درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از این تحقیق اثر تعاملی هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل ویتامین E بر حذف mtDNA لکوسیت های خون انسان بعد از یک جلسه فعالیت وامانده ساز بود. برای این منظور، 40 نفر از دانشجویان مرد غیر ورزشکار دانشگاه گیلان (سن 21.3±1.5 سال، وزن 74.2±14.4کیلوگرم، و درصد چربی بدن (17.9±6.1 که همگی سالم غیر سیگاری بودند، به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی در یکی از 4 گروه 10 نفره (تمرینات هوازی + ویتامین (E، (تمرینات هوازی + دارونما)، (ویتامین (E، و (دارونما) قرار گرفتند. در ابتدای مطالعه، فعالیت هوازی وامانده ساز برای آزمودنی های 4 گروه اجرا شد. در فعالیت مورد نظر، آزمودنی ها پس از گرم کردن اولیه، بر روی چرخ کارسنج به مدت 5 دقیقه با سرعت ثابت 60 دور در دقیقه و با کار اولیه 50 وات شروع به رکاب زدن کردند. سپس، به طور فزاینده، به ازای هر 5 دقیقه، 25 وات به بار کار اضافه شد. این روند تا هنگام توقف عمل رکاب زدن یا ناتوانی در حفظ سرعت 60 دور دقیقه ادامه یافت. یک ساعت قبل، و بلافاصله بعد از فعالیت وامانده ساز، 5 میلی لیتر خون از سیاهرگ دست راست آزمودنی ها گرفته شد تا پس از استخراج DNAمیتوکندری لکوسیت های خون، حذف 5kb ژنوم میتوکندری ها با استفاده از تکنیک Multiplex PCR مورد بررسی قرار گیرد. هشت هفته تمرین هوازی با شدت 75-50 درصد HRR (روش کاروونن) برای آزمودنی های گروه های 1 و 2 در نظر گرفته شد. گروه های 3 و 4 در هیچ فعالیت منظم ورزشی شرکت نکردند. گروه های 1 و 3، روزانه 400mg مکمل ویتامین E، و گروه های 2 و 4، از دارونما (کپسول های مشابه اما محتوی ساکاروز) استفاده کردند. طرح مصرف ویتامین E و دارونما دو سویه کور بود. بعد از 8 هفته اعمال متغیرهای مستقل، مجددا فعالیت وامانده ساز و 2 مرحله خون گیری، دقیقا همانند مرحله اول، به اجرا در آمد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری آزمون علامت ها و کروسکال والیس نشن داد که یک جلسه فعالیت وامانده ساز می تواند موجب بروز حذف معمولی mtDNA لکوسیت های خون گردد (P<0.05). با این وجود، هشت هفته تمرین هوازی به همراه دریافت روزانه 400mg ویتامین E، یا هر کدام به تنهایی، تغییر معنی داری در حذف mtDNA لکوسیت های خون افراد غیر ورزشکار، بعد از یک جلسه فعالیت وامانده ساز، ایجاد نکرد. نتیجه اینکه بحث در مورد تاثیر تمرین بدنی بر تغییرات ژنوم میتوکندری نیاز به بررسی های بیشتری دارد.

