درخت حوزه‌های تخصصی

نقد کتب در قالب مقاله های علمی در کشور کمتر مورد توجه قرار می گیرد. این در حالیست که نقد در نشان دادن کاستی ها و گشودن راه های تازه به نویسندگان کمک شایانی می کند. این پژوهش از نوع تحلیل محتوا و از حیث اجرا انتقادی- کاربردی است. بدین منظور کتاب قاسمی حمید، کشکر سارا و همکاران. نظام های اطلاعات مدیریت در ورزش. تهران: انتشارات حتمی. 1393. 308 ص. شابک 3-99-6904-600-978 انتخاب و مورد نقد قرار گرفت. یافته ها در قالب، درباره نویسندگان، محورهای اصلی اثر، بررسی آثار مشابه و بررسی محتوایی، نگارشی و ظاهری کتاب بیان شد. در بررسی محتوایی، نگارشی و ظاهری کتاب، نکاتی درباره ویژگی های مهم و بارز کتاب و همچنین کاستی های کتاب با بیان پیشنهادهایی بیان شد. از آنجاییکه این کتاب به عنوان اولین کتاب در زمینه سیستم های اطلاعات مدیریت در ورزش می باشد، امید است که نقد حاضر در رفع کاستی ها و ارتقاء این اثر در چاپ های بعدی و همچنین تألیف کتب مشابه توسط نویسندگان مؤثر واقع گردد.

در این تحقیق 23 نفر از کارکنان مرد دانشگاه آزاد اسلامی بروجرد از نظر برخی عوامل خطر زای قلبی عروقی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند ابتدا وضعیت کلیه آزمودنی ها با نرم های استاندارد مقایسه شد سپس کارکنان فعال از نظر این عوامل با کارکنان غیر فعال مقایسه شدند روش تحقیق نیمه تجربی است بررسی نشان داد میانگین وزن ونسبت قد و وزن آزمودنی ها در دامنه مطلوب قرار دارد میانگین شاخص جرم بدن آنها در حد چاقی درجه یک به دست آمد و میانگین اکسیژن مصفی بیشینه در طبقه خوب جای گرفت بررسی میانگین چگونگی توزیع چربی در بدن نشان داد که آزمودنی ها در منطقه خطر قرار دارند بررسی نسبت کلسترول به HDL کلسترول نیز نشانداد که 19 نفر از آزمودنی ها در منطقه خطر قرار دارند فشار خون استراحت و تمرین آنها طبیعی بود مقایسه کارکنان فعال با کارکنان غیر فعال نشان داد که در مقایسه خطر عوامل خونی بجز کلسترول تام و LDL کلسترول که به طور معنی ار در کارکنان غیر فعال بالاتر از کارکنان فعال بوده وزن نسبت دور کمر به دور باسن شاخص جرم بدن و در صد چربی بدن کارکنان غیر فعال به طور معنی داری بالاتر از کارکنان مرد فعال بالاتر بود بین فشار خون استراحت و تمرین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد

هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر مصرف ناپروکسن بر شدت درد ادراک شده و تغییرات آنزیم کراتین کیناز متعاقب تمرینات اکسنتریک است. به این منظور از بین دانشجویان پسر غیر رشته تربیت بدنی دانشگاه ارومیه 36 نفر به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه تجربی یا مصرف کننده دارو (12=n)، گروه دارونما (12=n) و گروه کنترل (12=n) تقسیم شدند. 5 قرص 500 میلی گرمی داروی ناپروکسن در کپسول های قهـوه ای رنگ و به همان اندازه دارونما با همان کپسول ها تهیه شد و در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. 4 ساعت قبل از انجام برنامه تمرینی یک عدد کپسول توسط آزمودنی های گروه تجربی و دارونما مصرف شد و مصرف کپسول ها 48 ساعت بعد از انجام برنامه تمرینی با فواصل دوازده ساعته ادامه یافت. برنامه تمرینی شامل گام برداری بر روی جعبه بود و به مدت 40 دقیقه تکرار شد. اندازه گیری درد و کوفتگی و نیز نمونه گیری از خون قبل و بلافاصله بعد از برنامه پله زدن به عمل آمد و در فواصل 24 ساعته به مدت 48 ساعت تکرار شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون توکی استفاده شد. نتایج نشان داد مصرف ناپروکسن از افزایش درد و کوفتگی عضلانی و نیز ترشح آنزیم کراتین کیناز جلوگیری نکرد. اما موجب کاهش درد و سطح آنزیم کراتین کیناز پلاسمایی بعد از 48 ساعت از انجام تمرین اکسنتریک شد.

