ( هفت درصد ) گروه تجربی مشاهده شد (P<0.05). در گروه کنترل، تغییر معناداری در هیچ کدام از متغییرها مشاهده نشد . پیشرفت تمام متغییرها در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل معنادار بود(P<0.05). نتایج تحقیق حاضر نشان دادند که به کارگیری تمرینهای تناوبی شدید با تاکید بر vVO2 max ، Tmax توانست، زمان اجرای دوی 3000 متر دوندگان تمرین کرده را بهبود بخشد.

به منظور بررسی نقش آنتی اکسیدانتی تورین در پراکسیداسیون لیپیدی موش های ویستار پس از یک وهله فعالیت استقامتی، تعداد 28 موش ویستار سفید آزمایشگاهی در چهار گروه استراحت، استراحت تورین، استقامتی، استقامتی تورین تقسیم بندی شدند. پس از دریافت روزانه 500 میلی گرم تورین/ کیلوگرم وزن بدن/ روز به صورت محلول 5% به مدت 1 ماه، گروه های استقامتی و استقامتی تورین یک وهله فعالیت استقامتی با شدت 70% حداکثر اکسیژن مصرفی تا حد درماندگی روی نوارگردان انجام دادند. سپس تغییرات غلظت تورین پلاسما و مالوندیید آلدیید سرم (MDA) (شاخص پراکسیداسیون لیپیدی) بین گروه ها مقایسه شدند. نتایج این تحقیق نشان داد اگر چه غلظت تورین پلاسما پس از فعالیت تغییر معنی داری نداشت، مصرف مکمل تورین، غلظت تورین پلاسمایی را در حالت استراحت (84.86±416) و بعد فعالیت (87.22± 452.29) به طور معنی داری در مقایسه با حالت استراحت بدون مصرف مکمل (43.59±301.43) افزایش داد (0.01 >p). به علاوه، غلظت مالوندیید آلدیید سرم پس از انجام فعالیت در مقایسه با مقدار استراحتی، به طور معنی داری افزایش یافت (0.32±2.13 در مقابل 0.2±0.75) (0.01 >p). پاسخ افزایش یافته مالوندیید آلدیید سرم پس از فعالیت در گروه مصرف کننده تورین، در مقایسه با گروه فعالیت استقامتی به طور معنی داری کاهش یافت (0.3±1.02 در مقابل 0.32±2.13) (0.01 >p). نتیجه گیری می شود موشهای ویستاری که درگیر فعالیتهای دویدن استقامتی هستند در معرض خطر استرس اکسایشی قرار دارند و مصرف مکمل تورین می تواند از افزایش پاسخ استرس اکسایشی بعد از فعالیت بکاهد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی عملکرد سازمان لیگ حرفه ای فوتبال جمهوری اسلامی ایران و مقایسه آن با عملکرد سازمان لیگ حرفه ای فوتبال ژاپن بوده است . عملکرد این دو سازمان در حیطه های جایگاه سازمانی ، عملکرد مالی ، عملکرد ارتباط با بازیکنان حرفه ای و ارائه خدمات پشتیبانی و اطلاع رسانی مورد مقایسه قرار گرفتند . روش پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی - موردی و روش جمع آوری داده ها نیز از نوع ترکیبی است که در آن از مصاحبه های منظم و غیر منظم ، بررسی مدارک و منابع و شبکه جهانی اینترنت استفاده شد . روش تجزیه و تحلیل داده ها نیز به صورت توصیف محتوای یافته ها بود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که عملکرد سازمان لیگ حرفه ای ایران ، عدم کمیته های تخصصی در سازمان لیگ ، نقش ضعیف مجمع عمومی سازمان لیگ ، عدم بهره برداری مناسب از منابع مالی موجود در ورزش حرفه ای و سیستم نا مناسب نقل و انتقال بازیکنان است . در پایان با توجه به یافته ها ی پژوهش پیشنهادهای کاربردی به مسئولان فدراسیون فوتبال ، سازمان تربیت بدنی و سازمان لیگ حرفه ای ارایه شده است .

هدف تحقیق حاضر بررسی سازگاری های احتمالی عصبی حرکتی و زمان وقوع این سازگاری ها به دنبال شرکت در تمرینات قدرتی با وزنه است. بدین منظور 7 نفر از اندام پروران زبده شهرستان سنندج که حداقل 2 سال سابقه تمرینات منظم با وزنه را داشتند ، از طریق پرسشنامه انتخاب شدند و به مدت 6 ماه تحت تمرینات با وزنه قرار گرفتند . . 7 غیر ورزشکار داوطلب نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند . به منظور بررسی سازگاری های عصبی ، پارامترهای الکترومیوگرافی شامل EMG انتگرال به منظور ثبت میزان فعال سازی واحدهای حرکتی در عضله دوسر بازویی ، حین انقباض ایزومتریک با 50 درصد حداکثر انقباض دارای ( 50 درصد MVC ) و به روش اکترومیوگرافی سطحی اندازه گیری شد. همچنین پارامترهای الکترونوروگرافی شامل سرعت هدایت عصبی ( NCV ) ، زمان تغییر سیگنال و دامنه موج M از طریق تحریک الکتریکی عصب موسکولوکوتانئوس در عضله دو سر بازویی تعیین شد. برای اطمینان از همسانی دو گروه در متغیرهایی مانند سن ، قد و وزن که ممکن بود بر برخی پارامترها تاثیر داشته باشد ، از آزمون t نشان داد 6 ماه تمرین با وزنه موجب ایجاد تغییر در سیتم عصب حرکتی اندام پروران زبده نشده و مقادیر EMG انتگرال ، سرعت هدایت عصبی ، زمان تاخیر سیگنال و دامنه موج تغییر معنی داری نیافته است.