هدف تحقیق حاضر، مطالعه اثر تداخل زمینهای با استفاده از دو نوع بازخورد دامنهای و خود کنترلی بر یادگیری پارامتر و برنامه حرکتی تعمیم یافته در تکالیف تعقیبی بود. در دو آزمایش جداگانه، 180 آزمودنی راست دست، بدون تجربه و آشنایی قبلی با تکلیف، و با دامنه سنی 25-18 سال شرکت کردند و هر آزمایش شامل 6 گروه قالبی، زنجیرهای و تصادفی دامنهای و خودکنترلی (6 گروه 15 نفری در هر آزمایش) بود. تکلیف آزمودنیها در آزمایش اول تعقیب هدف نوری روی دستگاه پیروی سنج چرخان با برنامه حرکتی ثابت (مربع) و پارامتر متغیر (سرعتهای 20، 30 و 40 دور در دقیقه)و در آزمایش دوم، تکلیف آنان تعقیب هدف نوری با پارامتر ثابت (20 دور در دقیقه) و برنامه حرکتی متغیر (الگوهای مربع، دایره و مثلث) با آرایش و بازخورد مختلف بود. زمان باقی ماندن روی هدف به عنوان نمره عملکرد افراد منظور شد. آزمودنیها پس از شرکت در پیش آزمون (1بلوک 9 کوششی)، در مرحله اکتساب به مدت 8 جلسه و هر جلسه 2 بلوک 9 کوششی را تمرین و سپس در آزمون اکتساب و بعد از 72 ساعت در آزمونهای یادداری و انتقال شرکت کردند. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل واریانس عاملی مرکب با اندازهگیریهای مکرر و آزمون بونفرونی تحلیل شد. یافتهها نشان میدهد که در هر دو آزمایش، عملکرد گروههای قالبی دامنهای و خود کنترلی در اکتساب نسبت به گروههای دیگر بهتر (05/0> P) بوده است. همچنین عملکرد گروههای آزمایش اول (پارامتر) در یادداری و انتقال تفاوت معنیداری با یکدیگر نداشتند (05/0< P) اما در آزمایش دوم، عملکرد گروههای تصادفی دامنهای و خود کنترلی نسبت به گروههای دیگر در سطح (05/0> P) معنیدار بود. از سوی دیگر، عملکرد گروههای بازخورد خود کنترلی در هر دو آزمایش از گروههای بازخورد دامنهای در تمامی مراحل آزمون بهتر بود (05/0>P). به طور کلی نتایج پژوهش حاضر اثر سودمند بازخورد دامنهای و خود کنترلی بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته نسبت به پارامتر را نشان میدهد و حمایتی دیگر از جدایی نظری این فرایندها و فرضیه مگیل وهال (1990) را فراهم میکند.

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی جفت شدن ویژگی شخصیتی رقابت جویی و نوع محیط تمرینی در یادگیری یک مهارت ورزشی(پرتاب آزاد بسکتبال) بود. نمونه تحقیق، 60 دانشجوی مرد (سن 5 /1±76 /21سال) بودند. ابتدا از پرسشنامة جهت گیری ورزشی (با ضریب پایایی90 /0)، برای تشخیص افراد با خصیصة رقابت جویی و غیررقابت جویی استفاده شد. روایی و پایایی این پرسشنامه را بهرام و همکاران (1382) تایید کرده است. آزمودنیهای هر گروه با استفاده از امتیازات پیش آزمون، به دو گروه همسان تقسیم شدند. در نتیجه چهار گروه تمرینی به وجود آمد. گروه ها در محیط تمرینی رقابتی و غیررقابتی به مدت 10 جلسه (15 کوشش در هر جلسه) به تمرین تکلیف ملاک پرداختند. از آزمون پرتاب آزاد بسکتبال (آزمون ایفرد) و پرسشنامه ورزش گرایی به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. آزمون یادداری ده روز پس از آخرین جلسه تمرین گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس و آزمون های تعقیبی در سطح 05 /0=a صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که افراد رقابت جو در محیط تمرینی رقابتی و افراد غیررقابت جو در محیط تمرینی غیر رقابتی نتایج بهتری را کسب کردند. همچنین گروه تمرین در محیط غیررقابتی در آزمون یادداری افت معناداری داشتند. نتایج حاضر از فرضیه منطقه عملکرد بهینه و دیدگاه تعاملی حمایت میکند.