با توجه به اینکه ناهنجاری های اسکلتی- عضلانی ممکن است عملکرد حس عمقی را دچار اختلال کنند، هدف تحقیق حاضر، مقایسه حس وضعیت مفصل مچ پا در دانشجویان دختر با و بدون پرونیشن و سوپینیشن افزایش یافته بود. بدین منظور 87 آزمودنی در قالب سه گروه 29 نفری شامل گروه های پرونیشن افزایش یافته، سوپینیشن افزایش یافته و گروه پای طبیعی قرار گرفتند. دقت حس وضعیت مفصل مچ پا از طریق اندازه گیری خطای مطلق بازسازی زوایای 10 درجه دورسی فلکشن و 20 درجه پلانتار فلکشن با استفاده از الکتروگونیامتر ارزیابی شد. نتایج آزمون کروسکال والیس نشان داد که از نظر آماری تفاوت معناداری در میانگین خطای مطلق بازسازی زوایای 10 درجه دورسی فلکشن و 20 درجه پلانتار فلکشن مچ پا بین سه گروه تحقیق وجود نداشت (58/0P=، 38/0P=). براساس نتایج تحقیق، از یک طرف، به نظر می رسد ناهنجاری های پرونیشن و سوپینیشن افزایش یافته نقش تعیین کننده ای در دقت عملکرد حس عمقی مفصل مچ پا نداشته باشند و تغییرات حاصله تنها از لحاظ ساختاری و بیومکانیکی باشد. از طرف دیگر، ممکن است درصورتی که تحقیق حاضر در افرادی با شدت بیشتر ناهنجاری صورت گیرد و برای بازسازی زاویه ای مفصل مچ پا از روشی در زنجیره حرکتی بسته (اما بدون درگیر شدن مفاصل مجاور) استفاده شود، نتایج متفاوتی حاصل شود.

تحقیق حاضر با هدف کلی بررسی میزان گرایش جنسیتی با توجه به مؤلفه های مدیریت اخبار و گزارش های ورزش بانوان در روزنامه های ورزشی کشور انجام گرفت. روش تحقیق از نوع تحلیل محتوا بود. جامعة تحقیق 5 روزنامة پرتیراژ ورزشی کشور در سال 1388 بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 3269 خبر بررسی شدند. ابزار اندازه گیری برگه های کدگذاری بود که روایی آن را تعدادی از متخصصان مدیریت ورزش و ارتباطات تأیید کردند و پایایی آن حدود 90 درصد به دست آمد. برای آزمون فرضیه های تحقیق، از آزمون اسکویر استفاده شد. در این تحقیق مؤلفه های مدیریت خبر شامل تصویری بودن، محل درج خبر، به روز بودن، جهت گیری، ارزشگذاری تیترها، مالی بودن و محتوای خبر بود، که به عنوان متغیرهای تحقیق با توجه به سوگیری جنسیتی بررسی شدند. یافته های تحقیق مؤید سهم اندک بانوان ورزشکار در هر یک از مؤلفه های مدیریت اخبار در روزنامه های ورزشی مورد نظر این تحقیق در مقایسه با مردان بود. مبنای نظری این تحقیق بر نظریات جامعه شناختی کالینز، چافتز و گریندوفر تکیه داشت که علت عمدة سوگیری جنسیتی در هر جامعه ای را تصاحب منابع قدرت توسط جنس قوی تر و نیز باورهای اجتماعی می دانستند.

