درخت حوزه‌های تخصصی

From the beginning of the human civilization many forms and methods of physical training، with consideration to some spiritual or religious believes، social values and/or political exigencies have emerged and some of them for somehow the same reasons have vanished in the course of time. Zoorkhaneh (home of physical strength) and Varzesh-e-Bastani (special kind of physical training) are some of these historically precious legacies of the Mithraic era that are still، more or less، surviving in some parts of I.R. of Iran. This ancient school of thought in human physical education، skill، prowess، and vigor، all in deep concentration and meditation، is still alive and as a legacy of the past deserves much attention to live longer. The purpose of the study was fourfold: 1-Introduce Zoorkhaneh and Varzesh-e-Bastani to specialists in the areas of physical education and sports in a larger scale، 2-provide the grounds for the sport historiographers for more studies in the related areas، 3-provide the basic knowledge about this rich method of physical education for the people who are seeking different ways of physical exercise، 4-contribute to the preservation of an ancient method of physical training that was once one of the bests in the world. The materials presented in this article are based on the experience of the authors، as well as، the extant research documents and books. The article includes information about: definition of a selected number of technical terms and jargons; historical، philosophical and religious background; past and present physical structure; instruments and equipments; session program; and lastly، contemporary aspects and trends of the Zoorkhaneh and Varzesh-e-Bastani.

فعالیت بدنی منظم در تمامی دوران زندگی، بویژه کودکی و نوجوانی حائز اهمیت است و اثرات مفید آن را بر رشد جسمانی، فکری و روانی کودکان و نوجوانان نباید نادیده گرفت. هدف از انجام این تحقیق تعیین اثر شرکت در کلاسهای ورزشی تابستانی بر عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. بدین منظور، تعداد سه پایگاه تابستانی، از بین پایگاههای شهر تهران انتخاب گردید و تعداد 54 نفر از دانش آموزان این پایگاهها (با سن15/1±3/13سال و وزن83/8±6/47کیلوگرم) که در طول سال فعالیت بدنی منظم نداشته و فقط در کلاسهای تابستانی (والیبال و بسکتبال) شرکت کردند، به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند. همچنین، 10 نفر از دانش آموزان این پایگاهها که فقط در فعالیتهای هنری و علمی مشارکت داشتند به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی آزمودنیها قبل و بعد از کلاسها مورد ارزیابی قرار گرفت. طول دوره 8 هفته و تعداد جلسات تمرینی و علمی 3 نوبت در هفته بود. برای مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب، از آزمون t مستقل و t همبسته در سطح معنی داری 05/0 P< استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که میزان تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی، استقامت عضلانی در هر دو گروه معنی دار (05/0P< ) می باشد. از طرفی، میزان تغییرات انعطاف پذیری و خرده مقیاس عزت نفس، تنها در گروه تجربی معنی دار(05/0P< ) بود. نتایج تحقیق نشان داد که بین میزان تغییرات توان هوازی، استقامت عضلانی، انعطاف پذیری، چابکی، شاخص توده بدن، خود پنداره بدنی کلی و خرده مقیاسهای خود پنداره بدنی، در گروه گواه و تجربی تفاوت معنی داری (05/0P> )، وجود ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر میرسد که کلاسهای ورزشی تابستانی با چنین الگویی که در این پایگاهها اجرا می گردد، اثری بر عوامل آمادگی جسمانی، حرکتی، ترکیب بدنی و خودپنداره بدنی ندارد و برای ساماندهی این کلاسها باید چاره اندیشی شود.

