درخت حوزه‌های تخصصی

در روزگار جهانی سازی به چه زبانی باید ارتباط برقرار نمود؟ این پرسشی اساسی است. از آنجایی که زبانها قابل مبادله نیستند و هر یک از آنها جهان بینی خاص خود را به همراه دارند، ترجمه بهترین راه برای برقراری ارتباط است. در ارتباطات بین المللی، مترجمان ضامن خوب برگزار شدن جلسات هستند. هنگامی که سخن رانها به زبان خود سخن می گویند، مترجمان شفاهی عقاید ایشان را از زبان مقصد به طبیعی ترین شکل ممکن با حفظ معنا، لحن و ویژگیهای خاص سخنران به زبان مقصد منتقل می کنند. این مقاله بر تحقیقی اشاره می کند که در ایران انجام شده و در آن بیست نفر از مترجمان شفاهی حرفه ای و نیمه حرفه ای شرکت داده شده اند. هدف این مقاله تحلیل عوامل زبانی و فرازبانی ای است که می توانند بر فرآیند و محصول ترجمه ی شفاهی تأثیرگذار باشند. می کوشیم که کارآمدی یا ناکارآمدی نظریه های مربوط به ترجمه ی شفاهی را در سطح کاربردی و با توجه به کار مترجمان شفاهی ایرانی ای که در این مقاله به آنها پرداختیم بررسی کنیم. نتایج به دست آمده اهمیت عوامل زبانی و فرازبانی در ترجمه ی شفاهی را برجسته می کند.

Un certain vocabulaire politique persan a vu le jour dès l’avènement de la Révolution islamique en Iran et depuis, il n’a cessé de se multiplier et d’étendre ses champs d’application aussi bien dans les médias que les milieux et les instances politiques suite à la fondation de nouvelles institutions gouvernementales et non gouvernementales, à la création de nouveaux postes, aux événements politiques, économiques et sociaux qui ont lieu sur l’échelle nationale et internationale, sans oublier les dates phares qui ont marqué le calendrier postrévolutionnaire de notre pays. Cette néologie révolutionnaire se répercute dans le monde entier par la voix des médias, ce qui exige leur traduction en diverses langues. La présente étude s’intéresse à examiner l’origine, la fréquence et l’emploi de cette terminologie prescriptive qui s’effectue constamment dans un cadre irano-islamique : deux sources dans lesquelles est plongée la langue persane pratiquée actuellement en Iran, vu la situation sociopolitique. Dans un deuxième temps, nous cherchons à voir si tous ces vocables sont traduisibles ou non.

Alternative assessment approaches received considerable attention soon after a discontent with traditional, one-shot testing. These approaches, however, have been used only to improve learners’ linguistic ability despite communicative models of language which pointed that knowledge of language also involves pragmatic ability (Bachman, 1990; Bachman & Palmer, 1996). The present study tries to explore the effect of two alternative assessment approaches (self-assessment and conference) on students’ production of four speech acts (apology, complaint, request, and refusal) plus politeness markers. A sample of 64 EFL students participated in this study. Metapragmatic explanations were given to three groups of university students studying English as a foreign language. The two treatment groups received instruction through self-assessment and conference and a comparison group was exposed to the conventional one-shot testing. The results of the One-Way ANOVA conducted after the treatment revealed an outperformance of alternative assessment approaches to the conventional one in the production of the four speech acts and politeness markers in WDCTs. A qualitative analysis of students’ self-ratings in the self-assessment group revealed that they focused more on linguistic criteria during the initial sessions and on pragmatic ones by the end of the treatment. It can be concluded that alternative assessment approaches are beneficial to students’ production of speech acts and politeness markers. In the end, the applicability and the positive effect of alternative approaches in pragmatic assessment are emphasized.