هدف این تحقیق، تعیین ارتباط بین جو اخلاقی تیم و تمایلات پرخاشگری ورزشی در بازیکنان نوجوان بسکتبالیست است. بدین منظور 123 ورزشکار (65 پسر و 58 دختر) 19-13 ساله دسته اول و دوم باشگاه های شهر تهران، به روش تصادفی انتخاب شدند. ورزشکاران در فواصل استراحت تمرین تیم به تکمیل پرسشنامه سه بخشی پرداختند که شامل پرسشنامه های جمعیت شناسی، JAMBYSQ (پرسشنامه قضاوت در مورد رفتار اخلاقی در ورزش نوجوانان که اطلاعاتی در مورد میزان قدرت معیارهای تیمی و میزان احتمال به پرخاشگری خود توصیف شده را ارائه می دهد) و TNQ (پرسشنامه معیار تیمی که اطلاعاتی در مورد معیارهای هم تیمی ها و مربی برای تقلب و پرخاشگری ارائه می دهد) بود. روایی و پایایی دو پرسشنامه بررسی و مشخص شد که هر دو پرسشنامه، روا و پایا هستند. نتایج نشان داد بهترین پیش بین در احتمال به پرخاشگری (چه در دختران و چه در پسران)، ادراک ورزشکاران از معیارهای پرخاشگری قبلی تیم شان است (05/0 P<) . معیارهای مربی برای تقلب و پرخاشگری پیش بین مهمی برای تمایلات پرخاشگرانه در دختران بود، ولی در پسران این گونه نبود (05/0 P<). این یافته ها تاثیری را که هم تیمی ها و مربیان در شکل دهی جو اخلاقی در تیم های ورزشی دارند، نشان می دهد. نتایج با تکیه بر نظریه تکامل اخلاقی کوهلبرگ و نظریه یادگیری اجتماعی باندورا به دست آمد . مجموع یافته ها ضمن جانبداری از این دو نظریه، بارزترین مؤلفه جو اخلاقی مؤثر بر پرخاشگری ورزشکاران را، معیارهای پرخاشگری هم تیمی هایشان می دانند

هدف این مقاله ارائه مدلی جامع برای همگانی شدن ورزش ایرانبود. پژوهشگرانبرایاینمنظوربهخبرگانحوزهورزش همگانی ایران مراجعه نمودندوازطریقمصاحبهعمیقبهجمع آوریاطلاعاتازآنهاپرداختند.سپس داده هایحاصلازبیست و نه مصاحبه بهروشتئوری سازی دادهبنیادکدگذاری و تجزیه و تحلیلگردید.نتیجه گروهبندیکدها،شانزده مولفه را در سه سطح زمینه ای، سازمانی و رفتاری نشان داد. براساس مدل ورزش همگانی ایران می توان عنوان کرد که سطح زمینه ای ورزش همگانی ایران که دو سطح دیگر در آن ریشه دارند شامل محیط و شرایط بیرونی است و بطور کلی سبب ساز سطوح سازمانی و رفتاری می باشد؛ سطح سازمانی، لایه بیرونی سطح رفتاری است و در برگیرنده مجموعه روابط منظم حاکم بر اجزای داخلی و عینی ورزش همگانی ایران است؛ سطح رفتاری عوامل مربوط به رفتار ورزشی مردم ایران با رویکرد سلامت است؛ رابطه بین این سطوح تنگاتنگ بوده و در ورزش همگانی ایران از هم جدایی ناپذیرند. درچنین رابطه ای، سطوح به شکل روابط سیستمی مداوم درحال تعامل می باشند؛ مدلارائهشدهمی تواندبهعنوانابزار تحلیلی ورزش همگانی ایران مبنای عمل قرار گیرد تا بگونه ای منطقی و اصولی به حل مشکلات این حوزه از ورزش پرداخت.

هدف از اجرای این پژوهش، بررسی تفاوت دیدگاه های حقوقی مربیان ورزش زن ومرد در رویدادهای ورزشی بود. روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات زمینه ای – پیمایشی بود که به صورت میدانی انجام شد. بدین منظور 175 نفر از مربیان ورزش کانون ها و باشگاه های ورزشی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که به روش آزمون- آزمون مجدد پایایی آن بررسی گردید و ضریب 86 % بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، ابتدا از آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای توزیع طبیعی داده ها استفاده شد و با توجه به طبیعی نبودن توزیع داده ها از آمار غیر پارامتریک من ویتنی و کروسکال والیس استفاده گردید. بررسی یافته های پژوهش حاکی است،45/81 درصد مربیان ورزش به وظایف و مسئولیت های حقوقی در رویداهای ورزشی آگاهی داشتند. همچنین بین دیدگاه زنان و مردان در خصوص مسئولیت های حقوقی تفاوت معنی داری وجود داشت ( 05/0 ≥ P ) بدین معنی که مربیان ورزش زن نسبت به مرد آگاهی بیشتری درخصوص مسئولیت های حقوقی داشتند. از لحاظ مدرک تحصیلی، بین مربیان با مدرک تحصیلی متفاوت در خصوص آگاهی از حقوقی ورزشی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0 ≥ p) بدین معنی که مربیانی که دارای مدرک تحصیلی فوق لیسانس و بالاتر بودند آگاهی بیشتری نسبت به دیگران داشتند.، در خصوص سابقه خدمت نیز بین دیدگاه مربیان تفاوت معنی دار وجود داشت ( 001/0 ≥ p ) بدین معنی که مربیانی که دارای سابقه متوسط به بالا( 15 سال به بالاتر ) بودند به آگاهی های حقوقی اشراف بیشتری داشتند.

