درخت حوزه‌های تخصصی

هدف این پژوهش عبارت است از برآورد و مقایسه حداکثر نبض اکسیژن در دختران ورزشکار. بدین منظور 28 دختر ورزشکار (رشته های بسکتبال، هندبال، و آمادگی جسمانی) با میانگین سنی 1 ± 22 سال، قد 85/3 ± 52/162 سانتی متر، و وزن 63/6 ± 3/57 کیلوگرم در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیهای تحقیق آزمون میدانی پیاده روی 1 مایل، آزمون دوچرخه اوج برون ده توان، و آزمون پله سایکونولفی را اجرا کردند. سپس با پروتکل شاخص جونز مقایسه شدند. آزمونهای ورزشی پیاده روی 1 مایل (37/1 ± 58/14 میلی لیتر/ ضربه) و آزمون چرخ کارسنج اوج برون ده توان (39/1 ± 55/14 میلی لیتر/ ضربه) در مقایسه با پروتکل شاخص جونز اختلاف معناداری را نشان ندادند (05/0< P). نتایج این پژوهش نشان می دهد حداکثر نبض اکسیژن که شاخص کارایی دستگاه قلبی و عروقی است با آزمونهای ورزشی پیاده روی 1 مایل و چرخ کارسنج اوج برون ده توان در مقایسه با آزمون پله سایکونولفی واقع بینانه تر برآورد می شود. این آزمونهای ورزشی در بررسی و برآورد حداکثر نبض اکسیژن دختران ورزشکار استفاده می شوند

هدف اصلی مطالعه حاضر، مقایسه مکان کنترل و سلامت روانی و رزشکاران حرفه ای، غیر حرفه ای و افراد غیرورزشکار است. نمونه آماری تحقیق را 150 نفر از ورزشکاران حرفه ای، غیر حرفه ای و افراد غیرورزشکار ساکن استان آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و اردبیل در سال 1383 تشکیل داده بودند. روش تحقیق این مطالعه از نوع علی مقایسه ای است و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه مکان کنترل راتر و پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد بین ورزشکاران حرفه ای، غیرحرفه ای و افراد غیرورزشکار در متغیر مکان کنترل و سلامت روانی تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0 P<). یعنی از نظر مکان کنترل درونی و سلامت روانی ، ورزشکاران حرفه ای وضعیت بهتری داردند و ورزشکاران غیرحرفه ای نیز در مقایسه با افراد غیرورزشکار از مکان کنترل درونی و سلامت روانی بهتری برخوردارند. بین متغیرهای مکان کنترل درونی و سابقه ورزشی با اختلال روانی آزمودنی ها ارتباط منفی و معنی داری به دست آمد (05/0>P).

این تحقیق با هدف تحلیل مکانی فضاهای ورزشی منطقة یک شهر تهران با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و ارائة مدل مطلوب به روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفت. نمونة آماری تحقیق برابر با جامعة آماری و شامل کلیة فضاهای ورزشی منطقة یک تهران (54 فضای ورزشی) است. اطلاعات توصیفی فضاهای ورزشی از اسناد و مدارک موجود در ادارات جمع­ آوری شد. سپس با حضور محقق در مکان­های مورد بررسی با استفاده از دستگاه GPS، موقعیت جغرافیایی (طول و عرض جغرافیایی) این مکان­ها ثبت شد و اطلاعات مکانی منطقه نیز از نقشه­های کاربری اراضی به ­دست آمد. اطلاعات به­ دست­ آمده در محیط نرم ­افزار Arc – GIS 10 تحلیل و بررسی شد. نتایج نشان داد که فضاها و اماکن ورزشی با استانداردهای تعریف­ شده تطابق کامل ندارند و سرانة ورزشی منطقه نیز کمتر از سرانة ورزشی استاندارد است. به­ صورت کلی، استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) روشی مناسب برای تحلیل مکانی فضاهای ورزشی است.

