درخت حوزه‌های تخصصی

هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی تصویرسازی ذهنی (مبتنی بر موفقیت) و تن آرامی بر افزایش خودکارامدی و عملکرد تکواندوکاران است. به همین منظور 92 تکواندوکار 15 تا 18 ساله شهرستان اردبیل به صورت تصادفی در سه گروه آموزش تصویر سازی (30 نفر)، آموزش تن آرامی (30 نفر) و گروه کنترل (32 نفر) گمارده شدند. برای گروه اول تصویرسازی ذهنی و برای گروه دوم تن آرامی هر کدام در هشت جلسه آموزش داده شد. ولی گروه سوم هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس خودکارامدی شرر و از مقیاس عملکرد ورزشی استفاده شد. نتایج آنها نشان داد که بین سه گروه تصویرسازی، تن آرامی و گروه کنترل در تفاضل نمره های پِیش آزمون _ پس آزمون خودکارامدی و عملکرد ورزشی تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0 P<). به عبارت دیگر، میانگین تفاضل نمره های پیش آزمون _ پس آزمون خودکارامدی و عملکرد ورزشی در گروه تصویرسازی بیشتر از گروه تن آرامی و گروه کنترل و میانگین نمره های این دو متغیر در گروه تن آرامی بیشتر از گروه کنترل است.

هدف از این پژوهش عبارت است از مقایسه اثار مصرف مکمل کراتین و رژیم غذایی پر پروتئین بر قدرت عضلانی و ترکیب بدنی دانشجویان پسر ورزشکار، بدین منظور 36 نفر از دانشجویان ورزشکار غیر رقابتی که حداقل 1 سال سابقه کار با وزنه را داشتند به طور تصادفی به چهار گروه کراتین +پروتئین ، تقسیم شدند...

هدف از انجام این پژوهش تاثیر دو نوع شیوه تمرینی تناوبی و تداومی بر تغییرات لپتین دانشجویان غیرورزشکار دانشگاه تهران است . در ابتدا 45 نفر از دانشجویان غیرورزشکار با میانگین سنی8 /1 ? 22 سال ، وزن 06/8 ? 5/67 کیلوگرم و قد 23/7 ? 8/173 سانتی متر به طور تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. این افراد به سه گروه 15 نفری کنترل ، تداومی و تناوبی تقسیم شدند. قبل و بعد از تمرین ها از هر نفر آزمایش خون گرفته شد و میزان لپتین آنها از طریقElisa، Sandiwhich اندازه گیری شد. دوره تمرینی شامل 16 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین بود. برای تعیین شاخص میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و در قسمت آمار استنباطی از آزمون t student استفاده شد. نتایج نشان داد فعالیت تناوبی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی ها ندارد (46/0=p). اما فعالیت تداومی تاثیر معنی داری بر تغییرات لپتین سرم آزمودنی دارد (01/0 =p).

هدف این تحقیق بررسی تمایلات حرکتی کودکان در مراکز خصوصی پیش دبستانی شهر رشت بود. از بین 93 مرکز پیش دبستانی ، 65 مرکز به صورت تصادفی انتخاب و از 3 پرسشنامه محقق ساخته ویژه مدیران ، مربیان و کودکان با ضرایب روایی به ترتیب 86/0، 81/0 و 78/0 استفاده شد. سؤالات پرسشنامه گزینه ای بود و 67 مدیر، 64 مربی و 162 کودک (به شکل مصاحبه ) به آن پاسخ دادند. توصیف یافته های تحقیق نشان می دهد که سرانه فضای بسته (78 درصد متر مربع ) و فضای باز (15/2 متر مربع ) از استاندارد فضای بسته (26/3 متر مربع ) و فضای باز (78/4 متر مربع ) برای هر کودک کمتر است . علاوه بر این ، نسبت مربی به کودک (1 به 24 ) از نسبت استاندارد (1 به 18) کمتر است . 82 درصد وسایل بازی برای بازی های غیرحرکتی و نشستنی و 18 درصد وسایل نیز برای بازی های حرکتی مناسب بود و کل وسایل بازی نیز تنوع کمتری (29 نوع ) را در برمی گرفت . 62 درصد کودکان به بازی های غیرفعال و 75 درصد آنها به بازی های گروهی تمایل داشتند. 60 درصد کودکان تصور مثبتی از حرکت و بازی داشتند و 89 درصد نیز مراکز پیش دبستانی را نسبت به خانه برای بازی ترجیح می دادند. تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق با آزمون خی دو در سطح 05/0 P< نشان داد که بر خلاف دیدگاه مدیران و مربیان مراکز پیش دبستانی، میزان تمایل کودکان به بازی غیرفعال (48 درصد) بیشتر از میزان شناخت مدیران (2 درصد) و مربیان (39 درصد) است. علاوه بر این، 90 درصد کودکان به بازی های گروهی تمایل داشتند؛ در صورتی که از نظر مدیران و مربیان، 98 درصد کودکان متمایل به بای های گروهی بودند.

