داوود حومنیان شریف آبادی

هدف این پژوهش مدل یابی کیفیت رابطه مربی-ورزشکار بر اساس کمال گرایی مربیان با واسطه گری بخشش و رفتار کنترلی بود. در این پژوهش 270 مربی شرکت و مقیاس ه ای کمال گرایی، بخشش، رفتار کنترلی و کیفیت رابطه را تکمیل کردند. ارزیابی الگوی پیشنهادی از طریق مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت.نتایج نشان داد کمال گرایی بر کیفیت رابطه مربی ورزشکار تأثیر منفی دارد. نتایج همچنین نشان داد بخشش بر کیفیت رابطه مربی تأثیر مثبتی دارد، اما تأثیر رفتار کنترلی بر کیفیت رابطه مربی ورزشکار منفی بود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد بخشش و رفتار کنترلی در رابطه بین کمال گرایی و کیفیت رابطه نقش واسطه ای معناداری ایفاء می کنند و با ورود این عوامل جهت رابطه کمال گرایی با کیفیت رابطه معکوس (مثبت) می شود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر رابطه بین کمال گرایی و کیفیت رابطه در مربیان یک رابطه خطی ساده نیست، بلکه متغیرهای بخشش و رفتار کنترلی در این رابطه نقش واسطه ای مهمی دارند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی عوامل پویای مؤثر در حرکات درشت کودکان نه تا 12 ماهه بوده است. این پژوهش مطالعه ای توصیفی- پیمایشی است که با درنظرگرفتن نوع و اهداف آن در حیطه پژوهش های کاربردی است. تعداد 283 کودک به وسیله مقیاس مرحله- سن غربالگری شدند. مقیاس های مورداستفاده شامل فراهم سازه محیط خانه برای تکامل حرکت اطفال، دلبستگی والدین پس از زایمان، پرسش نامه فرصت محیطی، پرسش نامه فعالیت بدنی عادتی بک و پرسش نامه سلامت عمومی بودند. عوامل مؤثر در رشد حرکات در سه بخش عوامل فردی، عوامل مادر و عوامل محیطی کودک دسته بندی شدند. برای تجزیه وتحلیل داده های کیفی از تی مستقل و برای تحلیل داده های کمی از مانوا، رگرسیون خطی به روش گام های منطقی و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که عوامل فردی با ضریب اثر استاندارد برابر با 85/0 بیشترین تأثیر را بر رشد حرکات درشت داشتند و بعد از آن، عوامل محیطی با ضریب استاندارد برابر با 42/0- و عوامل مادرِ کودک با ضریب استاندارد برابر با 14/0 رشد حرکات درشت را پیش بینی کردند. نتایج رگرسیون نشان داد که در قسمت عوامل فردی، انگیزش و در قسمت عوامل محیطی، فراهم سازه محیط خانه سهم معناداری در پیش بینی حرکات درشت داشتند. نتایج پژوهش حاضر تأکیدی بر مدل برانفن برنر است. برانفن برنر ادعا می کند که رشد و تکامل طفل در ابتدا تحت تأثیر عوامل فردی و بیولوژیک او است و سپس، متأثر از عوامل محیطی طفل است.

زمینه: سلامت روانی دختران دارای شاخص توده بدنی طبیعی و بالای 30 از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اما مسئله اینست، آیا بازی های واقعیت مجازی بر سلامت روانی بر سلامت روانی دختران دارای شاخص توده بدنی طبیعی و بالای 30 تأثیر دارد؟ هدف: تعیین اثر بازی های واقعیت مجازی بر سلامت روانی دختران دارای شاخص توده بدنی طبیعی (BMI) و بالای 30 (چاق) بود. روش: پژوهش از نوع مطالعه نیمه تجربی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دختر غیرتربیت بدنی دانشکده فنی و حرفه ای دکتر شریعتی بود. از این افراد 20 دختر با BMI طبیعی و 20 دختر با BMI بالای 30 با دامنه سنی 18 تا 20 سال به صورت دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. هر گروه به دو زیرگروه گواه و آزمایش (10 نفره) تقسیم شد. ابزار عبارتند از: پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) و 6 هفته بازی های واقعیت مجازی با صفحه تعادل وی. تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته ها: بازی های واقعیت مجازی بر سلامت روانی دختران با BMI بالای 30 تأثیر دارد (0/05 P< )، اما بازی های واقعیت مجازی بر سلامت روانی دختران با BMI طبیعی تأثیر ندارد (0/05 P< ). نتیجه گیری: جهت بهبود سلامت روانی دختران دارای BMI بالای 30 (چاق) می توان از بازی های واقعیت مجازی استفاده کرد.