بی شک رشد و تکامل شخصیت آدمی دارای جنبه های شناختی ، ادراکی ، حرکتی و رشد اجتماعی است . این تحقیق در پی شناخت تعامل رشد اجتماعی و رشد حرکتی است که از طریق روش فرا تحلیلی کیفی مدل های نظری و یافته های تحقیقاتی در این زمینه انجام یافته است . رویکرد بین رشته ای و رویکرد نظری - تجربی ، موجی می گردد که این مطالعات و تحقیقات در حوزههای تخصصی مختلف رشته تربیت بدنی به ویژه رشد و یادیگری حرکتی مطرح باشد . اما پیچیدگی و گستره مبهم موضوع ، تحقیق در این زمینه را اندک ساخته و همین مسئله تک بعدی بودن رشته و محصور شدن آن در رشد و یادگیری حرکات را تقویت می کند . مدل های نظری مارتنز ، گالاهو و ایساکس ، مورد فرا تحلیلی قرار گرفته که در آنها کمابیش در مورد رشد اجتماعی - حرکتی با مفاهیم و مولفه ها ، اهداف ، ابعاد ، فرایند ها عوامل و مراحل مختلف بحث شده است و نکات اشتراک و افتراق در آنها به چشم می خورد . از یافته های تحقیقاتی ، نتایج تعدادی از رساله ها مورد بررسی فرا تحلیلی قرار گرفت که نشان دهنده همسو بودن نتایج آنها ، سوگیر احتمالی ، یک سویه بودن و اثبات تعامل رشد حرکتی و اجتماعی است . ضرورت توجه بیشتر به این زمینه اصلی رشد و گسترش متون آموزشی و مطالعات پژوهشی ، استفاده از روش فرا تحلیلی در مطالعات شخصیت شناسی ورزشی و رشد اجتماعی - حرکتی احساس می شود.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط مدیریت تعارض اعضای هیات علمی و اثربخشی درک شده در دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران است. پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران و نمونه آماری برابر جامعه آماری و به تعداد 80 نفر می باشد. ابزار تحقیق شامل دو پرسشنامه مدیریت تضاد و اثربخشی بوده که اعتبار آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (میانگین ، جدول، نمودار و...) و آمار استنباطی (آزمون کالموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون آنوا) استفاده شده است. تجزیه و تحلیل نتایج، حاکی از آن است که ارتباط مثبت و معنی دار بین مدیریت تعارض، راهبرد راه حل گرایی و راهبرد عدم مقابله و نیز رابطه منفی و معنادار بین راهبرد کنترل با اثربخشی درک شده در دانشکده های تربیت بدنی (دولتی) شهر تهران وجود دارد (01/0 P <). همچنین بین مدیریت تعارض دانشکدههای تربیت بدنی وعلوم ورزشی (دولتی)شهر تهران اختلاف معناداری وجود دارد (01/0 P <). در تبیین نتایج این تحقیق می توان گفت ، براساس نظریه تعامل تعارض که سطوح تعارض زیاد وکم را نامطلوب می داند ، سطح متوسط تعارض اعضای هیات علمی با افزایش اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی در ارتباط بوده است، به عبارتی، تعارض بسیار زیاد و بسیار کم، با کاهش اثربخشی درک شده در دانشکده های مذکور رابطه دارد . همچنین به منظور افزایش اثربخشی دانشکده های تربیت بدنی لازم است که مدیران این دانشکده ها، راهبرد کنترل اعضای هیات علمی را به سمت راهبردهای راه حل گرایی و عدم مقابله تعدیل نمایند. همچنین تحلیل آنوا نشان داد ، بین دانشکدههای تربیت بدنی شهرتهران ازنظر مؤلفه مدیریت تعارض تفاوت معناداری وجود دارد که می تواند مبین توجه برخی ازدانشکدههای مذکوربه این عوامل باشد.

پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثر تمرین جسمانی و تصویرسازی ذهنی تصادفی و قالبی بر عملکرد و یادگیری تکلیف ردیابی بر روی 108 دانشجوی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب 9 گروه 12 نفری، میانگین سنی نمونه (1.51±21.69) و میانگین نمره قابلیت تصویرسازی ذهنی (2.99±51.26) انجام شد. گروه های نه گانه به انجام تمرین جسمانی و تصویرسازی ذهنی به دو شیوه تصادفی و قالبی به مدت 10 جلسه پرداختند. نتایج این تحقیق نشان داد که بین عملکرد گروه های تصویرسازی ذهنی قالبی و تصادفی با گروه های تمرین جسمانی تصادفی و قالبی در مرحله فراگیری تفاوت معنی داری وجود دارد، طوری که گروه های تمرین جسمانی عملکرد بهتری داشتند. ولی تفاوت بین گروه های جسمانی و گروه های تلفیقی معنی دار نبود. یعنی نوع ترکیب و ترتیب تمرین جسمانی و تصادفی اهمیتی ندارد. در حالی که در مرحله یادداری گروه های تصویرسازی ذهنی تصادفی و قالبی در مقایسه با گروه های تمرین جسمانی صرف و گروه های تلفیقی عملکرد بهتری داشتند که البته این برتری در سرعت های پایین به نفع گروه تصویرسازی ذهنی تصادفی بود. بنابراین با فرضیه بازسازی طرح عمل لی و مگیل در خصوص عدم اثر تداخل زمینه ای با تغییر پارامتر برنامه حرکتی تعمیم یافته در تضاد است. از طرفی در مورد تصویرسازی ذهنی با نظریه اطلاعات زیستی پیتر لانگ (1984) همخوانی دارد، یعنی تصویرسازی ذهنی یک تکلیف حرکتی در یک سرعت خاص منجر به تداخل سرعت با عمل حرکتی اجرا شده بعدی خواهد شد. از حیث اثر تداخل زمینه ای با نظریه بازداری پس گستر دیویز (1988) همخوانی دارد.

یکی از مهم ترین دستاوردهای رهبری، تعهد است (باس،2006). استفاده از سبکهای مناسب رهبری میتواند به افزایش تعهد و وفاداری پیروان منجر شود. هدف از این تحقیق، تعیین رابطه بین سبکهای رهبری عمل گرا و تحول گرا ی مربیان در چارچوب مدل باس (1985) و تعهد ورزشی بازیکنان تیم های لیگ برتر هندبال ایران است. سبک رهبری مربیان از طریق پرسشنامه رهبری چندعاملی و تعهد بازیکنان از طریق پرسشنامه مقیاس تعهد ورزشی اندازه گیری شد. پرسشنامه های مذکور پس از تعیین اعتبار (ظاهری، صوری، محتوایی و سازه از طریق تحلیل عاملی تأییدی) و پایایی (95/0 α= برای MLQ و90/0 α= برای SCMS) در بین نمونه آماری که برابر کل جامعه آماری توزیع شد که تعداد آن ها 218 نفر بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و برای تعیین رابطه و پیش-بینی میزان تعهد ورزشی بازیکنان از طریق سبکهای رهبری عمل گرا و تحول گرا ی مربیان، از رگرسیون تک متغیره و چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد رهبری تحول-گرا با 53/0ß= توان پیش بینی تعهد بازیکنان و رهبری عمل گرا با 44/0 ß= توان پیش بینی تعهد بازیکنان را دارند. از بین مؤلفه های رهبری تحول گرا، ترغیب به تلاش فکری (32/0ß=) و توجه به تفاوت های فردی (28/0(ß= و از بین مؤلفه های رهبری عمل گرا، مدیریت مبتنی بر پاداش های اقتضایی(40/0(ß= و مدیریت منفعل مبتنی بر استثنائات (18/0ß=) ارتباط مثبت و معنی داری با تعهد بازیکنان دارند. از یافته ها چنین استنباط میشود که سبک رهبری تحول گرا بیش از سبک رهبری عمل گرا در افزایش تعهد بازیکنان اثر دارد؛ بنابراین به مربیان توصیه میشود برای بهبود ویژگی های تحول گرایی در سبک رهبری خود بکوشند.