هدف این پژوهش عبارت است از بررسی دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش و مدیران گردشگری کشور در زمینه گردشگری ورزشی در ایران. بدین منظور تعداد 24 مدیر و دست اندرکار ورزش از کمیته ملی المپیک و سازمان تربیت بدنی کشور ایران که در امور مربوط با گردشگری ورزش فعالیت می کردند و مورد تایید سازمانهای مذکور بودند و 16 مدیر از معاونت گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور که مورد تایید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی، و گردشگری کشور بودند نمونه و به صورت تمام شمار N=n)) انتخاب شدند. با توجه به ماهیت تحلیلی تحقیق حاضر، پرسش نامه محقق ساخته ای براساس مقیاس 5 گزینه ای لیکرت برای تعیین اهمیت عوامل مؤثر در زمینه گردشگری ورزشی در ایران، به تفکیک از دیدگاه نمونه های تحقیق طراحی و پس از روایی و پایایی سنجی بین آزمودنیهای مورد نظر توزیع شد. پس از جمع آوری اطلاعات، با استفاده از بسته نرم افزار آماری SPSS، داده ها استخراج و از طریق آزمون آماری خی دو و کرامروی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان داد، بین دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش و مدیران گردشگری در خصوص عوامل سوق دهنده و جلب کننده رابطه معناداری وجود دارد، در حالی که در خصوص عوامل بازدارنده رابطه معناداری مشاهده نشد. همچنین، بین دیدگاه مدیران و دست اندرکاران ورزش و مدیران گردشگری که حداقل در یک رویداد ورزشی خارجی شرکت کرده بودند با مدیران و دست اندرکاران ورزش و مدیران گردشگری که در هیچ رویداد ورزشی خارجی ای شرکت نکرده بودند از نظر عوامل سوق دهنده، جلب کننده، و بازدارنده رابطه معناداری وجود داشت.

شوت جفت یکی از مهم ترین راه های کسب امتیاز در بازی بسکتبال است. لذا، شناسایی عوامل مؤثر بر موفقیت شوت جفت مورد توجه محققان قرارگرفته است. هدف از انجام این تحقیق، بررسی بیومکانیک اجرای شوت جفت موفق و ناموفق بسکتبالیست های مرد نخبه بود. در این تحقیق شش نفر از بهترین شوت زن های سوپرلیگ با میانگین سنی 04/3±33/23 سال، قد 21/2±67/189 سانتی متر، وزن 58/5±84 کیلوگرم، و سابقه بازی 5/2±10سال شرکت داشتند. هشت مارکر روی نشانگرهای آناتومیکی (برجستگی های استخوانی) ویژه آزمودنی ها نصب و از آن ها خواسته شد از دو مسافت 25/4 متر و 25/6 متر شوت جفت ارسال دارند. اطلاعات کینماتیکی (زاویه مفاصل، دیاگرم زاویه به زاویه) و کینتیکی (جابه جایی و محل قرارگیری مرکز فشار) مربوط به شوت های موفق و ناموفق با استفاده از دو دوربین فیلمبرداری و صفحه نیرو ثبت و پردازش شد. برای تجزیه و تحلیل آماری بین دو اجرای موفق و ناموفق آزمون ناپارامتری ویلکاکسون و مدل رگرسیون لجستیک در سطح (05/0p≤) به کار رفت. در شوت جفت دو امتیازی اختلاف بین میانگین زوایای مفاصل در شوت موفق و ناموفق به ترتیب در مفاصل مچ پا، مچ دست، و ران و در شوت جفت سه امتیازی در مفاصل ران و مچ پا معنادار بود. نتایج به دست آمده نشان داد تغییرات زاویه ای مفاصل در لحظه رهایی و موقعیت قرارگیری مرکز فشار در وضعیت خمیدگی بر نتیجه شوت جفت تاثیر دارند.