سلامت جسمی و روانی کارکنان مسئله مهمی است که همواره مورد توجه مدیران و روسای سازمان ها بوده است، زیرا از جمله عواملی است که کارآیی افراد را افزایش داده و موجب بهره وری سازمان می گردد. این تحقیق به بررسی تاثیر ورزش بر فشار روانی کارکنان دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه 3 کشور پرداخته است. 905 نفر نمونه به طور تصادفی از واحدهای دانشگاهی انتخاب شدند. با استفاده از دو پرسشنامه ویژگی های فردی و فشار روانی شخصی در چهار حیطه (پاسخ های جسمی، رفتاری، شناختی و هیجانی) دانش های مورد نیاز جمع آوری شد. کارکنان بر اساس میزان شرکت در فعالیت های ورزشی به دو دسته ورزشکار و غیرورزشکار تقسیم شدند. نتایج بررسی ها نشان داد که بین فشار روانی کارکنان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معنی داری وجود داشت. به طوریکه فشار روانی کارکنان ورزشکار کمتر از کارکنان غیرورزشکار بود (p<001 ) و کارکنان ورزشکاری که در طول هفته تعداد جلسات تمرین بیشتری داشتند به طور معنی داری فشار روانی کمتری را نشان دادند. همچنین با افزایش مدت هر جلسه تمرین در کارکنان ورزشکار، فشار روانی روند کاهش را نشان داد، اما این تفاوت ها فقط در پاسخ های جسمی بین زمان 15 و 90 دقیقه معنی دار بود. فشار روانی کارکنان ورزشکاری که سوابق طولانی تری در فعالیت های ورزشی داشتند کمتر بود و نیز فشار روانی کارکنان ورزشکار دارای سابقه قهرمانی در هر چهار حیطه، بیشتر از کارکنــــــان ورزشکار بدون سابقه قهرمانی بود، اما این تفاوت ها در هیچ یک از حیطه ها معنی دار نبود. نتایج حاکی از آن است که تمرینات بدنی و ورزش، یک شیوه مفید و موثر در مدیریت فشار روانی و کاهش فشار عصبی می باشد، که باید مورد توجه مدیران سازمان قرار گیرد و متغیرهایی مانند مدت، شدت وتکرار مناسب ورزش عوامل مهمی هستند که می توانند در نیل به اهداف سازمانی بیشتر مفید واقع شوند.

هدف از این تحقیق ، بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی بر لیپوپروتئین های VLDL-c، HDL-c، LDL-c ، کلسترول ، تری گلیسیریدوRF است . از میان زنان سالم غیرورزشکار شهر اهواز 30 نفر از طریق روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و به طور تصادفی به 2 گروه 15 نفری تمرین و کنترل تقسیم شدند. قبل از شروع تمرین ها از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شد، سپس گروه تمرین به مدت 8 هفته ، هفته ای 3 روز و هر روز 1 ساعت تحت تمرین های هوازی با شدت 60 تا 70 درصد HRmax قرار گرفتند. در این مدت ، گروه کنترل هیچ فعالیت بدنی خاصی نداشتند و از هر دو گروه نیز خواسته شده بود که در این مدت از خوردن غذاهای چرب خودداری کنند و بعد از 8 هفته از هر 2 گروه پس آزمون به عمل آمد. سپس داده های به دست آمده از آزمون های دو گروه ، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت . برای این کار از آمار توصیفی و آزمون t همبسته در سطح 5/0 استفاده شد.یافته ها نشان داد که 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60 تا 70 درصدHRmax روی LDL-C، HDL-C، VLDL-C کلسترول و تری گلیسیرید و RFزنان غیرورزشکار 30 تا 50 ساله شهر اهواز تاثیر معنی داری داشت. به طور کلی، نتایج این تحقیق آشکار ساخت که زنان میانسال با انجام فعالیت های ورزشی می توانند عوامل خطرزای قلبی _ عروقی خود را کاهش دهند.