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی سرفصل دروس و ارائة پیشنهادهای اصلاحی برای دوره های کارشناسی تربیت بدنی با گرایش مربیگری بود. روش گردآوری اطلاعات توصیفی، از نوع پیمایشی بود. در فرایند گردآوری اطلاعات از پرسشنامة سؤال-های (بسته و باز) محقق ساخته با مقیاس لیکرت استفاده شد. جامعة آماری پژوهش استادانی بودند که تدریس دروس مختلف را در این دوره به عهده داشتند (24 نفر). روایی ابزار اندازه گیری (پرسشنامه) با اعلام نظر استادان خبره و پایایی آن با آلفای کرونباخ با ضریب پایایی بیش از 86 درصد تأیید شد. علاوه بر این از روش های آماری آزمون K-S به منظور انجام تست نرمالیتی پاسخ ها و از آمار توصیفی برای به دست آوردن فراوانی و درصدها، به دست آوردن میانگین وزنی و انحراف استاندارد و تجزیه-وتحلیل یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد 5 /93 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و فقط 5 /6 درصد مخالف تعداد واحد و سرفصل دروس پایه در این دوره ها بودند. 6 /80 درصد استادان موافق و کاملاً موافق و 4 /19 درصد مخالف و کاملاً مخالف گذراندن 24 واحد دروس نظری تخصصی بودند. در مورد تناسب 24 واحد دروس عملی تخصصی با اهداف این دوره ها نیز 6 /22 درصد استادان کاملاً موافق، 7 /38 درصد موافق و 7 /38 درصد نیز مخالف بودند. باتوجه به جنبه های جانبی رشتة اختصاصی با هدف این دوره ها و در مورد دروس اختیاری 1 /16 درصد استادان کاملاً موافق، 2 /45 درصد موافق، 8 /25 درصد مخالف و 2 /3 درصد کاملاً مخالف بودند و 7 /9 درصد در مورد تناسب گذراندن 4 تا 19 واحد دروسی نظری نداشتند. 1 /16 درصد استادان موافق گذراندن 30 تا 45 واحد دروس کارورزی در ارتباط مستقیم با رشته های اختصاصی و تناسب آن با این دوره ها، 2 /45 درصد موافق، 1 /16 درصد مخالف، 4 /19 درصد کاملاً مخالف و 2 /3 درصد آنان بینظر بودند. همچنین مدرسان دروسی مانند زیست شناسی، فیزیک، حرکات اصلاحی عمومی، تئوری علم تمرین، اصول مربیگری، ورزش همگانی و کاربرد تمرینات با وزنه را به منظور اضافه کردن به سرفصل دروس در این دوره ها پیشنهاد کردند.

هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف بارشناختی بر تکلیف زمان بندی پیش بین انطباقی در شرایط پنهان و آشکار بود. به این منظور، 50 دانشجوی 25-23 ساله داوطلب شرکت در تحقیق، به طور تصادفی در 5 گروه آزمایشی قرار گرفتند. به گروه یادگیری آشکار درباره وجود توالی تکراری در بخش میانی اطلاعاتی داده شد. گروه یادگیری پنهان بدون تکلیف ثانویه همین تکلیف را بدون آگاهی از وجود توالی تکراری در بخش میانی اجرا کردند. به گروه های سوم تا پنجم ( یادگیری پنهان با تکلیف ثانویه ) همزمان با اجرای تکلیف، یک تکلیف ثانویه با دشواریهای متفاوت داده شد. در مرحله اکتساب هر بلوک تمرینی شامل 18 کوشش بود که 6 کوشش اول و 6 کوشش آخر به طور تصادفی ارائه میشد، اما کوشش های میانی، دارای ترتیب و توالی خاصی بود. آزمودنیها پس از شرکت در پیش آزمون، به مدت 3 روز و در هر روز 15 بلوک 18 کوششی را تمرین کرده و سپس در آزمون یادداری، انتقال و مصاحبه شرکت کردند. داده ها به روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که در تمام گروه ها به جز گروه پنجم (گروه یادگیری پنهان با تکلیف ثانویه دشوار) در آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال، بین امتیازات بخش میانی تکراری با حداقل یکی از بخش های تصادفی، تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0p<). همچنین تفاوت امتیازات این گروه ها در اکتساب، یادداری و انتقال نسبت به پیش آزمون معنی دار بود اما بین گروه ها ( به غیر از گروه پنجم ) از نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p<). این نتیجه نشان میدهد که در گروه های پنهان، آزمودنیها از توالی تکراری اطلاعی نداشتند، اما به اندازه گروه آشکار آموختند و میتوان نتیجه گرفت که در تکالیف حرکتی پیچیده، یادگیری پنهان دست کم به اندازه یادگیری آشکار در عملکرد افراد مؤثر است.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبک های رهبری مربیان و انسجام گروهی تیم های بسکتبال شرکت­کننده در دهمین المپیاد ورزشی دانشجویان پسر کشور است. ورزشکاران (113 n= ) از 12 تیم، پرسشنامه­های مقیاس رهبری در ورزش (LSS) و محیط گروهی (GEQ) را تکمیل کردند. پرسشنامه LSS شامل 40 سؤال است که پنج بعد سبک رهبری مربیان شامل: سبک آموزش و تمرین، دموکراتیک، آمرانه، حمایت اجتماعی و بازخورد مثبت را می­سنجد. پرسشنامه GEQ با 18 سؤال، دو بعد انسجام گروهی شامل انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی را اندازه گیری می کند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری 05/0 ≤ P استفاده شد. نتایج نشان داد انسجام گروهی با سبک های رهبری آموزش و تمرین، دموکراتیک و حمایت اجتماعی رابطه مثبت و معنی دار دارد، اما با سبک های رهبری آمرانه و بازخورد مثبت رابطه معنی­داری ندارد. مقایسه سبک رهبری مربیان نشان داد مربیان بسکتبال بیشتر از سبک رهبری آموزش و تمرین (وظیفه محوری) و کمتر از سبک رهبری آمرانه استفاده می کنند. علاوه بر این، انسجام گروهی در تیم های ناموفق و موفق بیشتر از تیم های کمتر موفق بود؛ بنابراین به­طور خلاصه رفتار مربیان و سبک مربیگری آنان انسجام گروهی تیم ها را در هر سطح و رشته ورزشی تحت تأثیر قرار می دهد و حتی می تواند به موفقیت و عملکرد تیمی بهتر منجر شود که با اغلب پژوهش های انجام­شده از جمله یافته های هانگ (2004) و حسینی (2010) همخوانی دارد.