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی صفات سه گانه تاریک شخصیت و پرخاشگری پرداخته اند، اما پژوهشی که به پیش بینی پرخاشگری در زمینه ورزش براساس صفات سه گانه تاریک شخصیت مربیان و ورزشکاران پرداخته باشد مغفول مانده است . هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط صفات سه گانه تاریک شخصت با پرخاشگری مربی و ورزشکار بود. روش : پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی بود، جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل تمامی مربیان و ورزشکاران شهر تهران در سال 1399 بود که از میان آنان، 80 نفر (40 ورزشکار و 40 مربی) به صورت در دسترس انتخاب شدند و مقیاس سه گانه تاریک شخصت (جانسون و وبستر، 2010) و پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، 1992) را تکمیل نمودند. داده ها از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش ورود همزمان به وسیله نرم افزارآماری SPSS نسخۀ 25 تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که صفات سه گانه تاریک شخصت (خودشیفتگی، ماکیاولیستی و سایکوپاتی) به طور معناداری با پرخاشگری همبسته هستند (0/01 ≥ p ) و این صفات به صورت مثبت تغییرات پرخاشگری را هم در مربی و هم در ورزشکار تبیین می کنند (0/05 ≥ p ). نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این پژوهش، اشاره دارد به اینکه شخصت و جنبه های تاریک آن نقش بسزایی در پرخاشگری مربیان و ورزشکاران دارد؛ بنابراین، به روانشناسان پیشنهاد می شود که به این صفات در پرخاشگری ورزشی مربیان و ورزشکاران توجه کنند.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه مهارت های حرکتی و شاخص توده بدنی دانش آموزان پسر 7 تا 10 سال با و بدون اعتیاد به اینترنت انجام گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش 150 دانش آموز دارای اعتیاد و 150 دانش آموز بدون اعتیاد به اینترنت بودند. بعد از گرفتن رضایت نامه از والدین و ثبت اطلاعات شخصی دانش آموزان در ابتدا با استفاده از پرسشنامه اعتیاد به اینترنت کمبیرلی یانگ گروه ها مشخص شدند. با استفاده از قدسنج و ترازو، شاخص توده بدنی شرکت کنندگان ثبت شد و سپس با استفاده از آزمون برونینکز- ازورتسکی مهارت های حرکتی شرکت کنندگان ارزیابی شد. برای دسته بندی اطلاعات از شاخص های مرکزی و پراکندگی در بخش آمار توصیفی و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف و t مستقل در بخش آمار استنباطی استفاده شد. تمام تحلیل های پژوهش در سطح معنا داری 05/0 P< بررسی شد. نتایج نشان داد که بین مهارت های درشت و ظریف، تبحر حرکتی و همچنین شاخص توده بدنی دانش آموزان با و بدون اعتیاد به اینترنت تفاوت معناداری وجود دارد، به این معنا که کودکان دارای اعتیاد به اینترنت در مهارت های حرکتی درشت، ظریف و تبحر حرکتی عملکرد ضعیف تری را از خود نشان دادند. همچنین از شاخص توده بدنی بیشتری برخوردار بودند. اعتیاد به اینترنت ممکن است با چاقی و عملکرد ضعیف در مهارت های حرکتی درشت همراه باشد، بنابراین توصیه می شود برای پیشگیری، اقدامات لازم در این زمینه انجام گیرد.