استفاده مفید از داروها مثل متادون همراه با تمرینات ورزشی می تواند سطح سلامتی را بهبود بخشد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر تمرینات متفاوت همراه با مصرف متادون بر فیبرینوژن و نیمرخ لیپیدی مردان معتاد بود. بدین منظور 90 مرد معتاد (3 /4 ±8/36 سال) تحت درمان در زندان به صورت تصادفی به شش گروه 15 نفره تقسیم شدند: کنترل، معتادان گمنام یا NA، تمرین هوازی+متادون، تمرین هوازی+کاهش متادون، تمرین مقاومتی+متادون، تمرین مقاومتی+کاهش متادون. گروه های تجربی تمرین را به مدت 12 هفته و 3 جلسه در هفته اجرا کردند. تمرین هوازی شامل 4 تا 8 ست 3 دقیقه ای با 90-80 درصد ضربان قلب بیشینه روی دوچرخه کارسنج بود. تمرین مقاومتی با 12 تکرار و 3 ست 70 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه بود. دادها با نرم افزار SPSS و تحلیل واریانس چندگانه (MANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری (05/0P≤) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد میزان لیپوپروتیین پرچگال (HDL) خون در گروه های تمرین نسبت به گروه کنترل با افزایش معنا دار (0001/0P≤) همراه بود. همچنین سطوح لیپوپروتیین کم چگال )005/0P≤)، تری گلیسرید (008/0P≤)، کلسترول تام (014/0 P≤) و فیبرینوژن (0001/0P≤)در گروه های تمرینی نسبت به گروه کنترل با کاهش معنا داری همراه بود. همچنین تأثیر تمرین هوازی نسبت به تمرین مقاومتی در تمامی متغیرهای اندازه گیری شده بیشتر بود.نتایج نشان داد تمرین ورزشی منظم به ویژه از نوع هوازی و مقاومتی همراه با کاهش مصرف متادون تأثیر مطلوبی بر عوامل التهابی و در نهایت سلامتی و تندرستی افراد معتاد دارد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی رابطه هویت سازمانی و عوامل اجتماعی- جمعیت شناختی با رفتار شهروندی سازمانی در کارشناسان آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک ایران است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی و به لحاظ روابط بین متغیرها از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام کارشناسان آکادمی (60 نفر) است. نمونه آماری برابر جامعه در نظر گرفته شد، ولی پس از توزیع پرسشنامه ها، 56 پرسشنامه (93%) جمع آوری و تجزیه و تحلیل شد. ابزار تحقیق شامل سه پرسشنامه عوامل اجتماعی- جمعیت شناختی و هویت سازمانی مائل و اشفرس (1992) و رفتار شهروندی سازمانی پودساکف و همکاران (1990) بود. روایی پرسشنامه ها با استفاده از نظر متخصصان تأیید شد و پایایی آنها نیز از طریق ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب 825/0 و 936/0به دست آمد. ابتدا، توزیع داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف–اسمیرنوف بررسی شد. سپس، فرضیه ها، با استفاده از آزمون های همبستگی پیرسون، همبستگی اسپیرمن، خی دو، فی کرامر و رگرسیون خطی بررسی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای آماری SPSSو Excel استفاده شد. نتایج نشان می دهد میانگین هویت سازمانی (74%) در کارشناسان آکادمی بالاتر از رفتار شهروندی سازمانی (64%) است. از بین عوامل اجتماعی-جمعیت شناختی، ویژگی نوع استخدام با رفتار شهروندی رابطه مثبت و معنیداری دارد، ولی سابقه شغلی با رفتار شهروندی رابطه منفی و معنیداری دارد (05/0 P<). بین هویت سازمانی و رفتار شهروندی و ابعاد آن، به جز جوانمردی، رابطه مثبت و معنیداری مشاهده می شود (01/0< P). هویت سازمانی، پیش بینیکننده معنیداری برای رفتار شهروندی و ابعاد آن، به جز بعد جوانمردی است (01/0P<). یافته های تحقیق بر افزایش هویت سازمانی و توجه به عوامل اجتماعی-جمعیت شناختی مناسب در بهکارگیری کارمندان برای امور سازمانی تأکید دارد، تا با افزایش رفتارهای شهروندی سازمانی، مدیران آکادمی ملی المپیک و پارالمپیک در جهت دستیابی به اهداف و پیامدهای مطلوب سازمانی گام بردارند.