. در این تحقیق نشان داده شده است که افزایش خطرات نسبی منجر به مرگ، با افزایش سن رابطه مستقیم دارد و کاهش میانگین مقدار انرژی مصرفی روزانه (کیلوکالری بر کیلوگرم در روز) با افزایش میزان مرگ مرتبط است. اصولا این روابط، بیشتر به علت بالا بودن سهم انرژی مصرفی در دوره ی غیر فراغت (خانه داری) است که به طور میانگین 82 درصد کل فعالیت زنان را تشکیل می دهد. نتایج به دست آمده، اهمیت انرژی مصرفی دوره غیر فراغت را در ارزیابی کل فعالیت نشان داد و رابطه معکوس میزان فعالیت جسمانی با خطر مرگ زنان را تایید می کند. در نتیجه این تحقیق، فقدان فعالیت جسمانی، عامل خطر مستقلی برای بیماری قلبی - عروقی و مرگ است و افزایش متوسط در انرژی مصرفی ممکن است به کاهش چشمگیری در میزان مرگ بینجامد.

آموزش شنا از طریق شبیه سازی، از جمله روش های استفاده از ابزار کمک آموزشی به شمار می رود که می تواند در تحقق انتقال مثبت الگوی حرکتی دانش اجرای مهارت های چهارگانه شنا، با استفاده از کمترین امکانات به کمک مربیان آید. هدف از انجام این پژوهش شبیه سازی الگوی حرکتی مهارت شنا کرال سینه در خشکی بود. در این تحقیق 50 نفر از دانشجویان دانشگاه امام حسین (ع) که واحد تربیت بدنی عمومی 2 در رشته شنا را انتخاب کرده بودند، به طور تصادفی با توجه به جدول حجم نمونه گیری مورگان انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری این تحقیق، خرک (جزء اسباب های مورد استفاده در ژیمناستیک) بوده است. روش جمع آوری داده ها، مشاهده و نظر سه نفر از مربیان مجرب شنا، نسبت به انجام الگوی حرکتی آزمودنی ها بود، که بصورت نمره 20 ارزشی ارایه گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون، تحلیل شده است. با توجه به یافته های تحقیق، ضریب همبستگی نمره های بدست آمده از ارزیابی الگوی حرکتی مهارت شنای کرال سینه در خشکی، و انجام مهارت شنای کرال سینه در آب، معادل r=0.365 با سطح خطایp=0.009 و همچنین ضریب تعیین یا وجه مشترک آن r2=0.136 معین گردید. مقدار همبستگی حاصل می تواند به این معنا تعبیر شود که الگوی حرکتی مهارت شنای کرال سینه در آب را، در خشکی، بر روی وسیله ای بنام خرک (شبیه ساز) جهت انتقال مثبت یادگیری و تقویت این مهارت انجام داد.

شیوه پرداختن مردم ایران به ورزش و تربیت بدنی با توجه به تحولات تاریخی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، تحولات مدیریتی، وضعیت جغرافیای سیاسی و طبیعی، مذهب و نهضت های اجتماعی و سیاسی دچار تغییر و تحول شده است. تربیت بدنی و ورزش در مقام یکی از عناصر تاثیرگذار بر حیات فردی و اجتماعی مردم ایران در طول تاریخ (جاوید 1350) متاثر از عوامل چندی است که با توجه به حیات سیاسی و اجتماعی مردم ایران، هم در تنوع، هم در گسترش و رواج و توجه و هم تحول در نحوه اجرا و مهمتر از همه در نحوه مدیریت در این پژوهش مطمح نظر است. در این تحقیق تحولات اثرگذار بر ورزش و تربیت بدنی با توجه به منابع کتابخانه ای و اسناد تاریخی در سه مقطع؛ پیش از اسلام و پس از اسلام تا مشروطه و از مشروطه تا سقوط رژیم پهلوی مورد مطالعه قرار گرفته است. انواع بازی ها و ورزش ها از قدیم ترین زمان تا امروز با توجه به تحولات شکلی و مدیریتی نقد و بررسی گردیده است. در نهایت با استفاده از روش تیپیولوژی یا سنخ شناسی سه دوره با هم مقایسه شده است. بعلاوه نقش عوامل اجتماعی و نگرش های فرهنگی بر توسعه ورزش زنان مورد مطالعه قرار گرفته است.