مقدمه: با توجه به نتایج متناقض مربوط به اثر بارگیری مکمل کراتین بر آزردگی عضلانی، تحقیق حاضر به منظور تعیین تأثیر بارگیری مکمل کراتین مونوهیدرات بر کراتین کیناز تام سرمی و آزردگی عضلانی ناشی از دویدن در سرازیری در مردان کوهنورد انجام شد. روش شناسی:20 مرد کوهنورد سالم داوطلب (سن28-20 سال، درصد چربی 12-8 و اکسیژن مصرفی بیشینه 55-50 میلی لیتر /کیلوگرم /دقیقه ) به طور تصادفی و دوسویه کور در دو گروه کراتین و شبه دارو تقسیم شدند. هریک از آزمودنی ها برای پنج روز متوالی، روزانه 300 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن مکمل کراتین مونوهیدرات یا دکستروز دریافت کردند. پس از دوره ی مکمل سازی، همه ی آزمودنی ها در یک قرارداد ورزشی دویدن سرازیری روی نوارگردان با 65% اکسیژن مصرفی بیشینه، شیب 15- درصد و مدت 30 دقیقه شرکت نمودند. نمونه های خونی در چهار مرحله: قبل و بعد از بارگیری، بلافاصله و 24 ساعت پس از قرارداد ورزشی انجام شد. داده های حاصله به صورت میانگین و انحراف استاندارد با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس، پس تعقیبی بونفرونی و تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از 0/05 بررسی شد. یافته ها: کراتین کیناز تام سرمی و احساس درد عضلانی هر دو گروه متعاقب دویدن در سرازیری به طور معنی دار افزایش یافت (P<0/05). با این حال، دامنه ی تغییرات 24 ساعته ی کراتین کیناز تام سرم گروه کراتین به طور معنی داری کمتر از گروه شبه دارو بود (P>0/05). در حالی که تفاوت 24 ساعته ی تورم، انعطاف پذیری، قدرت هم طول بیشینه و توان انفجاری اندام تحتانی دو گروه معنی دار نبود (P>0/05). نتیجه گیری: براساس یافته های حاضر، می توان نتیجه گرفت که بارگیری پنج روزه ی کراتین مونوهیدرات بر تغییرات نامطلوب برخی شاخص های آزردگی عضلانی تأخیری مردان کوهنورد پس از دویدن سرازیری مؤثر است.

تحقیق حاضر با هدف مقایسه تاثیر تغییر برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر با آرایش تصادفی و قالبی بر اکتساب، یادداری و انتقال سرویس تنیس روی میز انجام شد. بدین منظور 32 نفر آزمودنی به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری قرار گرفتند. در دو گروه نخست GMP و در دو گروه دیگر پارامتر بر اساس دو شیوه آرایش تمرین تصادفی و قالبی تغییر می کرد. پس از انجام پیش آزمون افراد هر گروه با توجه به نوع تمرین 300 کوشش تمرینی در هر سرویس و در مجموع 900 کوشش انجام دادند و سپس پس آزمون، آزمون یادداری و دو آزمون انتقال با اهداف متفاوت برگزار شد. داده ها با تحلیل واریانس دو عاملی و اندازه های تکراری در سطح معنی داری(05/0) تجزیه و تحلیل گردید و از آزمون تعقیبی بونفرونی برای مشخص کردن تفاوت گروه ها استفاده شد. به طور کلی نتایج نشان داد که صرفنظر از نوع تغییر، آرایش تمرین تصادفی سبب عملکرد بهتری نسبت به شرایط تمرین قالبی می گردد و هنگامی که این نوع آرایش به همراه تغییر برنامه های حرکتی متفاوت باشد میزان اثربخشی آن بیشتر می شود. این برتری نه تنها هنگام اجرا در شرایط مشابه مشاهده می شود بلکه با انتقال به زمینه جدید نیز حفظ می گردد. به علاوه این اثرات نه تنها بر روی عملکرد تاثیر می گذارد بلکه سبب اجرای مهارت ها با کارایی بیشتر، صرف تلاش ذهنی و نیاز به توجه کمتر می شود.