فعالیت­های ورزشی یکی از جایگاه­های مناسب و متنوع برای ایجاد اشتغال و تولید فرصت­های جدید اقتصادی است. با شناخت زمینه­های کارآفرینی در ورزش، می­توان فرصت­های جدیدی را به کارآفرینان و جامعه معرفی کرد تا از آن برای پیشرفت و توسعه اقتصادی و اجتماعی بهره گیرند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین خلاقیت و کارآفرینی در بین مردان و زنان ورزشکار و غیرورزشکار بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانشجویان دانشگاه یزد بودند (7938 دانشجو) که از این تعداد 3461 دانشجو پسر و 4477 دانشجو دختر بودند. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان، حجم آماری 346 نفر برای دانشجویان پسر و 354 نفر برای دانشجویان دختر برآورد شد. روش تحقیق با توجه به نوع مطالعه از نوع همبستگی است. نتایج این تحقیق حاکی از آن است که بین خلاقیت و کارآفرینی هم در ورزشکاران و هم در غیرورزشکاران رابطه مثبت و معنی داری وجود ندارد. بررسی رابطه بین دو متغیر در چهار گروه دال بر وجود رابطه بین خلاقیت و کارآفرینی در مردان ورزشکار و غیرورزشکار بود. به طوری که خلاقیت در مردان ورزشکار 65 درصد و در مردان غیرورزشکار 63 درصد کارآفرینی را تبیین می­کرد.

ملی گرایی مصرف کننده نوعی اولویت قائل شدن برای محصولات داخلی بر مبنای احساسات ملی گرایانه و موضوع بسیاری از تحقیقات در سال های اخیر بوده است. در همین راستا، در تحقیق حاضر 278 نفر از میان 965 دانشجوی دورة کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه های منتخب شهر تهران و کرج با استفاده از جدول کرجسی و مورگان نمونة آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری تحقیق مقیاس 17 سؤالی CETSCALE شیمپ و شارما (1987) و پرسشنامة حسین زاده (1386) با پایایی 0/841 بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون من- ویتنی، آزمون فریدمن و دو جمله ای در نرم افزار spss با سطح معناداری 0/05 >P استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد ملی گرایی مصرفی دانشجویان تربیت بدنی پایین تر از حد متوسط بوده است. همچنین، بین ملی گرایی و تجمل گرایی رابطه ای به دست نیامد، در حالی که رابطه ای منفی بین پذیرش فرهنگی و ملی گرایی مصرفی دانشجویان وجود دارد. علاوه بر این، نتایج آزمون من- ویتنی دلالت بر آن داشت که دختران ملی گراتر از پسران هستند و از تجمل گرایی بیشتری نیز برخوردارند. در نهایت، دانشجویانی با ملی گرایی مصرفی کمتر ارزیابی پایین تری نیز از محصولات ایرانی داشتند.

هدف از این پژوهش، مقایسه میانگین و اوج اکسیژن مصرفی و ضربان قلب و درک فشار کار در فعالیت های تناوبی مختلف با شدت VO2max (حداقل سرعتی که فرد به VO2max خود می رسد) است. 8 دانشجوی دونده استقامتی پسر با قد 98/4±62/174 سانتی متر، سن 92/2±5/25 سال، وزن 34/7±5/69 کیلوگرم و توان هوازی 22/3±38/47 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه به صورت تصادفی در سه فعالیت تناوبی با نسبت فعالیت به استراحت 30 ثانیه به 15 ثانیه (IT1)، 60 ثانیه به 30 ثانیه (IT2) و120 ثانیه به 60 ثانیه (IT3) شرکت کردند. میانگین و اوج اکسیژن مصرفی و ضربان قلب با استفاده از گازآنالایزر و میزان درک فشار کار توسط شاخص بورگ، هنگام فعالیت های تناوبی مختلف ثبت شد. به منظور مقایسه تفاوت میانگین ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه و در صورت وجود تفاوت معنیدار از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد بین میانگین و اوج اکسیژن مصرفی و ضربان قلب در گروه های IT1 و IT3 و در درک فشار کار بین همه گروه ها، تفاوت مثبت معنی داری وجود دارد (05/0P<). این نتایج نشان می دهد که تناوب های کوتاه تر با بالا نگاه داشتن ضربان قلب و پایین نگاه داشتن میزان درک فشار کار در طی فعالیت، نه تنها زمان فعالیت را افزایش می دهد، بلکه موجب پیشرفت و بهبود در VO2max و عملکرد فرد نسبت به تناوب های طولانی تر می شود.

