درخت حوزه‌های تخصصی

در پژوهش حاضر تأثیر ترکیب های مختلف موسیقی و حرکات هماهنگ بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر بررسی شد. به این منظور 40 کودک کم توان ذهنی پسر 8 تا 14 ساله، به طور تصادفی در چهار شیوه تمرینی شامل حرکات هماهنگ با زمینه موسیقی گام ماژور (ریتم سریع)، حرکات هماهنگ با زمینه موسیقی گام مینور (ریتم کند)، حرکات هماهنگ بدون زمینه موسیقی، و بدون تمرین- بدون موسیقی (کنترل) قرار گرفتند. برای اندازه گیری مشکلات رفتاری، از سیاهه راتر- نسخه والدین (فرم آ) استفاده شد. پیش آزمون قبل از دوره پژوهش و پس آزمون پس از دوازده هفته تمرین ( 36 جلسه) گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوه تمرینی ""حرکات هماهنگ همراه با موسیقی گام ماژور"" مشکلات رفتاری کودکان را به طور معناداری (05/0>P) کاهش داد؛ اما شیوه های تمرینی ""حرکات هماهنگ با زمینه موسیقی گام مینور"" و "" حرکات هماهنگ بدون زمینه موسیقی"" کاهش معناداری در مشکلات رفتاری کودکان عقب مانده ذهنی ایجاد نکرد. در طول دوره پژوهش تغییر چشمگیر در نمره های مشکلات رفتاری شرکت کنندگان گروه کنترل دیده نشد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخة فارسی پرسش نامة آزمون راهبردهای اجرا-2 بود. بدین منظور، 621 (285 مرد و 336زن) ورزشکار با سطوح مختلف مهارتی در 10 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسش نامه ها را تکمیل کردند. ابتدا، سه متخصص روان شناسی ورزشی و یک متخصص آموزش زبان انگلیسی صحت ترجمه و روایی صوری نسخة فارسی پرسش نامه را با استفاده از روش ترجمه- باز ترجمه، تأیید کرده و سپس شاخص و نسبت روایی محتوا تایید شد. به منظور تأیید روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی با روش برآورد حداکثر درست نمایی یا بیشینة احتمال نیرومند استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی در بعد تمرین نشان داد که مدل اندازه گیری از برازش و تناسب خوبی برخوردار می باشد. در بعد مسابقه نیز، نتایج تحلیل عاملی نشان داد که برازش کلی مدل قابل قبول بوده اما سوال های 64 و 56 به ترتیب با مقادیر بار عاملی 11/0 و 27/0، پایین تر از مقدار قابل قبول 3/0 قرار داشته و درنتیجه از معناداری عملی برخوردار نبودند. در مدل دوم با حذف این سوال ها، شاخص ها از برازندگی و برازش کلی بسیار خوبی برخوردار بود و برخلاف مدل اول هیچ یک از سوال ها بار عاملی پایین تر از مقدار قابل قبول نداشت. در ادامه مدل سوم با حذف کل عامل حواس پرتی به همراه حذف سوال 56 از عامل خودکاری، نشان دهنده بهبود شاخص های برازندگی نسبت به دو عامل قبلی و آزمون تفاوت مجذور خی دو نیز نشان دهنده برازش بهتر و معنادار این مدل نسبت به دو مدل قبلی بود. نتایج همسانی درونی و پایایی زمانی که بوسیله آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون گروهی با دو هفته فاصله انجام شد، از مقادیر برش قابل قبول (0.70<α) بالاتر بوده که بیانگر همسانی درونی و پایایی زمانی بسیار خوب نسخه فارسی پرسش نامه آزمون راهبردهای اجرا -2 می باشد.