این تحقیق با هدف بررسی ارتباط عوامل انگیزشی – بهداشتی و تحلیل رفتگی شغلی کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی تهران به روش توصیفی و به شکل میدانی انجام گرفته است. به این منظور، کارشناسان تربیت بدنی یازده دانشگاه به پرسشنامه های عوامل انگیزشی – بهداشتی دانت و همکاران (1996) و تحلیل رفتگی شغلی هازل و مسلش (1977) پاسخ دادند. از مجموع 77 پرسشنامه ارسالی، اطلاعات 68 پرسشنامه برگشتی با استفاده از آزمون های t مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که بین عامل انگیزشی و فرسودگی عاطفی (01/0≥P، 363/0- = r) همبستگی معکوس و معنی داری وجود دارد. بین عامل بهداشتی و فرسودگی عاطفی ارتباط معنی داری وجود ندارد. بین کاهش بازده عملکرد و عوامل انگیزشی (01/0≥P، 454/0- = r) و بهداشتی (01/0 ≥ P، 314/0- = r) همبستگی معکوس و معنی داری وجود دارد. بین تهی شدن از ویژگی های شخصی و عوامل انگیزشی و بهداشتی ارتباط معنی داری وجود ندارد. نتایج این تحقیق، از یک سو در توسعه آگاهی مدیران و ایجاد زمینه برای برنامه ریزی در جهت بهبود سطح انگیزش و از سویی دیگر در کاهش تحلیل رفتگی کارشناسان مؤثر خواهد بود.

درمان های سرطان سینه مانند شیمی درمانی و هورمون درمانی ممکن است خطر افزایش پوکی استخوان را افزایش دهند. از طرفی به نظر می رسد فعالیت ورزشی آثار مثبتی بر تراکم استخوان داشته باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر فعالیت ورزشی ترکیبی بر تراکم استخوانی (BMD) زنان یائسه مبتلا به سرطان سینه است.29 زن مبتلا به سرطان سینه (31/6 ± 27/58 سال) که جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی دریافت کرده و تحت هورمون درمانی بودند، به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی 15 هفته فعالیت ورزشی شامل پیاده روی (2 جلسه در هفته) و تمرینات مقاومتی (2 جلسه در هفته و متفاوت از روزهای پیاده روی) داشتند. آزمودنی های گروه کنترل در هیچ برنامه فعالیت ورزشی شرکت نمی-کردند. وزن بدن، شاخص توده بدن (BMI)، VO2peak و تراکم استخوان ران و مهره های کمری در دو گروه، پیش و پس از 15 هفته اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. پس از 15 هفته، بین وزن، BMI و VO2peak در گروه های کنترل و تجربی تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0P<). در گروه تجربی، پس از 15 هفته، وزن بدن و BMI کاهش و VO2peak افزایش یافت، ولی تفاوت معنی داری میان دو گروه در BMD مجموع مهره های کمری (096/0=P، 98/2=F) و استخوان ران (147/0=P، 95/0=F) مشاهده نشد. می توان نتیجه گرفت که 15 هفته فعالیت ورزشی ترکیبی اثر مثبتی بر BMD زنان یائسه مبتلا به سرطان سینه ندارد.