هدف این تحقیق بررسی وضعیت موجود منابع انسانی ورزش ژیمناستیک کشور به منظور تحلیلSWOT و ارائه برنامه جامع توسعه نیروی انسانی می باشد. نمونه ها 120 نفر از نخبگان و کارشناسان ژیمناستیک از 30 استان کشور بودند. نتایج نشان داد جمعیت ورزشکاران ژیمناستیک به جمعیت کل کشور 13 نفر در هر یکصدهزار نفر است. 95/97 درصد از آنها در سطح مبتدی و 05/2 درصد در سطح قهرمانی فعالیت دارند. تعداد ژیمناست های کشور به ازای هر مربی 47 نفر و به ازای هر داور 114 نفر است. آنالیز و تفسیر مجموعه اطلاعات نشان می دهد جایگاه ورزش ژیمناستیک کشور بر روی محورمختصات SWOT در ناحیه Weakness قرار دارد. با بررسی منابع و اطلاعات داخلی و خارجی مجموعه ای از راهبردها و برنامه ها استخراج و ارائه شد که با راهبردهای نظام جامع تربیت بدنی و ورزش کشور نیز هماهنگی دارد. در این تحقیق همچنین شاخص های ارزیابی نیروی انسانی در ورزش ژیمناستیک کشور ارائه شده است.

هدف از این تحقیق، مقایسه تاثیر دو نوع زانوبند نئوپرن نرم (حمایت کننده) و سخت (ثبات دهنده) بر حس وضعیت مفصل زانوی بیمارانی است که تحت عمل جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی قرار گرفته اند. حس وضعیت مفصل با گونیامتر الکتریکی به روش آزمایش بازسازی فعال زاویه هدف در زنجیره باز حرکتی اندازه گیری شد. زاویه های هدف 30، 45 و 60 درجه خمیدگی زانو مورد استفاده قرار گرفت. 11 بیمار مرد (با متوسط سن 6/4 ?8/30 سال و وزن 9 ?75 کیلوگرم) متعاقب جراحی بازسازی رباط متقاطع قدامی (به روش BPTB) قبل از پوشیدن زانوبند، بعداز 30 دقیقه پوشیدن زانوبند و پس از برداشتن زانوبند مورد آزمایش قرار گرفتند. این آزمایش ها در سه وضعیت با زانوبند نئوپرن نرم، با زانوبند نئوپرن سخت و بدون زانوبند با فاصله زمانی 24 ساعته انجام شد. میانگین های خطای مطلق بازسازی زاویه هدف پس از 5 بار تکرار آزمایش تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج آماری نشان داد که استفاده از زانوبند نئوپرن سخت در زاویه 30 درجه موجب بهبود معنی دار حس وضعیت مفصل زانو می شود (05/0P<). این بهبود حس وضعیت مفصل پس از برداشتن زانوبند نئوپرن سخت از بین می رفت.

هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرین های ترکیبی در پیشگیری، کنترل و کاهش عوامل خطرزای قلبی – عروقی دانشجویان پسر دانشگاه سیستان و بلوچستان بود، به این منظور 26 دانشجوی داوطلب 19 تا 22 ساله که در تمرین های ورزشی فوق برنامه دانشگاه سیستان و بلوچستان شرکت می کردند، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. نخست آزمودنی ها پرسشنامه اندازه گیری سطح فعالیت بدنی بک را تکمیل کردند، متغیرهای قد، وزن، ضربان قلب استراحتی، عوامل خطرزای قلبی - عروقی شامل کلسترول تام (TC)، تری گلیسیرید (TG)، لیپوپروتئین کم چگال (LDL-C)، لیپوپروتئین پرچگال (HDL-C) و عامل خطر RF=TC: HDL-C در همه آزمودنی ها اندازه گیری شد. سپس گروه تجربی به مدت 13 هفته تحت برنامه تمرین های ترکیبی مشتمل بر تمرین های تناوی هوازی، مقاومتی و حرکات نرمشی نشاط آور قرار گرفتند و در پایان، اندازه گیری های مذکور در دو گروه تکرار شد. برای مقایسه دو گروه کنترل و تجربی از آمار توصیفی و آزمون t وابسته و t مستقل در سطح 05/0? ? استفاده شد. یافته ها بین مقادیر TG (042/0 = P)، HDL-C (019/0 = P) و RF (001/0 = P) گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی دار نشان داد و در بقیه موارد تفاوت ها از نظر آماری معنی دار نبود. به طور کلی نتایج نشان داد که بر اثر 13 هفته تمرین های ترکیبی در برخی از عوامل خطرزای قلبی - عروقی کاهش معنی داری حاصل می شود. این موضوع نشان می دهد تمرین های ترکیبی با ایجاد خستگی کمتر و جذابیت و تنوع بیشتر می تواند همانند تمرین های تداومی هوازی در پیشگیری، درمان و کاهش برخی عوامل خطرزای قلبی - عروقی مؤثر واقع شود و این شیوه تمرینی می تواند جایگزین تمرین های خسته کننده تداومی هوازی شود.