هدف این تحقیق، بررسی انگیزه های شرکت افراد در ورزش های همگانی شهر رشت بود. در 8 ایستگاه ورزش همگانی، 3000 نفر به تمرین و ورزش می پرداختند که 700 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق انتخاب شدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته و حاوی 30 سؤال بسته بود که 5 انگیزه اصلی شرکت در ورزش همگانی و دیگر دلایل شخصی را با مقیاس پنج ارزشی لیکرت اندازه گیری می کرد. پس از نظر خواهی تخصصی در مورد روایی، اعتبار پرسشنامه در مطالعه راهنما و با استفاده از آزمون آلفا کرونباخ تایید شد (95/0=r). کلیه پرسشنامه ها در حضور محقق تکمیل و پس از 30 دقیقه جمع آوری شد و یافته های تحقیق با استفاده از آزمون t، ANOVA (آزمون تعقیبی LSD و آزمون همبستگی اسپیرمن) در سطح 05/0 P≤ تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که انگیزه کسب سلامتی و آمادگی جسمانی، لذت و نشاط از دیدگاه آزمودنی ها در اولویت اول و پس از آن نیز انگیزه بهبود روابط شغلی و زندگی، پیشگیری و درمان بیماری ها و تعامل اجتماعی قرار دارند. زنان در تمامی انگیزه ها، امتیاز بیشتری از مردان کسب کردند و افراد متاهل نیز فقط دلایل شخصی بیشتری برای شرکت در این فعالیت ها داشتند.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از توصیف وضعیت مهارتی کشتی گیران نخبه تیم های ملی آزاد جوانان و بزرگسالان کشور در پنج تکنیک منتخب (زیر یک خم، بارانداز، دست تو، سر زیربغل، و فن کمر). برای این منظور 143 نفر از کشتی گیران آزادکار دعوت شده به اردوی تیم های ملی جوانان و بزرگسالان طی یک سال نمونه آماری این تحقیق بودند (جوانان 70 نفر: سن 8/0±7/19سال، قد 5/9± 8/172 سانتی متر، وزن 5/19±4/77 کیلوگرم، چربی 5/3±5/11 درصد؛ و بزرگسالان 73 نفر: سن 6/2±4/24سال، قد 3/9± 2/173 سانتی متر، وزن 4/18±9/79 کیلوگرم، چربی 1/4±8/10 درصد). به هر کدام از تکنیک های مذکور از طریق فیلمبرداری از اجرای غیررقابتی و بازبینی آن، با توجه به شاخص های مورد نظر بر مبنای آزمون 20 ارزشی امتیاز داده شد. با استفاده از روش های آمار توصیفی، میانگین نمرات کسب شده از هر تکنیک در هر رده سنی تعیین و نیم رخ مهارتی کشتی گیران گزارش شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد میانگین نمرات کشتی گیران آزادکار ایرانی در هر دو رده سنی جوانان و بزرگسالان در اجرای پنج تکنیک منتخب بالاتر از عدد 19 است.

یکی از مهم ترین مسائلی که مدیران باشگاه های ورزشی حرفه ای با آن مواجه هستند، چگونگی فراهم آوردن و گسترش درک بهتر از رابطه بین باشگاه و طرفداران آن ها است. برخورداری باشگاه های ورزشی از ارزش اجتماعی و برآورده ساختن اهداف میان فردی طرفداران سبب می شود که طرفداران آن ها در بیان هویت خود از ویژگی های برند باشگاه استفاده نمایند و این امر می تواند وفاداری و تعلق آن ها را به همراه داشته باشد. به منظور بررسی این موضوع، در این پژوهش که از نوع توصیفی پیمایشی می باشد. یافته های پژوهش حاکی از تأثیر مثبت هویت برند باشگاه پرسپولیس بر تعلق طرفداران و مخاطبان ورزشی به این باشگاه از طریق میانجی گری نیازهای خود تعریفی طرفداران می باشد. همچنین، یافته ها نشان می دهد در صورت برخورداری از دارایی های مربوط به تداعی برند یک باشگاه ورزشی از ویژگی هایی که نیازهای خود تعریفی مصرف کننده را برآورده می سازد، باعث خواهد گردید طرفداران، باشگاه مورد نظر را جذاب انگاشته و در بیان هویت خود، از ویژگی های آن بهره برند که این امر در نهایت، موجبات تعلق آن ها به باشگاه را فراهم خواهد آورد.