هدف این پژوهش مطالعه تاثیر مکمل سازی کوتاه مدت همزمان کراتین و تمرینهای مقاومتی بر قدرت پرس سینه ورزشکاران غیر رقابتی بوده است . بدین منظور ، تعداد 24 دانشجوی غیر رقابتی داوطلب شرکت در پژوهش تصادفی به دو گروه تقسیم شدند . متوسط مقادیر سن ، وزن و قد در گروه تجربی به ترتیب 08/1+5/20 سال ، 6/6+33/64 کیلوگرم و 5/5+5/174 سانتی متر در گروه دارونما به ترتیب 58/2+8/21 سال ، 5/9+5/67 کیلوگرم و 78/6+9/176 سانتی متر بوده است . پروتکل تمرینی هر دو گروه 7 روز تمرین مقاومتی ، هر روز 30 تا 45 دقیقه ، شامل 5 حرکت قدرتی بوده است ...

هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه برخی شاخص های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی با اجرای دو تکنیک استارت کرال پشت در بین شناگران دختر و پسر ملی پوش کشور بود. شش شناگر پسر و شش شناگر دختر عضو تیم ملی شنای ایران با دامنه سنی 15 تا 22 سال در پژوهش شرکت کردند. شاخص های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی در نظر گرفته شده، برای اندازه گیری شامل قد، وزن، دور سر و گردن، پهنای شانه، طول تنه، بازو، ساعد، کف دست، ران، ساق، کف پا، درصد چربی بدن، زاویه پرتاب، سرعت اولیه، زمان و ارتفاع اوج بود، در حالیکه از برد پرتابه و کل زمان پرواز بعنوان شاخص های اجرا اندازه گیری بعمل آمد. از دوربین فیلمبرداری و تخته مشبک درجه بندی شده برای تعیین موقعیت بدن در طول مدت اجرای هر دو تکنیک دست بسته و باز استارت کرال پشت و اندازه گیری پارامترهای بیومکانیکی استفاده شد. همبستگی معناداری در تکنیک دست بسته شناگران پسر بین طول ران و درصد چربی بدن با مسافت پرتابه و در شناگران دختر بین طول ساعد و دور گردن با مسافت پرتابه مشاهده شد، در حالی که چنین رابطه ای در مورد تکنیک دست باز شناگران پسر و دختر با ویژگی های آنتروپومتریکی دیده نشد. در تکنیک دست بسته شناگران پسر و دختر، ارتفاع اوج با مسافت پرتاب همبستگی معناداری را نشان داد. اما در تکنیک دست باز تنها در شناگران پسر رابطه معناداری بین ارتفاع اوج و مسافت پرتابه مشاهده شد. کلیه پارامترها با زمان کل پرواز در هر دو تکنیک همبستگی معناداری را نشان دادند. با توجه به یافته های تحقیق ضرورت تمرکز بیشتر به نقش ویژگی های بیومکانیکی برای تاثیر پذیر نمودن اجرای استارت در هر دو تکنیک کرال پشت در بین پسران و دختران تیم ملی نتیجه گیری شد. یافته های پژوهش همچنین نشان دهنده برتری اجرای تکنیک دست بسته استارت کرال پشت در بین پسران تیم ملی بود در حالی که شناگران دختر در اجرای هر دو تکنیک استارت دست بسته و دست باز شرایط یکسانی داشتند.

هدف این پژوهش ، بررسی اثر برد و باخـت با توجه به جهت گیری هدفی (وظیفه مدار و خودمدار) بر میزان احساس خودکارامدی در فوتبالیست های لیگ کشور (دسته اول و برتر) است . بدین منظور 60 آزمودنی به طور تصادفی تحت عنوان حجم نمونه در جامعه آماری تیم های شرکت کننده در لیگ دسته اول و برتر کشور شرکت کردند. آزمودنی ها قبل و بعد از مسابقه به پرسشنامه احساس خودکارامدی بندورا و پرسشنامه های وظیفه مداری و خودمداری در ورزش پاسخ دادند. پس از استخراج یافته ها و تنظیم جداول توزیع فراوانی ، به بررسی و مقایسه داده های حاصله بانورم مندرج پرسشنامه ، به ارزیابی میزان احساس خودکارامدی آزمودنی ها پرداخته شد. نتایج حاصل نشان داد میزان احساس خودکارامدی وظیفه مداران بعد از برد به صورت معنی داری افزایش یافته است (00/0=P)، همچنین بعد از باخت کاهش معنی داری مشاهده شد (00/0=P). در همین مورد احساس خودکارامدی در خودمداران پس از باخت کاهش معنی دار (00/0 =P) و پس از برد افزایش معنی داری (00/0 =P) را نشان داد. بین میانگین های مقادیر احساس خودکارامدی در دو گروه وظیفه مدار بعد از برد (14/0 =P) و نیز بعد از باخت (77/0 = P) تفاوت معنی داری مشاهده نشد.