در تحقیقات زیادی تأثیرکانون توجه و چشم ساکن بر عملکرد حرکتی بررسی شده است، با وجود این تأثیر این دو در شدت های مختلف بار تکلیف مبهم است؛ بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل های توجه درونی و بیرونی بر چشم ساکن و دقت پرتاب دارت در دو شدت تکلیف ثانویه بود. شرکت کنندگان 20 فرد مبتدی در پرتاب دارت بودند که به روش در دسترس انتخاب شدند و در چهار شرایط تکالیف دوگانه شامل توجه درونی- بدون برآورد تن صدا، توجه بیرونی- بدون برآورد تن صدا، توجه درونی- با برآورد تن صدا و توجه بیرونی- با برآورد تن صدا به صورت کانتربالانس مهارت پرتاب دارت را انجام دادند که به طور همزمان اطلاعات خیرگی آنها نیز به وسیله دستگاه ردیاب بینایی دوچشمی ثبت شد. نتایج دقت نشان داد که شرکت کنندگان در شرایط توجه بیرونی نسبت به توجه درونی و در شرایط شدت بار تکلیف ثانویه پایین نسبت به بالا خطای شعاعی کمتری داشتند. همچنین نتایج چشم ساکن نشان داد تنها اثر اصلی تکلیف ثانویه معنا دار بود که شرکت کنندگان در شرایط بار تکلیف ثانویه بالا نسبت به پایین مدت زمان چشم ساکن بیشتری داشتند. این نتایج اهمیت کانون توجه بیرونی را در شرایط بار تکلیف ثانویه بالا و پایین برای عملکرد پرتاب دارت برجسته و تحقیقات آینده را به منظور بررسی عمیق تر نقش تأثیرات چشم ساکن و کانون توجه در عملکرد پرتاب دارت جهت دهی می کند.

کودکان پیش از دبستان در مطلوب ترین زمان برای رشد مهارت های حرکتی درشت و ظریف هستند. یکپارچگی بینایی-حرکتی مهارت ادراکی-حرکتی مهمی است که کودکان به منظور کسب کارکرد موفقیت آمیز قبل از ورود به مدرسه به آن نیاز دارند. در تحقیق حاضر اثر سه برنامه مداخله ای حرکتی (درشت، ظریف و درشت-ظریف) روی یکپارچگی بینایی-حرکتی 80 کودکی بررسی شد که نمرات مهارت های یکپارچگی بینایی-حرکتی کمتر از میانگین داشتند. از بین شرکت کنندگان سه گروه تجربی (60 نفر) و یک گروه کنترل (20 نفر) به طور تصادفی انتخاب شدند. گروه های تجربی در 12 هفته و هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای در برنامه مداخله ای شرکت کردند. نسخه ششم آزمون رشد یکپارچگی بینایی-حرکتی بیری-باکتنیکا برای اندازه گیری مهارت های یکپارچگی بینایی-حرکتی آزمودنی ها استفاده شد. تحلیل واریانس مرکب با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی حداقل تفاوت معنا داری برای تحلیل اثرات برنامه های مداخله حرکتی استفاده شد (05/0P<). نتایج میانگین نمرات پیش آزمون-پس آزمون تفاوت معنا داری بین گروه های تجربی و کنترل نشان داد (044/0=P، 831/2=(76،3)F). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که بین گروه های برنامه مداخله حرکتی ظریف و درشت-ظریف با گروه کنترل تفاوت آماری معنا داری وجود دارد (به ترتیب 014/0=P و 038/0=P). بنابراین برنامه مداخله حرکتی ظریف هم به تنهایی و هم با ترکیب مهارت های حرکتی درشت به بهبود یکپارچگی بینایی-حرکتی در کودکان پیش دبستانی منجر می شود. نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که معلمان مهدکودک و پیش دبستانی باید برنامه مداخله حرکتی هدفمند شامل مهارت های حرکتی ظریف و درشت را برای بهبود یکپارچگی بینایی-حرکتی کودکان قبل از ورود رسمی به مدرسه به کار ببرند.