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اضطراب رقابتی و پیچیدگی تکلیف بر زمان واکنش کاوش، تلاش ذهنی و عملکرد بازیکنان تنیس روی میز بود. 16 نفر از بازیکنان تنیس روی میز با استفاده از تکالیف تنیس روی میز، در دو سطح اضطراب و پیچیدگی بالا و پایین مورد بررسی قرار گرفتند. اضطراب رقابتی افراد از طریق روشهای متداول نظیر رتبه بندی و جایزه مورد دستکاری قرار گرفت. میزان اثربخشی از طریق دقت ضربات در برخورد به اهداف از قبل تعیین شده مورد بررسی قرار گرفت و دو متغیر میزان تلاش ذهنی و زمان واکنش کاوش به منظور اندازه گیری کارایی پردازش مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل واریانس با اندازه های مکرر با دو عامل درون گروهی اضطراب و پیچیدگی تکلیف برای هر کدام از متغیرها به صورت جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از عدم وجود تفاوت معنی دار در اثربخشی عملکرد افراد در شرایط اضطراب بالا و پایین در هر دو تکلیف با پیچیدگی بالا و پایین بود (05/0 > P ) . تفاوت معنی داری بین زمان واکنش افراد در شرایط اضطراب بالا و پایین در هر دو تکلیف یافت شد که بر اساس آن با افزایش اضطراب زمان واکنش کاوش افراد افزایش می یافت(05/0 < P ). در صورتیکه افزایش معنی دار تلاش ذهنی در شرایط اضطراب بالا تنها در تکلیف با پیچیدگی پایین مشاهده گردید. بطور کلی نتایج از فرضیه کارایی پردازش در این تحقیق حمایت نمودند.

هدف از پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین شیوه های اعمال قدرت مربیان و تعهد ورزشی جودوکاران باشگاه های تهران بود. جامعه آماری پژوهش همه جودوکاران باشگاه های تهران (547 نفر) بودند که بر اساس جدول مورگان، 225 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. در جمع آوری داده ها از پرسشنامه های قدرت مربیان وایت سید (2000) و تعهد ورزشی اسکانلان و همکاران (1993) استفاده شد که روایی آن ها مورد تأیید متخصصان قرار گرفت و پایایی آن ها، به ترتیب 899/0= α و 840/0= α محاسبه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی اسپیرمن، t یک نمونه ای، رتبه بندی فریدمن و رگرسیون خطی چند متغیره انجام گرفت. نتایج نشان داد، قدرت مبتنی بر تخصص در اولویت اول مربیان قرار دارد. قدرت های مرجعیت، قانونی، پاداش و زور نیز در اولویت های بعدی بودند. هم چنین بین همه انواع قدرت مربیان و تعهد ورزشی جودوکاران رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (05/0>p). نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که فقط قدرت تخصص مربیان پیش بین معنی داری برای تعهد ورزشی جودوکاران می باشد (05/0>p). هم چنین، اولویت بندی ابعاد تعهد ورزشی در جودوکاران نشان داد بُعد فرصت های مشارکت در اولویت اول و ابعاد تعهد، لذت ورزشی، سرمایه فردی، جایگزین های مشارکت و محدودیت های اجتماعی نیز در اولویت های بعدی هستند. به طور خلاصه می توان گفت با توجه به اینکه قدرت تخصص بیشترین و قدرت زور و اجبار کمترین همبستگی را با تعهد ورزشی جودوکاران داشت بنابراین، در تبیین تعهد جودوکاران، احتمالاً مربیان متخصص با اعمال رفتارهای مناسب می توانند تعهد ورزشکاران را افزایش دهند.