تحقیق حاضر به بررسی و مقایسه ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات دختران و پسران پرداخته است بدین منظور 616 دانش آموز مقطع راهنمایی بعنوان نمونه تحقیق شامل 300 دختر و 316 پسر با دامنه سنی 15-12 سال با استفاده از صفحه شطرنجی Posture screen و آزمون نیویورک به طور داوطلبانه مورد ارزیابی قرار گرفتند انتخاب نمونه ها به صورت خوشه ای و تصادفی بود علاوه بر ارزیابی وضعیتبدنی اطلاعات مربوط به عادات حرکتی و فعالیت ورزشی آنان نیز از طریق پرسشنامه به دست آمد مهم ترین نتایج این تحقیق عبارت ایت از اینکه پسران 75/79 در صد و دختران 66/81 درصد و دختران 66/81 در صد و به طور کلی 68/80 در صد جامعه مورد پژوهش دچار ناهنجاری های وضعیتی ستون فقرات اند بین وضعیت شانه ها و کیفوز پشتی پسران و دختران اختلاف P<0/01 و بین وضعیت ستون فقرات پسران و دختران از نمای خلفی اختلاف معنی داری وجود دارد p<0/01 در ارزیابی وضعیت ستون فقرات آزمودنی ها ملاحظه شد که نرخ شیوع اغلب ناهنجاری ها در دختران بیشتر از پسران است که با توجه به مستعد بودن زمینه های ابتلای دختران به ناهنجاری های ستون فقرات و نیز محدودیت اجتماعی مرتبط با فعالیت های حرکتی و ورزشی آنها توجه جدی تر به برنامه های غربالگری تجویز حرکات اصلاحی و فراهم آوردن زمینه های فعالیت بدنی آنان ضروری به نظر می رسد

هدف از تحقیق حاضر، بررسی شیوع ناهنجاری های عضلانی - اسکلتی و تأثیر هشت هفته تمرینات اصلاحی بر کارگران مرد کارخانة لعابیران است. بدین منظور 91 نفر از کارگران کارخانة لعابیران، با استفاده از صفحة شطرنجی برای ارزیابی ناهنجاری های وضعیتی و ترسیم نقش کف پا بر اساس آزمون نیویورک غربال شدند. از میان آزمودنی ها، 31 نفر که دارای ناهنجاری های عضلانی – اسکلتی بودند به طور هدفمند انتخاب شدند و به مدت هشت هفته (هفته ای سه جلسه تمرین 45 تا 90 دقیقه ای) در برنامة ویژة تمرینی شرکت کردند. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین میزان ناهنجاری ها به ترتیب مربوط به لوردوز (21 درصد)، کیفوز (7/18 درصد)، افتادگی شکم (4/15 درصد)، سر به جلو (3/14 درصد)، کف پای صاف (11 درصد)، افتادگی شانه (8/8 درصد) و کج گردنی (2/2 درصد) است. پس از هشت هفته تمرین اصلاحی، در میزان ناهنجاری های لوردوز، کیفوز، سر به جلو، افتادگی شانه بهبودی معنیدار (05/0> P) مشاهده شد. بین نتایج پیش آزمون و پس آزمون کف پای صاف و کج گردنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0> P). از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که ناهنجاری های عضلانی- اسکلتی کارگران لعابیران تقریباً زیاد است و تمرینات اصلاحی در بهبود و کاهش ناهنجاری های عضلانی- اسکلتی مؤثر بوده است.