هدف از این پژوهش تحلیل تعامل و همکاری بین محیط آکادمیک و بخش های اجرایی ورزش کشور براساس تحلیل اسناد مربوط به همکاری این دو محیط بود. این پژوهش از نوع مطالعات تحلیل اسناد و به صورت گذشته نگر است. در این پژوهش به صورت هدفمند و دردسترس اسناد، آئین نامه ها چارت های سازمانی، مصاحبه ها، منابع آرشیو و گزارش عملکرد سازمان های ورزشی و نهادی علمی و دانشگاهی و همکاری بین این دو نهاد مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج در سه بخش جمع بندی نظر کارشناسان در منابع آرشیو، همخوانی آئین نامه، چارت سازمانی و گزارش عملکرد سازمان ها برای تعامل و گزارش 5 ساله ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها ورزشی تحلیل شد. علاوه براین الگوی ساختاری فعلی و مطلوب جهت تعامل این دو محیط ارائه شد. نتایج نشان داد دیدگاه صاحب نظران حوزه رسانه، اساتید و مدیران مراکز علمی ورزشی در مقایسه با مدیران بخش اجرایی همگرایی بیشتری دارد. یافته ها حاکی از این بود که متناسب با اهداف تعیین شده در آئین نامه ها، واحد مناسبی در چارت های سازمانی جهت تعامل با محیط مقابل تدوین نشده و گزارش عملکردها نیز انطباق مناسبی با وظایف پست های سازمانی این مراکز نداشتند. گزارش عملکرد ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها در ارتباط با همکاری با بخش ورزش نشان داد که کلاس مربیگری، طرح تحقیقاتی، سمینار و همایش، کارگاه آموزشی، مربیان و هیات علمی های شاغل در دو بخش، کارورزی- کار آفرینی و نشر به عنوان مهم ترین زمینه های همکاری بین این دو محیط، حجم نسبتا بالایی داشته اند اما احتمالا کیفیت آن ها مناسب نیست. به طور کلی نتایج حاکی از عدم تعامل مناسب بین محیط آکادمیک و بخش اجرایی ورزش کشور به دلایلی متعدد ساختاری و برنامه ای دارد. به نظر می رسد باید با خصوصی سازی در بخش دانشگاه و ورزش، تدوین قوانین مدون مبنی بر همکاری دو نهاد، اجرای طرح و سمینارهای تحقیقاتی مشترک و کارورزی زمینه برای تعامل هرچه بهتر این دو نهاد مهیا شود.

شواهد بسیاری از مطالعات انسانی و حیوانی وجود دارد، مبنی بر اینکه ورزش تأثیرات سودمندی بر سیستم عصبی مرکزی و شناخت دارد. ازاین رو هدف از پژوهش حاضر، تعیین تأثیر فعالیت ورزشی مقاومتی بر حافظه و سازوکارهای احتمالی این اثر، یعنی عوامل نوروتروفیکی دانشجویان کم تحرک بود. بدین منظور 30 دانشجوی کم تحرک (میانگین سنی 6/1±8/23 سال)، به صورت تصادفی به دو گروه مقاومتی و کنترل تقسیم شدند، و بعد از نمونه گیری خونی و آزمون حافظه، تمرینات خود را براساس پروتکل تمرین مقاومتی، به مدت پنج هفته ادامه دادند. در پایان، آزمون حافظه و نمونه گیری خونی، به منظور حذف آثار موقت تمرین، حداقل 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون، در سطح معناداری 05/0> P استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین به پیشرفت معنادار نمره حافظه منجر شد (05/0>P)؛ هرچند میزان BDNF پیشرفت شایان توجهی در اثر تمرین داشت، بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی تحت تأثیر تمرین قرار نگرفت (05/0>P). همچنین نتایج نشان داد همبستگی بین تغییرات نمره حافظه و بیان هیچ یک از عوامل نوروتروفیکی از نظر آماری معنادار نبود (05/0>P). یافته های این تحقیق نشان داد فعالیت ورزشی می تواند به بهبود حافظه منجر شود.

هدف پژوهش حاضر برسی و مقایسه اثر تمرینات کشتی در شدت های HRR 90% - 95% و 85% - 80% HRR در پیش و صفصل مسابقه روی سلو های T CD4 ، T CD 8 نسبت CD4/CD8 و فراوانی گلبول های سفید و درصد های لنفوسیت نوتروفیل مونوسیت ائوزینوفیل و غلظت کورتیزول سرم کشتی گیران جوان بوده است بدین منظور 37 کشتی گیر جوان سبک آزاد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند گروه آزمون در فصل پیش از مسابقه (12 هفته) و فصل مسابقه (4 هفته) تمرینات معینی را انجام می دادند و گروه شاهد در برنامه تمرینات مورد نظر شرکت نمی جستند از هر دو گروه در وضعیت استراحت پایان فصل های پیش از مسابقه مسابقه و پایان دو هفته دوره بازیافت خونگیری از ورید بازویی به عمل آمد و شاخص های یاد شده در خون آنها مورد برسی قرار گرفت در وضعیت استراحت دو گوره از نظر شاخص های منتخب ایمنی سلولی و غلظت کورتیزول سرم یکسان بودند اما در فصل پیش از مسابقه و فصل مسابه و دوره بازیافت در گروه آزمون تغییرات معنی داری (p>%5) در برخی از شاخص های ایمنی سلولی و غلظت کورتیزول سرم مشاهده گردید نتایج این پژوهش طولانی مدت نشان می دهد که شاخص های ایمنی سلولی و کورتیزول سرم کشتی گیران جوان تحت تاثیر شدت تمرینات قرار می گیرد و دستگاه ایمنی با تضعیف و مهار روبرو می شود.