هدف از این پژوهش، تحلیل حیطه مطالعاتی مقالات مدیریت ورزشی در نشریات علمی تخصصی داخل کشور و بر مبنای گرایش های مقطع کارشناسی ارشد بود. جامعه آماری تحقیق ، تمامی مقالات چاپ شده مدیریت ورزشی در نشریات علمی تخصصی کشور از ابتدا تا پایان سال 1391 بود که تمام آنها به مثابه نمونه آماری انتخاب شدند (889N=). ابزار مورد استفاده در تحقیق یک برگه کدگذاری شده بود که ضریب توافق بین کدگذاران آن به وسیله فرمول پی اسکات 89℅ بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون اسکات و خی دو) و همچنین، نرم افزار SPSS18 در سطح معناداری 05/0P≤ استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بیشتر مقالات مدیریت ورزشی مربوط به هیچ یک گرایش های مورد نظر نبودند (4/52 درصد) و در بین گرایش های مدیریت ورزشی، گرایش های اوقات فراغت و ورزش های تفریحی (6/10 درصد)، بازاریابی ورزشی (9/9 درصد)، مدیریت راهبردی سازمان های ورزشی (2/8 درصد)، مدیریت رسانه های ورزشی (8 درصد)، مدیریت رویدادهای ورزشی (3/7 درصد) و مدیریت اماکن و تاسیسات ورزشی (6/3 درصد) کمتر از پنجاه درصد را تشکیل دادند. همچنین، بین تعداد مقالات گرایش های مدیریت ورزشی مقطع کارشناسی ارشد تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج این تحلیل محتوا می تواند راهنمای مناسبی در جهت برنامه ریزی در حوزه نشریات علمی تخصصی مدیریت ورزشی ایران قرار گیرد.

نقطهی ش کست ضربان قلب (HRDP) نقطهی انحراف ضربان قلب از خط مستقیم در بررسی ارتباط بین بار کار و زمان تعریف می شود که به عنوان ملا کی برای برنامه ریزی شدت تمرینات هوازی مورد استفاده واقع می شود. هدف از اجرای تحقیق حاضر ارزیابی همگرایی پروتکل های وابسته به زمان و وابسته به مسافت در تعیین نقطه ی شکست ضربان قلب (HRDP) در بین دختران جوان غیر فعال بود. بدین منظور، تعداد 20 نفر از دختران غیرفعال به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره، گروه پروتکل وابسته به زمان (گروه الف): سن 02/1±19 سال، قد 14/7±11/163سانتی متر، وزن74/7±00/57کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی14/1±89/32میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه) و گروه پروتکل وابسته به مسافت (گروه ب): سن 15/1±20 سال، قد 91/7±80/162سانتی متر، وزن 14/12±30/57کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 35/1±21/33میلی لیتر/کیلوگرم/دقیقه)[جایگزین شدند. آزمودنی های گروه الف، پروتکل وابسته به زمان و آزمودنی های گروه ب، پروتکل وابسته به مسافت را با فاصله زمانی 72 ساعت تکرار کردند. HRDP تعیین شده با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی به عنوان روش مبنا مورد توجه قرار گرفت. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب (HRPC) از دستگاه تله متری استفاده شد. برای پردازش داده ها و تعیین همگرایی بین پروتکل ها، از مدل گرافیکی بلاند-آلتمن و روش آماری Intraclass Correlation (ICC) استفاده شد. نتایج نشان داد پروتکل وابسته به زمان با روش مبنا همگرایی ندارد (ICC= -0.0191 ; ±1.96 ; 95% CI = -8.9 to +26.5 b/min). در حالی که یافته ها همگرایی متوسط به پایینی را بین پروتکل وابسته به مسافتو روش مبنا نشان داد (ICC= 0.4002 ; ±1.96 ; 95% CI = -5.1 to +35.5 b/min). بر اساس نتایج می توان گفت در تعیین HRDP، پروتکل وابسته به مسافت نسبت به پروتکل وابسته به زمان، با روش مبنا همگرایی بالاتری دارد. با این حال برای تعیین HRDP با استفاده از این پروتکل باید تردید نمود.