هدف: این مقاله به بررسی تاثیر حمایت اجتماعی بر مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی پرداخته است.  روش: این مطالعه با روش پیمایشی و به صورت مقطعی انجام شده است. داده های این پژوهش از 360 زن که ابتدا بصورت نمونه گیری طبقه ای و سپس به شیوه تصادفی از میان زنان بین سنین 25 تا 40 ساله سیزده شهر از شهرهای استان مازندران انتخاب شده بودند جمع آوری گردیده است. ابزار گردآوری داده ها عبارتست از پرسشنامه اصلاح شده مشارکت ورزشی می باشد. نتایج: تفاوت معنادار مشارکت کنندگان در فعالیت های ورزشی را با توجه به نوع حمایت اجتماعی بعمل آمده از زنان برای مشارکت در فعالیت های ورزشی نشان داده است. نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی چندگانه نیز نشان داده است که چهار متغیر، ورزش کردن اعضای خانواده، ورزش کردن بهترین دوست، درآمد و سودمندی ورزش در مرحله اول و حمایت اجتماعی در مرحله دوم توانسته اند بترتیب 15.9 و 2.1درصد از واریانس متغیر تحت مطالعه مشارکت زنان در فعالیت های ورزشی را تبیین نمایند.

توسعه ورزش حرفه ای در کشورمان نیازمند چشم­اندازی بلند مدت است؛ به همین دلیل برنامه­ریزی جامع که در آن قوت­ها، ضعف­ها، فرصت­ها و تهدیدهای ورزش حرفه ای شناسایی شده، بر اساس آن چشم­انداز و راهبردهای مناسب طراحی و تدوین می شود، بسیار ضروری می نماید. این تحقیق با هدف طراحی و تدوین نظام جامع ورزش حرفه ای انجام شده است. بدین منظور پس از انجام مطالعات تطبیقی ورزش حرفه ای در کشورهای آمریکا، استرالیا، انگلستان و ژاپن و با استفاده از تجزیه و تحلیل SWOT، سیستم های پشتیبانی نرم (منابع انسانی، منابع مالی، جنبه های حقوقی و قانونی و نهادهای ورزش حرفه ای) و سیستم های پشتیبانی سخت (امکانات و سخت­افزار ورزشی و تجهیزات ورزشی) بررسی شد. روش تحقیق از نوع اکتشافی و استنباطی با تکیه بر مطالعات تطبیقی بود. جامعه آماری شامل تمامی استادان تربیت بدنی دانشگاه های تهران و برخی استادان مدیریت بود که 30 نفر از آن­ها به­صورت تصادفی به­عنوان نمونه انتخاب شدند. از آنجا که اطلاعات مورد نیاز از نخبگان و متخصصان با استفاده از روش ترکیبی (روش کتابخانه ای، تکنیک دلفی، مراجعه به خبرگان و پرسشنامه محقق­ساخته با پایایی 86/0) گردآوری و در نهایت، با استفاده از روش SWOT تجزیه و تحلیل شد، کفایت تعداد نمونه تحقیق از سوی مشاوران آماری تأیید شد. پس از شناسایی عوامل چهارگانه (قوت و ضعف، فرصت و تهدید) برای اولویت­بندی آن ها در هر کدام از ماتریس­ها از روش آماری فریدمن استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ورزش حرفه ای در بیشتر مؤلفه های سیستم های پشتیبانی نرم و سخت مورد بررسی در وضعیت بحرانی قرار دارد و نقاط ضعف و تهدیدات فراوانی پیش روی این بخش از ورزش قرار دارد. با توجه به اینکه این تحقیق به بررسی و شناسایی جنبه های داخلی و خارجی تأثیرگذار بر ورزش حرفه ای پرداخته است، نتایج آن می تواند تأثیر مثبتی بر این بخش از ورزش داشته باشد.

