امروزه تقریبا همه کشورهای توسعه یافته و برخی از کشورهای در حال توسعه بر اینمطلب اذعان دارند که بهبود بهرهوری منشأ اصلی رشد اقتصادی و رفاه ملی میباشد و اگربهرهوری تولید (خدمت) در کشوری افزون گردد، همه کس از آن سود خواهند برد. اهمیت اینموضوع در شبکههای حمل و نقل جوامع با توجه به نقش این شبکهها در رشد و توسعهاقتصادی به خوبی قابل تشخیص میباشد. در این میان، راه آهن در بین شبکههای مختلف حملو نقل کشورها، با توجه به قابلیت بالای اعتماد در جا به جایی بار و مسافر و ارزانی آن درمقایسه با شیوههای دیگر حمل و نقل، جایگاه خاصی دارد. بهرهوری را غالبا به دو روش ارزشیابی مینمایند. یکی روش مهندسان صنایع که استفاده ازنسبتها (نسبت ستانده به داده) میباشد و دیگری روش اقتصاددانان که با به کارگیری تابع تولیدمؤسسه به سنجش بهرهوری میپردازند. ارائه تابع تولید حمل بار و سرانجام استنباط نحوهبهکارگیری نهادههای تولید حمل بار در طول سالهای 1359 تا 1374 در راه آهن جمهوریاسلامی ایران محور این مقاله میباشد.