هدف از پژوهش حاضر مطالعة آمادگی کارمندان ادارات کل تربیت بدنی استان های آذربایجان شرقی، غربی و اردبیل در پذیرش مدیریت کیفیت جامع است. روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است. نمونه های تحقیق 125 نفر از کارمندان (45 زن و 80 مرد) شاغل در ادارات کل تربیت بدنی این سه استان بودند که به پرسشنامة تحقیق پاسخ دادند. از پرسشنامة مدیریت کیفیت جامع اسپینوال (1994) که شامل ده مؤلفة مدیریت کیفیت جامع و هر مؤلفه شامل چهار سؤال بود، استفاده شد. ضریب پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 84 /0 برآورد شد. از روش های آمار توصیفی، آزمون t مستقل، تحلیل واریانس یکسویه و آزمون کروسکال والیس در سطح معناداری 05 /0 P≤ برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که کارمندان ادارات کل تربیت بدنی استان های منتخب با میانگین 42 /128 از حداکثر امتیاز 160، برای پذیرش TQM در ادارات کل تربیت بدنی استان های منتخب از آمادگی خوبی برخوردار بود. نتایج دیگر نشان داد که بین کارمندان با سوابق خدمتی مختلف در پذیرش TQM تفاوت معناداری وجود داشت (05 /0 P≤). نتایج آزمون کروسکال والیس نشان داد که در آمادگی برای پذیرش مؤلفه های مختلف TQM فقط در مؤلفة بهبود مستمر تفاوت معناداری بین کارمندان ادارات کل تربیت بدنی استان های منتخب مشاهده شد.

هدفازپژوهشحاضر، مقایسه حداکثر اکسیداسیون چربی و شدتی از فعالیت ورزشی که حداکثر اکسیداسیون چربی در آن اتفاق می افتد (Fatmax)، در زنان تمرین کرده و تمرین نکرده بود. 10 زن سالم تمرین نکرده (با سطح فعالیت ورزشی کمتر از سه ساعت در هفته و میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 34/0±66/2 لیتر در دقیقه) و 10 زن سالم تمرین کرده (از اعضای یک تیم بسکتبال باشگاهی با میانگین حداکثر اکسیژن مصرفی 29/0±83/2 لیتر در دقیقه) که به صورت هدفمند انتخاب شدند، نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند. آزمودنی ها پس از10 تا 12 ساعت ناشتایی شبانه، آزمون ورزشی فزاینده ای را روی چرخ کارسنج با مراحل سه دقیقه ای تا سر حد خستگی اجرا کردند. در طول آزمون گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه گاز آنالایزر اندازه گیری شد و میزان اکسیداسیون مواد، حداکثر اکسیداسیون چربی و Fatmaxمحاسبه گردید. همچنین، از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تی مستقل به منظور مقایسه متغیرها در سطح P<0.05 استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین حداکثر اکسیداسیون چربی و Fatmax در آزمودنی های تمرین کرده، به طور معناداری بالاتر از مقدار آن در آزمودنی های تمرین نکرده می باشد (P<0.05). همچنین، مقادیر اکسیداسیون چربی در شدت های بالاتر از 55درصد VO2max در افراد تمرین کرده، به طور معناداری بالاتر از افراد تمرین نکرده بود (P<0.05). به طور کلی، بالا بودن سطح آمادگی جسمانی افراد تمرین کرده سبب افزایش میزان اکسیداسیون چربی و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات در جریان فعالیت شده و شروع کاهش اکسیداسیون چربی در این افراد در شدت بالاتری اتفاق می افتد؛ بنابراین، دیرتر به منابع کربوهیدرات وابسته می شوند.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر دو نوع برنامه اصلاحی ساختاری و اصلاحی هوازی بر برخی از شاخصهای عملکرد ریوی دانشجویان مبتلا به کیفوز دانشگاه شهید چمران اهواز بود. بدین منظور، 45 آزمودنی با میانگین سنی 1.81± 21.39 سال، قد 3.09 ± 172.16 سانتی متر و وزن 4.72 ± 66.93 کیلوگرم از بین دانشجویان مرد دانشگاه شهید چمران اهواز به طور تصادفی انتخاب شدند. سپس آزمودنیها به طور کاملا تصادفی در سه گروه: کنترل، تجربی 1(گروهی که فقط تمرین اصلاحی را اجرا می کردند) و گروه تجربی 2 (گروهی که پس از اتمام برنامه اصلاحی تمرین هوازی را نیز اجرا می کردند)، تقسیم بندی شدند. برای اجرای تحقیق، نخست پرسشنامه تعیین سلامتی را تکمیل کردند، سپس وزن، قد، دامنه کیفوز و شاخصهای اسپیرومتری ظرفیت حیاتی (VC)، حداکثر تهویه ارادی (MVV)، ظرفیت حیاتی با فشار (FVC) و حجم هوای بازدمی با فشار در ثانیه اول (FEV1) اندازه گیری شد. برای اطمینان از یکسان بودن گروه های تجربی، کنترل و همتراز کردن نمونه ها از نظر شاخصهای ریوی، قبل از وارد کردن هر گونه متغیری از آزمون آنالیز واریانس یک سویه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات حاصل از پیش آزمون و پس آزمون گروه های تجربی متعاقب 12 هفته تمرین اصلاحی ساختاری و تمرین اصلاحی هوازی از آزمونهای t وابسته، ANOVA (آنالیز واریانس یک سویه) و برای تعیین تفاوت میان گروه ها از آزمون L.S.D استفاده شد و حداقل سطح معناداری برای این تحقیق 0.05 تعیین شد. نتایج تحقیق نشان دادند که بین MVV، VC، FVC و FEV1 گروهی که تمرین اصلاحی هوازی و گروهی که تمرین اصلاحی ساختاری را اجرا کردند، تفاوت معناداری وجود داشت. (P?0.05) با این حال، بین دامنه کیفوز در گروه تمرین اصلاحی ساختاری و اصلاحی هوازی تفاوت معناداری وجود نداشت (P?0.05).