هدف این پژوهش مقایسه اثر دو شیوه تمرین بدنی و تصویر سازی ذهنی بر FEV1 بیماران آسمی جوان بوده است . بدین منظور 20 بیمار مبتلا به آسم در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند . متوسط مقادیر سن ، قد ، وزن ، ضربان قلب بیشینه و FEV1 گروه اول به ترتیب 2/01 + 15/2 سال ، 8/3 + 157/3 سانتی متر ، 9/2 + 50/6 کیلوگرم ، 2/1+ 205/7 تواتر قلبی و 0/62+ 2/53 میلی لیتر و متوسط این مقادیر در گروه دوم معادل 2/0 + 15/7 سانتی متر ، 9/15 + 51/2 کیلوگرم ، 1/2 + 203/6 تواتر قلبی و 0/81+ 2/78 میلی لیتر بود . پروتکل تمرینی شامل فعالیت هوازی 20 تا 30 دقیقه ای روی دوچرخه کارسنج با شدت 60 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه ، 5 روز در هفته به مدت 1 ماه بوده است . گروه اول آن را به صورت فیزیکی و گروه دوم پس از برنامه آموزشی تصویر سازی ذهنی ، پروتکل تمرینی گروه اول را با زمان های مشابه تصویر سازی کرده اند . تجزیه و تحلیل نشان داد اجرای پروتکل تمرین بدنی هوازی و تصویر سازی اثر معنی داری بر حجم بازدمی فشاری ثانیه اول بیماران آسمی نداشته است . در ضمن اثر دو شیوه مذکور بر FEV1 معنی دار نبوده است .

هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر 10 هفته تمرین مقاومتی بر قدرت عضلانی، توده بدون چربی، سطح سرمی میوستاتین و مقاومت به انسولین در افراد چاق – اضافه وزن بود. به این منظور هفده مرد چاق دارای اضافه وزن (سن : 7/4 ? 1/43 سال، شاخص توده بدنی : 17/2 ?1/29 کیلوگرم بر مترمربع) در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به گروه های تمرین مقاومتی (9 نفر ) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برنامه تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته و به مدت 10 هفته بود. ترکیب بدنی، شاخص های متابولیکی و میوستاتین قبل و بعد از مداخله، اندازه گیری شد. بعد از 10 هفته تمرین مقاومتی، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 P<)، اما شاخص های آدیپوسیتی همچون وزن بدن، شاخص توده بدن، توده چربی و دور کمر تغییر نکرده (05/0 P>). همچنین به دنبال تمرین مقاومتی توده بدون چربی و قدرت عضلانی به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 P<) . به طور همزمان، غلظت سرمی میوستاتین در پاسخ به تمرین مقاومتی به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 P<). نتایج این تحقیق نشان داد که 10 هفته تمرین مقاومتی، مستقل از تغییر در چربی بدن، موجب بهبود مقاومت به انسولین در مردان چاق – اضافه وزن می شود و این بهبودی با کاهش سطح میوستاتین همراه بود. بر اساس این داده ها می توان گفت که تغییرات ایجاد شده در اثر تمرین مقاومتی در سطح میوستاتین ممکن است در بهبود حساسیت انسولینی ناشی از تمرین مقاومتی نقش داشته باشد.

یکی از جنبه های مشترک همة انسان ها، صرف نظر از میزان تحصیلات، سطح درآمد، محل سکونت و غیره، این است که همة آنها مصرف کننده اند. نکته کلیدی موفقیت استراتژی بازاریابی، درک رفتار مصرف کننده است. بنابراین هدف از این تحقیق رتبه بندی عوامل مؤثر بر رفتار مصرف کننده ورزشی بود. تحقیق حاضر توصیفی بود. گروه تحقیق متشکل از شانزده نفر از استادان مدیریت ورزشی بود. از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی به منظور شناسایی مؤلفه ها استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه و پرسشنامه بود. در مجموع عوامل به دست آمده به پنج دسته، عوامل مربوط به آمیخته بازاریابی، عوامل شخصی، عوامل روانی، عوامل اجتماعی و عوامل فرهنگی تقسیم شدند. نتایج فرایند تحلیل سلسله مراتبی نشان داد، آمیخته بازاریابی با وزن نسبی 323/0 مهم ترین عامل تأثیرگذار است و پس از آن به ترتیب عوامل روانی (245/0)، عوامل فردی (185/0)، عوامل اجتماعی (141/0) و عوامل فرهنگی (107/0) قرار دارند. همچنین با توجه به نرخ سازگاری به دست آمده (04/0)، اعتبار مناسب این اطلاعات تأیید شده است. چنانچه شرکت های تولیدکننده محصولات ورزشی تلاش کنند که با ترکیبی بهینه و متناسب از عوامل به دست آمده در این تحقیق خواسته های مصرف کنندگان را تأمین کنند، قادر خواهند بود که مصرف کنندگان خود را به مشتریان وفادار تبدیل کنند.