بخش صنعت و معدن، در ایجاد اشتغال نقش شایانی دارد. تقاضای نیروی کار در هربخش تولیدی را می‌توان با استفاده از تابع هزینه تولیدکننده و لم‌شپارد به دست آورد. براین‌اساس، تقاضای نیروی کار تابعی از سطح تولید و قیمتهای نیروی کار و سرمایه خواهد بود. بااستفاده از خاصیت همگنی درجه صفر، تابع تقاضای نیروی کار برحسب سطح تولید و قیمت‌نسبی نیروی کار تعریف شده است. در این مطالعه، با توجه به واقعیتهای موجود در اقتصادایران، از یک مدل تجربی نیز که در آن موجودی سرمایه و بهره‌وری سرمایه به عنوان‌شاخصهای ظرفیت تولیدی و میزان به‌کارگیری آن جایگزین متغیر تولید شده، سود جسته‌ایم.در سالهای اخیر، به دلیل وجود ظرفیت بیکار واحدهای تولیدی و افزایش سریع قیمت نسبی‌نیروی کار، تقاضای نیروی کار رشد چندانی نداشته است. بنابراین، بر رفع ظرفیت بیکارواحدهای تولیدی و به کارگیری سیاستهای مناسب برای کاهش رشد سریع قیمت نسبی نیروی‌کار، تأکید ورزیده‌ایم. بدین ترتیب، افزایش سرمایه‌گذاری و ارتقای ظرفیت تولیدی، به تنهایی،افزایش تقاضای نیروی کار را در پی نخواهد داشت و باید اقدامات اساسی برای رفع این مشکل‌انجام شود. سیاستها و اقدامات مناسب در این زمینه را در پایان مقاله می‌خوانید.