هدف اصلی این پژوهش ، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی بر میزان قدرت بیشینه عضله چهار سرران و سینه ای بزرگ است . آزمودنی ها 45 دانشجوی مرد غیرورزشکار (میانگین سن = 64/0?5/18، میانگین وزن = 10 ?70 کیلوگرم و میانگین قد 7/5?173) بودند که به طور داوطلب انتخاب و به سه گروه 15 نفره همانند موسوم به مک کلوی (A)، دلورم واتکینز (B) و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. گروه های تمرین (A، B) هر یک برنامه ی تمرین ویژه خود را 4 روز در هفته به مدت 6 هفته اجرا کردند. نتایج تحلیل های واریانس دلالت بر آن داشت که قدرت بیشینه در گروه های تمرین (A،B) بیشتر از گروه کنترل (C) یا بدون تمرین بود. حتی افزایش قدرت بیشینه در عضله چهار سر ران گروه مک کلوی بیشتر از گروه دلورم واتکینز بود، اما هیچ تفاوت معنی داری بین روش های تمرین و افزایش قدرت بیشینه عضله سینه ای بزرگ وجود نداشت . آزمون فرضیه های دیگر پژوهش نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه ها ی پژوهش وجود ندارد.

هدف این تحقیق عبارت است از توصیف نگرش و گرایش مردم شهر مشهد به فعالیتهای حرکتی و ورزشی. بدین منظور، پرسشنامه ای با 36عبارت نگرشی در قالب 6 بعد یا مولفه، 12 عبارت گرایشی، و 9 پرسش ویژگی فردی تهیه و بین 1049 مرد و زن بالای 16 سال شهر مشهد به روش مستقیم توزیع شد. 976 نفر (93 درصد) آن را تکمیل و سپس جمع آوری شدند. پس از تجزیه و تحلیل آماری داده ها، نتایج زیر به دست آمد: در این تحقیق، 32 درصد افراد در فعالیتهای حرکتی و ورزشی شرکت نمی کردند. کسب نشاط و شادابی از مهم ترین علل و انگیزه های شرکت کردن، و عقب ماندن از کارهای روزانه از مهم ترین علل شرکت نکردن در فعالیتهای حرکتی و ورزشی بود. بیشترین افراد به ترتیب اولویت به فعالیتهای آمادگی جسمانی، پیاده روی و فوتبال می پرداختند. بین نگرش به فعالیتهای حرکتی و ورزشی در افراد با ویژگیهای مختلف سن، تاهل و تجرد، تعداد اعضای خانواده، نوع شغل، گرایش و عدم گرایش به فعالیتهای حرکتی و ورزشی تفاوت معناداری وجود داشت. (P<0.05). در صورتی که بین نگرش به فعالیتهای حرکتی و ورزشی در افراد با ویژگیهای مختلف جنسیت، سطح تحصیلات، درآمد ماهانه، هزینه خانوار، هزینه ماهانه ورزشی، تعداد جلسات تمرین در هفته، مدت زمان تمرین در هر جلسه، رفاه و ایمنی مکان ورزشی، و سابقه ورزشی تفاوت معناداری وجود نداشت. (P>0.05) در حالی که، بین گزارش به انجام فعالیتهای حرکتی و ورزشی در افراد با ویژگیهای مختلف سطح تحصیلات، نوع شغل، میزان درآمد و هزینه ماهانه کل خانواده رابطه معناداری وجود نداشت (P>0.05).

هدف از انجام این پژوهش عبارت است از مقایسه دیدگاه ورزشکاران، مربیان، و صاحب نظران در مورد راهکارهای پیشرفت بعد قهرمانی ورزش ژیمناستیک کشور. نمونه آماری این تحقیق را 24 نفر از ورزشکاران تیم ملی، 80 نفر از مربیان، و 97 نفر از صاحب نظران تشکیل دادند که جمعا 201 نفر بودند....

