دراین نوشتار به موضوعی میپردازیم که اغلب به آن توجه نمیشود: گزارش و انعکاس پیمایش برای دیگران. درصورتی که پیمایش به شکل مناسب منعکس و انتقال داده نشود، تمامی تلاشها و زحماتی که برای انجام آن صرف شده است، بیثمر خواهد بود.
قبل از آنکه بیشتر به این موضوع بپردازم،باید نکتهای اساسی را یادآور شوم. گزارش علمی درباره مسائل اجتماعی، نیازمند تسلط کافی برزبان انگلیسی است(مگر اینکه فردی به زبان دیگری مینویسد). هرگاه از آمار و ارقام یا اشکار میخواهیم که به تنهایی گویای مطالب باشند، قادر به تعیین نیستند.هرگاه در موارد غیرضروری از اصطلاحات و عبارات پیچیده استفاده میکنیم، سطح موفقیت در برقراری ارتباط پایین میآید. سفارش میکنم که کتاب کوچک و در عین حال بسیار عالی عناصر سبک نوشته ویلیام استرانک و ایی.بی.وایت را بخوانید (و حدودا هرسه ماه یکبار آن را دوباره مرور کنید). اگر این کار را با دقت و صادقانه انجام دهید حتی اگر ده درصد محتویات کتاب را کنار بگذاریم، باز شما شانس بسیار زیادی دارید تا خود را به گونهای معرفی کنید که دیگران شما را خوب درک کنند؛ همچنین این شانس را خواهید داشت که ترتیبی دهید تا قدر یافتههای شما، دانسته شود.
تلویزیون جزء لاینفک زندگی خانواده ها و کودکان است. محیط تلویزیون طی ده سال گذشته دچار تحول سریع و بیسابقهای شده است.طیف تاثیرات بالقوهای که تلویزیون میتواند بر بینندگان جوان خود به جا بگذارد،با گسترده شدن برنامه های این رسانه وسیع تر شده است.
به دنبال افزایش رقابت در بازار تلویزیون و تعدد کانالهای در دسترس برای بینندگان، نظارت بر تولیدات رادیو و تلویزیون دشوارتر شده است.پیشرفتهای فن آورانه در صنعت ارتباطات و عجین شدن تلویزیون با رایانه، دقیقا نیاز به کنترل هرچه بیشتر برنامه های دریافتی مصرف کنندگان را ضروری میسازد.
علی رغم تشابه بسیاری از مفاهیم خبری ، سبکهای نویسندگی برای مطبوعات و رادیو تلویزیون متفاوتند. وندی بلک ، گزارشگر ایستگاه رادیویی فونیکس آریزونا که برای مطبوعات ، تلویزیون ، و رادیو نویسندگی می کند می گوید چه برای مطبوعات مطلبی بنویسم و چه برای رادیو و تلویزیون فلسفه ام یکی است : برقراری رابطه با مخاطبان به بهترین شکل ممکن آنهم در چهارچوب محدودیتهای تعیین شده برای رسانه ها. نویسندگی برای رادیو یعنی ارائه صریح حقایق به شکلی قابل فهم و تبدیل تصاویر به اصوات به نحوی که شنوندگان بتوانند داستان را در ذهن شان بازسازی کنند .اما خبرنگاران تلویزیون مجبورند برای بازگو کردن ماجرا ، از تصاویر متحرک استفاده کنند و برای تشریح تصاویر یا تکمیل آنها کلمات راچاشنی کارشان کنند.
فیلمنامه نویسی در جهان یک حرفه و یک شغل است ، در حالی که در ایران تعداد انگشت شماری فیلمنامه نویس می توانند از طریق اشتغال به نگارش فیلمنامه و عرضه کارهای خود امرار معاش کنند.
بررسیهای انجامشده طی دهه 70 در موسسه تحقیقات در زمینه فرهنگ رادیو تلویزیون ژاپن نشان داد که کودکان در گروه سنی 2 تا 3 سال به صورتی شگفت انگیز زمان زیادی را صرف تماشای تلویزیون می کنند و مستعد پذیرش اثرات برنامه ها هستند.
"رادیو و تلویزیون در بین وسایل ارتباط جمعی به همان اندازه که فراگیر و مورد استفاده قشرهاو گروههای مختلف اجتماعی است ، در معرض ارزیابی و نقد همگان نیز قرار دارد .
"
"وقتی می خواهند برنامه یا سریالی بسازند قبل از اینکه سریال وارد مرحله تولید شود ، حدودئ ده دقیقه از آن را به صورت آزمایشی تهیه می کنند و آنگاه از یک گروه نمونه دعوت می کنند و آن قسمت را در یک سالن فیلم نمایش می دهند و نظر آنها رادر مورد برنامه جویا می شوند
"
"حقیق در مورد انتشار دهان به دهان خبر ، به وسیله رسانه ها در سال 1945 آغاز شد . ترور کندی موجب مطالعات متعددی در این زمینه شد ، اما تا دهه 1970 سرعت این تحقیقات به تدریج کند شد و هم اکنون نیز کاملا متوقف شده است.
"
تحقیقات در امر برنامه سازی تلویزیونی از اهمیت خاصی برخوردار است. زیرا برنامه سازان با استفاده از نتایج تحقیقات و بویژه تحقیقات مرحله ای می تواند نقایص موجود در محتوای برنامه را در فرایند ساخت و تولید آن بهتر بشناسد، و بدون صرف هزینه های اضافی آن را به شکلی معقول و هشیارانه پیش برند.
صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران ، به عنوان دو رسانه با بردی وسیع همیشه مورد توجه صاحبنظران واندیشمندان و گروههای مختلف بوده اند و در رشد و تعالی جامعه اسلامی ما موثر واقع شده اند.