برای رسیدن به موفقیت های مالی، برندها به برآورده کردن نیازهای مشتری نیاز دارند تا به شکل مثبت از دیگر برندها متمایز شوند و در بازار نقش ایفا کنند. جایگاه سازی برند به برند اجازه می دهد تا این معیارها را برآورده کند. هدف از این پژوهش، جایگاه سازی برند در لیگ حرفه ای فوتبال ایران بود. روش پژوهش کیفی، از نوع گراندد تئوری با رویکرد استراوس و کوربین بود. ابزار پژوهش مصاحبه و نمونه گیری بود و به صورت هدفمند و گلوله برفی انجام گرفت. مصاحبه با 17 نفر از خبرگان تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. در اثر تجزیه وتحلیل داده ها 5 مقوله اصلی، 23 مقوله فرعی و 216 مفهوم یا کد باز شناسایی شد. 23 مفهوم و مقوله فرعی طبقه بندی شده عبارت اند ا:ز پیش شرط های ساختاری، پیش شرط های مدیریت استراتژیک، پیش شرط های تجاری، پیش شرط های کلان خارجی، شخصیت برند، نمادهای باشگاه، جنبه حسی، جنبه رویداد، راهبردهای هواداری، راهبردهای اطلاعات بازاریابی، راهبردهای مدیریت بازاریابی، راهبردهای توانمندسازی، راهبردهای مدیریت اجرایی، زمینه لیگ، زمینه هواداری، زمینه بازار، زمینه سازمانی باشگاه، زمینه حمایتی، زمینه کلان، عوامل قانونی- سیاسی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی و عوامل فناورانه. در نهایت، مدل پژوهش با شش مقوله اصلی شامل پیش شرط های علی، پدیده محوری (جایگاه برند)، راهبردها، عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر و پیامدها تدوین شد. با توجه به یافته های پژوهش، راهبردهای اجرایی به منظور ابزاری راهگشا برای مدیران باشگاه ها در خصوص توسعه و جایگاه سازی برند ارائه شد.
