نوشتگان (۱۱)
آرشیو
چکیده
در شماره یازدهم سلسله مقالات «نوشتگان»، نخست شواهدی از یک نسخه کهن قرآن مترجَم و ترجمه-تفسیری قدیم از کتاب حزقیال به خطّ عبری و نیز از آثار زرتشتی فارسی نو نقل کرده ایم که نشان می دهد wičārdan فارسی میانه در معنای اصل آن یعنی «جدا کردن» به فارسی نو رسیده است امّا در فرهنگ ها ضبط نشده شده است. درباره تحوّلات معنایی این فعل و تبدیل هایی آوایی صورت های نقل شده نیز توضیح داده شده است. بخش دیگر مربوط است به صفت / ضمیر اشاره im و بازمانده های نامعمول آن در نوشته های قدیم و توضیحی درباره بقایای آن در زبان های ایرانی نو.Neveshtegān (11)
In the eleventh issue of the Neveshtegān series, we first present evidence from an ancient translated Quran manuscript, an early exegetical translation of the Book of Ezekiel in Hebrew script, and some Neo-Persian Zoroastrian texts. These sources indicate that the Middle Persian verb wičārdan, meaning "to separate," has survived into New Persian but has not been recorded in lexicons. The study also explores the semantic evolution of this verb and phonetic transformations in the attested forms. The second section focuses on the adjectival/demonstrative pronoun im and its rare remnants in early writings, along with an analysis of its survival in modern Iranian languages.
تبلیغات