هدف از انجام این پژوهش، تعیین اثر اضطراب در موقعیت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی بر کنترل تعادل افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود. تعداد 48 نفر (24 ورزشکار و 24 غیرورزشکار، با میانگین سنی±27/22 سال، به صورت داوطلبانه در دسترس روی دستگاه صفحه نیرو ایستادند. به-منظور ایجاد اضطراب، صوتی با شدت 80 دسی بل به صورت قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی، با ترتیب متوازن، از طریق گوشی به هردو گوش افراد پخش شد. سطح اضطراب به وسیله دستگاه قابل حمل سنجش هدایت الکتریکی پوست ثبت شد. تعادل، ناحیه نوسان و واریانس توزیع موقعیت نقاط مرکز فشار در راستای محورهای مختصات افقی و عمودی اندازه گیری و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوطرفه تحلیل شد. یافته های پژوهش افزایش معناداری را در ناحیه نوسان بر اثر هر دو نوع اضطراب قابل پیش بینی و غیرقابل پیش بینی در گروه غیرورزشکاران نشان داد اما در گروه ورزشکاران افزایش معنادار نبود. بر پایه یافته های پژوهش، اضطراب بر میزان نوسانات بدن اثرگذار است و این اثر بر غیر ورزشکاران بیشتر است.

هدف از تحقیق حاضر بررسی عوامل مرتبط با شاداب سازی و زیباسازی اماکن ورزشی بر گرایش دانشجویان خوابگاهی به فعالیت بدنی بود. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی از نوع همبستگی بود که به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه دانشجویان دختر و پسر ساکن در خوابگاه-های دولتی و استیجاری دانشگاه ارومیه تشکیل می دادند (5366 نفر). نمونه آماری نیز با توجه به جدول مورگان و روش نمونه گیری سهمیه ای، 361 نفر در نظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه روا و پایای (89/0 = α) محقق ساخته شامل 38 سؤال بسته پاسخ در طیف پنج گزینه ای استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف و همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش هفت عامل شامل تحول در نگرش مسئولین و استفاده صحیح از امکانات، شاداب سازی محیط های ورزشی، استفاده از شیوه های تبلیغاتی برانگیزاننده، روی آوری به فعالیت ها و امکانات ورزشی جدید، شرکت دادن دانشجویان در فعالیت های گروهی، جذب مشارکت دانشجویان در محیط های ورزشی و ایجاد خلاقیت و هیجان در برنامه های ورزشی را به عنوان عوامل مؤثر نشان داد. با توجه به نتایج پژوهش ایجاد فضایی صمیمی و بانشاط و براساس فرهنگ دانشجویی و نیز فراهم آوردن شرایط مناسب برای تعامل هرچه بیشتر بین دانشجویان به وسیله فعالیت بدنی، تشویق آنان به شرکت در تصمیم گیری ها، مسئولیت ها و تجهیز اماکن ورزشی، پیشنهاد می شود.