هدف این پژوهش، بررسی راهکارهای مناسب برای احیا، ترویج و توسعه ی بازی های بومی و محلی در کشور و ارائه ی الگوی مناسبی در جهت توسعه ی گردشگری بود. برای انجام این پژوهش، اقدام به تهیه ی پرسش نامه ی محقق ساخته شد. پس از تهیه ی پرسش نامه روایی آن به سه شکل صوری و محتوایی (با استفاده از نظرات متخصصان و خبرگان) و سازه (با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی) و پایایی آن با استفاده از تحقیق راهنما مورد تأیید قرار گرفت (آلفای کرونباخ= 77/0). نمونه ی آماری این پژوهش را 2983 نفر از اعضای هیأت علمی رشته ی تربیت بدنی، مدیران و مسئولان ورزشی و هیات های ورزش همگانی و نیز مربیان و ورزشکاران ساکن در کلیه ی استان های کشور تشکیل می دادند که به صورت در دسترس انتخاب شده بودند. داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از دیدگاه نمونه ها، جنبه های مثبت بازی های بومی و محلی به ترتیب اولویت عبارت بودند از: سادگی پرداختن به آنها، قابلیت اجرا در رده های مختلف سنی و ارتباط آنها با فرهنگ جامعه. همچنین موانع زیر برای توسعه ی بازی های بومی از سایر موانع مهم تر بودند: نبود برنامه ریزی، عدم آشنایی با نحوه ی انجام بازی ها، و عدم توجه رسانه ها. براساس تحلیل های انجام شده، به ازای هر واحد افزایش یا بهبود در وضعیت بازی های بومی و محلی، 60/0 واحد افزایش یا بهبود در گردشگری حاصل می شود. بنابراین، در جهت این تأثیرگذاری و توسعه ی گردشگری متأثر از آن، لازم است برنامه ریزی، احیا، ترویج و توسعه ی بازی های بومی و محلی با توجه به عوامل و راهکارهای شناسایی شده در این پژوهش انجام گیرند.

هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین استقامت عضلات تنه و ویژگی های آنتروپومتری با میزان دردهای کمری در ورزشکاران دارای ناهنجاری گودی کمر بود. تعداد 30 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه تربیت معلم تهران که در تیم های ورزشی این دانشگاه عضویت داشتند در این تحقیق شرکت نمودند. نمونه های تحقیق همگی دارای ناهنجاری گودی کمر بوده و بر اساس شدت درد در ناحیه کمری به سه دسته کمردرد خفیف، کمردرد متوسط و کمردرد شدید تقسیم بندی شدند. میزان درد این افراد با استفاده از پرسشنامه ناتوانی و درد اسوستری تعیین گردید. جهت بررسی وجود ارتباط بین استقامت عضلات تنه و ویژگی های آنتروپومتری با میزان دردهای کمری در ابتدا برخی ویژگی های فردی آزمودنی ها مانند قد، وزن و شاخص توده بدنی (BMI ) با استفاده از دستگاه بادی کامپوزیشن آنالایزر اندازه گیری شد. پس از آن آزمون های مربوط به اندازه گیری استقامت عضلات تنه اجرا شد. برای اندازه گیری استقامت عضلات پشت از تست سورنسن و برای اندازه گیری استقامت عضلات شکم از آزمون دراز و نشست استفاده گردید. برخی از ویژگی های آنتروپومتری آزمودنی ها شامل طول اندام فوقانی و تحتانی، پهنای لگن، پهنای شانه و قد نشسته آنها نیز اندازه گیری شد. همچنین جهت ارزیابی دامنه حرکتی کمر و زاویه گودی کمر آزمودنی ها از دستگاه اسپاینال موس استفاده گردید. نتایج آزمون های آماری نشان داد که بین متغیرهای استقامت عضلات پشت و شکم و میزان درد کمر رابطه منـفی معـنی داری وجـود دارد (p= 0.000<0.05 ). نتایج بدست آمده بیانگر این بود که با افزایش استقامت عضلات تنه میزان درد کمر کاهش می یابد. همچنین بین برخی ویژگی های آنتروپومتری آزمودنی ها، شامل طول اندام فوقانی و تحتانی، پهنای لگن، پهنای شانه، قد نشسته و میزان درد کمر هیچ رابطه معنی داری مشاهده نشد، و تنها بین دامنه حرکتی کمر با میزان کمردرد رابطه معنی داری وجود داشت (p<0.05 ). بنابراین چنین به نظر می رسد که استقامت عضلانی کم در ناحیه عضلات شکم و پشت و کاهش دامنه حرکتی ورزشکاران در ناحیه کمری، خطر ابتلا به کمردرد را افزایش میدهد.