این تحقیق با هدف بررسی رابطه و مقایسه احساس تنهایی و منبع کنترل دانشجویان پسر ورزشکار و غیرورزشکار دانشگاه رازی کرمانشاه انجام شد. به این منظور 60 دانشجوی ورزشکار شرکت کننده در تمرین های تیم های ورزشی دانشگاه و 60 غیرورزشکار به عنوان آزمودنی در نظر گرفته شدند. احساس تنهایی توسط پرسشنامه احساس تنهایی UCLA و منبع کنترل توسط پرسشنامه IPC لونسون اندازه گیری شد. برای بررسی رابطه متغیرها در دو گروه از ضریب همبستگی پیرسون و برای مقایسه متغیرها بین دو گروه از آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد. با بررسی روابط بین متغیرها، بین احساس تنهایی با منبع کنترل درونی و منبع کنترلی بیرونی (گرایش به افراد قدرتمند) در دو گروه و احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران ورزشکار رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در پسران غیرورزشکار ارتباط معنی داری مشاهده شد. از مقایسه متغیرها نتیجه گرفته شد که بین احساس تنهایی و منبع کنترل درونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد اما بین منبع کنترل بیرونی در دو گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد.باتوجه به وجود رابطه معنی دار بین احساس تنهایی و منبع کنترل بیرونی (گرایش به شانس) در غیرورزشکاران، می توان گفت که غیرورزشکاران با منبع کنترل بیرونی با این بارو که کنترل کمی بر روی رویدادهای زندگی خود دارند، بیشتر احساس تنهایی می کنند. تفاوت معنی دار بین احساس تنهایی در دو گروه اثر مفید روانی – اجتماعی فعالیت های ورزشی را تایید می کند. همچنین وجود تفاوت معنی دار بین منبع کنترل درونی در دو گروه بیانگر آن است که ورزشکاران کنترل بیشتری روی زندگی خود دارند و خودشان را بیشتر مسئول موفقیت ها و شکست های خود می دانند.

Physical education course is compulsory in higher education system of Iran. The curriculum focuses on physical fitness tests and student marks are apparently based on them. Students are dissatisfied with marking system and think it is unfair and biased. This destroys incentive and reduces the probability of a student''s engaging in physical activity. This study aimed to modify the evaluation system of the course. During three subsequent semesters all participants were tested and marked by a new psychomotor test battery accompanied by new standards. The study included the whole population of 2651 female and 992 male subjects (age 18-24 years). Tests were administered by the same standards، but different administrators in every semester. Test Battery included Stork stand test، Sit-ups، 30 meter sprint، Sargent vertical jump، Sit and reach، Pull-ups، T-test، Trunk lift، Phantom chair، and PACER. Demographic data included age، weight، stature، and BMI. A new set of norms and standards were set for evaluation of the course. Distribution line-charts of new marks were compared to older ones. For females، distribution of marks became closer to ideals، whilst for boys it did not take place. Standardization of fitness testing and scoring neither resolved abnormal distribution of final marks nor eradicated dissatisfaction of students with their marks. It is likely that instructors had alternated final marks based on their subjective understanding of achievements of students in affective and cognitive domains. It seems likely if standardization of scores for affective and cognitive achievements is added to standardization of fitness scores، the marking system might improve.

هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین های هوازی بر شاخص های التهابی خطر بیماری قلبی عروقی در مردان چاق است. به همین منظور 24 نفر (16 مرد چاق و 8 مرد لاغر) با دامنه سنی 48 – 35 سال به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. مردان چاق به صورت تصادفی در دو گروه تمرین هوازی و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه سوم هم مردان لاغر بودند. از همه آزمودنی ها در حالت ناشتایی خونگیری (5 سی سی) به عمل آمد. گروه آزمایش 13 هفته هر هفته 3 جلسه تمرین های هوازی داشتند. برنامه تمرین های هوازی شامل دویدن در سالن با شدت 85 – 75 درصد حداکثر ضربان قلب بود. نتایج نشان داد تمرین های هوازی سبب کاهش معنی دار WBC و CRP در مردان چاق می شود (05/0 = ?). همچنین مشخص شد در حالت پایه غلظت های سرمی WBC و CRP در مردان چاق به طور معنی داری بیشتر از مردان لاغر است. می توان گفت انجام تمرین های هوازی سبب کاهش شاخص های التهابی و احتمالاٌ کاهش خطر حوادث قلبی عروقی بعدی در مردان چاق می شود.

در این تحقیق ساختار و عملکرد قلب ورزشکاران و غیرورزشکاران معلول ضایعه نخاعی و تاثیر یک برنامه منتخب هوازی روی 48 نفر از آنان مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت . ورزشکاران از رشته دو و میدانی ، در ماده پرتاب ها، و در سطوح ملی و استانی و غیرورزشکاران از آسایشگاه معلولان و سالمندان کهریزک انتخاب شدند آزمودنی های گروه تجربی تمرین های منتخب هوازی را انجام دادند. این گروه سه جلسه در هفته تمرین داشتند. گروه کنترل تمرین های خاصی انجام نمی دادند. آزمون اکوکاردیوگرافی و Spectral Doppler برای مطالعه ساختار و عملکرد قلب آزمودنی ها در دو نوبت قبل از تمرین و پس از آن انجام شد. مقایسه ساختار و عملکرد قلب ورزشکاران و غیرورزشکاران معلول ضایعه نخاعی پیش از انجام برنامه تمرینی نتایج خاصی را نشان داد و در ادامه مقایسه متغیرهای مذکور پس از انجام برنامه تمرینی تغییرات قابل توجهی از نظر آماری در متغیرهای مورد مطالعه مشاهده نشد (05/0 < P ).

کاربرد تمرینات ویبریشن کل بدن (WBVT ) به عنوان یک روش نسبتا جدید تمرین عصبی عضلانی مورد توجه می باشد و به عنوان عاملی برای تحریک مکانیکی قوی در سیستم عصبی عضلانی، بافت استخوانها و عضلات بطور وسیعی در حرفه های پزشکی، ارگونومی و آزمایشات حیوانی مورد مطالعه قرار گرفته است.هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرینات ویبریشن (WBV) بر توان بی هوازی و قدرت دانشجویان پسر ورزشکار بود. بدین منظور 20 نفر از دانشجویان پسر ورزشکار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران ( میانگین : سن 4/1± 5/20 سال؛ وزن5/5 ± 5/69 کیلوگرم ؛ قد 5/5 ± 175سانتی متر ؛ 4/1± 57/22 = BMI ) که همگی سالم بودند داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (10 = n ) و کنترل (10 = n ) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 4 هفته، هر هفته 3 جلسه و به مدت 5 دقیقه در حالت اسکات 110 درجه به تمرین با دستگاه ویبریشن با فرکانس 30 هرتز و دامنه 10 میلی متر پرداختند. از گروه کنترل خواسته شد که فعالیت بدنی و روزانه خود را در مدت زمان پروتکل تمرینی حفظ کنند و از کارهای قدرتی و تمرین با وزنه خودداری کنند. هر یک از متغیرهای وابسته مورد پژوهش در مراحل پیش و پس آزمون مورد سنجش قرار گرفت. برای تعیین همگن بودن گروه ها از لحاظ عملکردی از آزمون T مستقل در مرحله پیش آزمون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماری T زوجی در سطح معناداری 05/ ≥α تجزیه و تحلیل شد. نتایج افزایش معنی داری در توان بی هوازی و قدرت گروه تجربی نشان داد (002/0 =P و 001/0 =P ). می توان نتیجه گرفت که WBVT باعث بهبود توان بی هوازی و قدرت می شود.