هدف از پژوهش حاضر، تعیین آستانه بی هوازی به وسیله کنترل تغییرات شاخص درصد SPO2 (درصد اشباع هموگلوبین از اکسیژن) و مقایسه سه روش متداول در برآورد آستانه بی هوازی به وسیله پارامترهای گازی بود. 15 مرد فعال، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و در سه جلسه مجزا با حداقل فاصله زمانی 48 ساعت سه آزمون فزاینده را انجام دادند. آستانه بی هوازی در آزمون تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی با روش های درصد SPO2، کنترل معادل تهویه ای اکسیژن، RER و V-Slope و در آزمون مرجع براساس تجمع لاکتات خون تعیین شد. در خلال انجام آزمون ها، گازهای تنفسی به طور نفس به نفس، ضربان قلب هر پنج ثانیه یک بار به طور دستی، مقدار لاکتات خون هر سه دقیقه یک بار و درصد SPO2 هر ده ثانیه یک بار اندازه گیری شد. همبستگی بین متغیرهای معادل با آستانه (ضربان قلب و سرعت دویدن) برآورد شده به وسیله روش های SPO2%، کنترل معادل تهویه ای اکسیژن، RER و V-Slope با آزمون مرجع به وسیله ضریب همبستگی پیرسون محاسبه و برای تعیین توانایی پیش بینی از آنالیز رگرسیون استفاده شد. تعیین اختلاف بین متغیرها نیز به وسیله آزمون t زوجی انجام گرفت. همبستگی معنی دار بین آستانه RER و آستانه لاکتات (1/0 P< ، 784/0 = R)، آستانه VE/Vo2 و آستانه لاکتات (1/0P<، 731/0 = R)، آستانهV-slope و آستانه لاکتات (05/0P< و 59/0 = R)، آستانه SPO2% و آستانه لاکتات (5/0 P<، 61 = R)، به دست آمد. بررسی ها نشان داد که می توان از تغییرات شاخص SPO2% برای تعیین آستانه بی هوازی استفاده کرد. همچنین برآورد آستانه بی هوازی براساس نسبت تبادل تنفسی بیشترین همسبتگی با برآورد آستانه براساس لاکتات خون را دارد . در این پژوهش بهترین روش در برآورد آستانه بی هوازی استفاده از پارامترهای گازی است.

در سال های اخیر سنگ نوردی در کشورمان به یکی از ورزش های جذاب و پرطرفدار بویژه در بین جوانان تبدیل شده که شرایط جغرافیایی کشور (اغلب کوهستانی) و پیشرفت های فنی بویژه ساخت دیوارهای مصنوعی در آن بی تاثیر نبوده است. ولی همزمان با پیشرفت و افزایش علاقه مندی به این ورزش به صورت غیررسمی گزارش شده که آمار آسیب های ویژ? این رشته در بین ورزشکاران افزایش یافته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی شیوع صدمات اسکلتی – عضلانی اندام های است. به این منظور در فاصله زمانی 3 ماهه، وضعیت آسیب دیدگی 50 سنگ نورد از شهرهای اردبیل، ارومیه، کرمانشاه، نهاوند و همدان با معاینه بالینی در نواحی انگشتان، کف دست، مچ، ساعد، آرنج، بازو و کمربند شانه ای ارزیابی شد. پس از جمع آوری اطلاعات و تجزیه و تحلیل آنها، مشخص شد نیمی از آسیب ها به انگشتان دست وارد شده و نیم دیگر در سایر نواحی مورد مطالعه تقریباً به طور مساوی توزیع شده بود. از نظر نوع آسیب، کشیدگی لیگامنت جانبی بین بندی فوقانی (PIP) در انگشتان دست، و کشیدگی عضلات خم کننده عمقی (FDP) و سطحی (FDS) انگشتان دست، کشیدگی قرقره حلقوی A2 و کشیدگی عضلات چرخاننده کتف بیشترین میزان آسیب ها را شامل می شوند. همچنین تفاوت معنی داری در آسیب ها بین دو گروه از سنگ نوردان باتوجه به درجه صعود آنان به دست آمد. همچنین ارتباط معنی داری بین حداکثر درجه صعود و شدت صدمات قرقره حلقوی A2 مشاهده شد