امروزه اهمیت نیروی داوطلبی بر مدیران سازمان ها و رویدادهای ورزشی پوشیده نیست و سازمان های مختلف در به خدمت گرفتن نیروهای داوطلبی با یکدیگر رقابت می نمایند. از این رو، مدیران سازمان ها با چالش های مهمی در خصوص حفظ و نگهداری داوطلبان روبرو هستند. هدف از این تحقیق، طراحی و تبیین مدل حفظ و نگهداری داوطلبان در ورزش دانشجویی دانشگاه های دولتی شهر تهران بود. این تحقیق از نوع همبستگی بوده و به صورت میدانی اجرا شد. جامعه ی تحقیق، کلیه ی دانشجویانی بودند که با اداره های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی شهر تهران همکاری داشتند (338N=). به منظور نمونهگیری از روش نمونهگیری طبقه ای تصادفی استفاده شد. با توجه به روش مدل سازی معادلات ساختاری 286 داوطلب به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمعآوری اطلاعات، محقق از پرسش نامه های توانمندسازی روانی، تعهد سازمانی، پرسش نامه ی انگیزش داوطلبان ورزشی، رضایت وظیفه ای، جامعه پذیری سازمانی، پرسش نامه ی تمایل به ادامهی همکاری داوطلبی و پرسش نامه ی خصوصیات جمعیت شناختی استفاده نمود. از آمار توصیفی و مدلیابی معادلات ساختاری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که متغیرهای سازمانی توانمندسازی (57/0)، تعهد سازمانی (18/0)، انگیزش (44/0) و رضایت وظیفه ای (4/0) بر تمایل به ادامه ی همکاری داوطلبان اثر مثبت و معناداری دارند، اما جامعه پذیری تأثیری منفی و معناداری بر تمایل به ادامه ی همکاری داوطلبان دارد (92/0-). به طور کلی متغیرهای سازمانی نقش مهمی در حفظ داوطلبان دارند. مدیران با تکیه بر متغیرهای سازمانی می توانند بازگشت داوطلبان را تقویت کنند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه­ هوش سازمانی و مولفه های آن با عملکرد شغلی در مدیران تربیت بدنی و هیأت های ورزشی شهر اهواز بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران تربیت بدنی وهیأت های ورزشی شهر اهواز بود که برای انتخاب نمونه تعداد 108 نفر از جامعه مذکور به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه هوش سازمانی آلبرخت و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون استفاده گردید. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بوده و برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده گردید. آزمون فرضیه تحقیق درسطح (0/05= α) نشان داد که بین تک تک مؤلفه­های هوش سازمانی (بینش اشتراک، سرنوشت مشترک، میل به تغییر، روحیه ، اتحاد و توافق، کاربرد دانش و فشار عملکرد) با عملکردشغلی مدیران رابطه معنی داری وجود دارد.

هدف این پژوهش مقایسه تأثیر تمرینات فانکشنال (هاپینگ)، اکسترافانکشنال (ثبات مرکزی) و ترکیبی (هاپینگ و ثبات مرکزی) بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا بود. آزمودنی ها به صورت هدفمند با پرسشنامه تشخیص بی ثباتی عملکردی مچ پا انتخاب و به شکل تصادفی در گروه های تمرین فانکشنال، اکسترافانکشنال، ترکیبی و کنترل جای گرفتند. آزمون تعادلی وای پیش و پس از شش هفته مداخله انجام شد. نتایج نشان داد که گروه های تمرین فانکشنال و ترکیبی نسبت به گروه های اکسترافانکشنال و کنترل به طور معناداری عملکرد بهتری در آزمون تعادل داشتند. بین گروه تمرین فانکشنال و ترکیبی نیز تفاوت معناداری یافت نشد تا نشانگر برتری تمرینات ترکیبی بر تمرینات فانکشنال باشد. بر اساس نتایج، اثربخشی تمرینات اکسترافانکشنال برخلاف تمرینات فانکشنال بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا مشاهده نشد. توصیه می شود که از تأکید بر تمرینات ثبات مرکزی مادامی که اثربخشی آن ها در پروتکل های بازتوانی ثابت نشده است خودداری شود.